Behind his dark Aura [ Unedited ] ✔️

Chapter 23

“What the fuck!" He shouted in my face. “Are you blind stupid woman?" His face was red with anger. Sobrang talim ng tingin niya sa akin.

Natulala naman ako dahil sa pagkabigla. "S-sorry, sir. Pupunasan ko nalang po ang damit niyo," utal na sambit ko. Akmang pupunasan ko na siya ng panyo na hawak ko ay mabilis niyang tinabing ang kamay ko.

"I didn't give you my consent to touch me," sabi niya at masama akong tinignan. "You have no right to touch me."

"Ah, s-sorry po talaga. N-nagmamadali kasi akong maglakad kaya hindi kita napansin." I said and bowed my head..

I accidentally spilled coffee on him. Hindi ko naman talaga sinasadya dahil nagmamadali ako kasi matatapos na ang oras ng break time pero hindi pa ako nakakakain.

Gutom na gutom na ako.

"I don't care about your excuses!" Napahilamos siya sa mukha gamit ang sariling palad bago pagmasdan ang polo niya. "What should I do now?" He said again and his eyes were still sharp on me so I looked down again..

"B-baka puwede pa namang madaan iyan sa punas." Mahinang sabi ko at wala sa sarili.

"Tanga ka ba?" He asked loudly.

Napaangat ulit ako ng tingin dahil sa sinabi niya. Dumako ang tingin ko sa polo niya na may mantsa na ng kape. Only then did I realize that no matter what I did to wipe it, it would not be removed.

"I have an important meeting." Gigil na gigil ang boses niya. “You..." Kahit nakayuko ay kita kong dinuro niya ako. "Stupid secretary!" Nag-tangis ang kaniyang panga bago ako talikuran..

Parang kaunti nalang ay masasampal niya na ako.

Nahihiya akong tumingin sa paligid.. Ang daming nakatingin sa akin ang iba ay nakikitaan ko ng awa sa mga mata.. Ang iba naman ay parang masaya pa sa nasaksihan.

"Selene ayos ka lang?" Nag-aalalang tanong ni Diane sa akin at hinawakan pa ako sa balikat..

Bumuntong hininga ako bago tumango.. "Ayos lang ako kasalanan ko naman siguro talaga." Mahinang sagot ko at pinilit na pakalmahin ang sarili..

My whole body was shaking because this was the first time the man had yelled at me. Ngayon ko lang naranasan ito.

"Bakit ba kasi hindi ka nalang mag-resign dito at maghanap ka nalang ng bagong trabaho." Muli akong napatingin sakaniya dahil sa sinabi niya.

Umiling ako. "Malaki kasi ang sahod dito. Nasabi ko naman sa iyo diba na ako lang ang inaasahan sa amin."

"Selene, isipin mo naman ang sarili mo. Kung lagi ka lang din naman napapagalitan dito mas mabuti pang sa iba ka nalang magtrabaho." She said sadly to me.

I tried to smile. "Normal lang naman ang mapagalitan lalo na kung ikaw naman talaga ang mali."

Napakamot siya sa ulo at malungkot ulit akong tinignan. "Hindi na normal iyon kasi pagnagagalit sila, ikaw lagi ang pinagbubuntunan kahit wala ka namang ginagawa."

Napalunok ako at nag-isip pa ng puwedeng sabihin. "Ayos lang naman iyon saakin. Ang importante ay mayroon parin naman akong sapat na sahod." Para kay mama na madalas isugod sa hospital at sa mga kapatid ko na nag-aaral pa. Kapag sumuko ako, lahat kami maghihirap.

Malalim ang naging paghinga niya. "Selene naman.. Pera lang ba ang mahalaga sa iyo?" Nagsalubong ang kaniyang mga kilay. "Kailan mo iisipin ang sarili mo?"

"Mahalaga saakin ang pera dahil kapag wala ito, mawawala din ang mga mahal ko sa buhay." Tinignan ko siya nang diretso sa mga mata at hinawakan siya sa kamay. "Don't worry, okay lang naman talaga ako."