Chapter 08: The Truth

107 72 26
                                    

NAALIMPUNGATAN ako nang may marinig na anong ingay sa paligid. Dahan-dahan kong minulat ang aking mga mata at bumungad kaagad sa akin ang mukha ng isang babaeng nurse. Pungay-pungay ang mga mata kong tiningnan siya na may sinusulat sa hawak niyang clipboard.

Parang hindi niya akong nakita dahil agad siyang tumalikod at naglakad palabas ng pinto. She even closed the door shut.

Wait—

Isn't she the girl that I saw weeks ago?

I blinked.

Where am I?

I scan the surroundings at doon ko lang nalaman na nasa laboratory parin ako.

I tried to remember what happened bago ako nawalan ng malay kanina.

Kinukunan nila ako ng dugo.

I sense a bit of annoyance in my dad's voice. Parang galit rin siya.

And then...

And then, may kung sino ang nagturok sa'kin ng kung anong likido dahil agad akong nawalan ng malay.

Napasinghap ako.

“Bago ako nawalan ng malay, may inutusan si dad na bigyan ako ng serum,” I said in myself. Sandali akong natahimik pero patuloy na nagsalita. “. . .and when they did it, nawalan ako ng malay. .” halos pabulong kong sabi.

Napatulala ako sa kawalan.

Dad smiled at me. . .

Merong kakaiba sa ngiti ni dad. Hindi ko lang mawari kung ano 'yon. I need answers. I badly need them. Kailangan ko siyang makausap.

Akmang babangon nw sana ako pero awtomatiko akong napalingon sa kaliwang pulupulsuhan ko na may merong. . .posas?

Why the heck I have handcuffs?

Para saan naman 'to?

Naguguluhan ako!

Bakit kailangan pa nila ako posasan? Hindi naman ako criminal!

Hindi ako makapaniwala na ginawa nila 'to sa'kin!

Anong akala nila sa'kin tatakas ako pagkagising ko? That's not my intention to do!

Marahas akong bumuga ng hangin. Slowly, K lift up my right hand and try to get it off the handcuff but. . . it's locked.

I tried to get it off again but it's no use!

I started to panic. I need to take this handcuff and talk to dad fast. Gusto ko siyang makausap at magtanong. I need to talk to him. Gusto ko malaman kung bakit anong serum ang binigay niya sa'kin. And why he need to handcuffs me?!

I tried to get up pero agad rin napadaing ng kumirot ang ulo ko. Damn this!

Ramdam ko rin ang sakit ng buong katawan ko. Ang bigat-bigat na parang may lagnat ako. Halos hindi ko rin maigalaw ang kamay ko.

Dammit!

Anong ginawa nila sa'kin?

Bakit ako nagkakaganito?

Unang pumasok sa isip ko ang mukha ni dad. Sa hindi malamang dahilan ay may kung ano ang tumusok sa puso ko.

I really need to talk to him.

Kailangan ko siyang makausap. If he try to deny everything, hindi ko alam kung ano ang mararamdaman. Possibleng totoo nga ang mga hinala ko at ang lalaking nasa panaginip ko, but I still need a verification answer.

The Peculiars: Moving TargetWhere stories live. Discover now