Ludzka dziewczyna, wychowana przez biologów, zostaje królikiem doświadczalnym po powrocie Ludzi z Nieba. Wychowywała się ze swoim przyjacielem, Spiderem, aż pewnego dnia temu udało się uciec. Została całkiem sama, cierpiąc każdego dnia.
Jednak pewie...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Neteyam Stałem tak w ciszy, jak totalny idiota i wpatrywałem się w dziewczynę, z uśmiechem na twarzy, którego kompletnie nie kontrolowałem. Dziewczyna posłała mi pytające spojrzenie. Dopiero wtedy, zderzyłem się z rzeczywistością i się ocknąłem.
-Oh..a kogo miałem się spodziewać?- uniosłem brew w górę.
-Leo, Lo'ak. Zostawcie nas samych, proszę.- powiedziała dziewczyna w kierunku naszego kolegi oraz mojego brata.
Oni nawet się nie odezwali. Przytaknęli tylko głową i odeszli. Ja chwyciłem dziewczynę za dłoń i zaprowadziłem za skały, w nieco bardziej ustronne miejsce.
-Po co mnie tu zaciągnąłeś?- zapytała nieco zdziwiona.
-Chciałem po prostu powiedzieć ci, że jesteś piękna.- powiedziałem z lekką chrypką w głosie.
-I tylko po to, zaprowadziłeś mnie aż tutaj?- zapytała tym swoim ciepłym tonem głosu i uśmiechnęła się lekko.
-Hm..na to wychodzi.- spojrzałem jej w oczy.
-Hmm..no to może, skoro już tu jesteś, nauczysz mnie strzelać? Podobno, tylko ty jeden, z bliskich mi osób, możesz mnie tego nauczyć.- powiedziała z ogromnym uśmiechem.
-Niech ci będzie, karzełku.- poczochrałem ją po włosach.
-Hej! Mam 202cm!- krzyknęła zbulwersowana, krzyżując ręce na piersiach.
-No widzisz, a ja 242cm. Czyli, jesteś równo 40cm niższa. To sporo.- przyznałem.
-No i co w związku z tym?- zapytała mrużąc oczy.
-To, że i tak muszę się do ciebie schylać. Choć już nie tak bardzo, jak wtedy, kiedy jesteś w swoim ludzkim ciele. Dlatego właśnie, jesteś karzełkiem.- uśmiechnąłem się, patrząc na nią z góry.
-Wiesz co? Spadaj.- odwróciła się do mnie plecami.
Ja objąłem ją w talii i przybliżyłem swoją twarz, do jej ucha. To zawsze na nią działa.
-Jesteś urocza, kiedy się obrażasz.- szepnąłem.
-Dobra. Jak z tym strzelaniem?- obróciła się w moją stronę.
-A ty nie byłaś przypadkiem obrażona, jeszcze chwilę temu?- droczyłem się z nią.
-Okej, sama się pouczę.- wzruszyła ramionami i ruszyła przed siebie.
