Ludzka dziewczyna, wychowana przez biologów, zostaje królikiem doświadczalnym po powrocie Ludzi z Nieba. Wychowywała się ze swoim przyjacielem, Spiderem, aż pewnego dnia temu udało się uciec. Została całkiem sama, cierpiąc każdego dnia.
Jednak pewie...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Judith Obudził mnie, jakiś znajomy głos. Podniosłam się prędko do pozycji siedzącej, a moim oczom ukazał się Lo'ak.
-Młoda wstajemy. Obiad czeka.- oznajmił z uśmiechem.
-Lo'ak, nie mam siły.- zaczęłam marudzić, kładąc się twarzą na poduszcze.
-No już, koniec marudzenia. Wstajemy i idziemy.- powiedział podchodząc do mnie i biorąc mnie na ręce.
-Lo'ak! Odstaw mnie na ziemię!- krzyknęłam wisząc do góry nogami.
-Blebleble.- gadał pod nosem.
-Lo'ak no! Bo już czuję, jak mi się krew do mózgu przelewa.- powiedziałam śmiejąc się.
-Najpierw, trzeba mieć mózg.- odpowiedział mi zupełnie inny głos, a konkretnie należał on do Leo.
-Spadaj Leo.- parsknęłam.
-Szybko się mnie nie pozbędziesz, ponieważ jemy razem obiad, a później idziemy się nauczyć strzelać z łuku!- wrzasnął podekscytowany.
-Można jakoś wymienić uszy? Bo chyba ogłuchłam.- zaczęłam marudzić.
-Zachowujcie się dzieci, już jesteśmy.- powiedział niebieskoskóry, odstawiając mnie na ziemię.
-Aaa, bo to taki jakiś, bardzo rodzinny obiadek tak?- zapytałam sztucznie się uśmiechając.
-Taki skropny.- machnął ręką Leo.
No rzeczywiście. Tylko cała rodzina Sully wraz z dziewczyną Neteyama, rodzina Pani Smith oraz Norm ze Spiderem. Bardzo kameralnie.
-No, fajnie. Fajnie..- powiedziałam nadal ze sztucznym uśmiechem.
Usiadłam do dużego stołu i jak gdyby nigdy nic, zaczęłam po prostu jeść. Kiedy skończyliśmy posiłek, siedzieliśmy jeszcze przy stole i rozmawialiśmy. Oczywiście nie obyło się bez pytań, o moją przeszłość w laboratorium. Odziwo jakoś to przeżyłam. Kiedy wszyscy zaczęli się rozchodzić, odrazu zaczepił mnie Leo wraz z Amber. Niestety był z nami też Neteyam, jako iż jest jednym z najlepszych łuczników.
-Ale sobie postrzelamy.- powiedział zadowolony Leo.
-Strzelić, to ja cię mogę, ale w łeb.- skomentowała Amber.
-Dobra luzuj siostrzyczko.- uniósł ręce w geście obronnym.
Zaśmiałam się, patrząc na tą dwójkę. Ich połączenie, to kompletna mieszanka wybuchowa. Są naprawdę zabawni.
