Unutuş Nehri | Yarı Texting

günlük

Günümüz

Hayatta en kuvvetli duygu nefretti.

Sevgi belki her şeyi yaptıramazdı ama nefret bir insana tehlikeli bir şekilde her şeyi yaptırabilirdi.

Elimde tuttuğum ceketi parçalayıp önüne fırlatasım gelmişti. Bunu yapmak yerine makineye atıp çalıştırdım.

Onu daha tanımıyordum. Nefret etmek içinse tek sebebim bana olan nefreti ve ukala davranışlarıydı.

İlk gördüğüm gün bize bakışları nefretini anlamaya yeterdi.

Bir çok duyguyu görmüştüm gözlerinde ama yeşil irislerine en net yansıyan nefretiydi.

Bu yüzden en kuvvetli duygu nefretti. Bir karanlık gibi diğerlerini yutuyor gölgede bırakıyordu.

Benim nefret etme sebebim ise bir nevi hayatta kalma biçimiydi.

Onların dikenlerine gül olarak karşılık veremezdim.

Banyodan çıkarken anneme yakalandığımda kolumdan tutup beni durdurdu.

"Hiç durulmayacaksın değil mi? Hep kafanın dikine gitmeye devam edeceksin?"

"Sorun sizi beklemeden klinikten çıkıp, hava almış olmam mı?"

Kolumu bırakıp öylece yüzüme baktı "Senin için çabalıyoruz, görmüyor musun?"

"Çabalamayın, size istemiyorum dedikçe beni daha çok sürüklemeye devam ediyorsunuz"

Konuşmayıp hâlâ yüzüme bakıyordu. Odama girip onu orada öylece bırakırken babamın sesi de duyuldu.

Annemin "Bıktım artık" adlı şiirini dinlemeye gelmişti anlaşılan.

Keşke biraz da benim yanımda okusaydı şiirini.

En acıtıcı cümlelerini ben gittikten sonraya bırakırdı hep.

Sessizce söylemez duyururdu bana.

Ve her zaman canımı en çok acıtan söyledikleri değilde o bana işittirdikleri olmuştu.

Odamın kapısını kilitleyip kapının arkasına oturdum.

İstanbul'a ilk geldiğim zaman odamın kapısını kilitlememe bile kızarlardı.

Telefonumun bir şifresi dahi yoktu. Bir yerlerde bayılıp kalırım ve etrafımdakiler onlara ulaşamaz diye korkuyorlardı.

Eski kızlarını özlüyorlardı.

Bende ise eski kızlarından tek bir parça yoktu.

Bir yalanın içine girmiştim. Gerçekler ise benim katilimdi.

Onlara nasıl yaklaşacağımı bilmiyordum.

Ya da eski Sıla ile aralarında nasıl bir ilişki vardı? Bilmiyordum.

Günlüğü okumaya karar verdim. Belki de benim için şuan yapılabilecek en mantıklı şey oydu.

Lacivert defteri elime aldığımda kendimi hâlâ buna hiç hazır hissetmiyordum.