CHAPTER XXVII

212 2 0
                                    

DANAEA

Monday

I went to school nang maaga, I'm worrying kasi kay Erion. He didn't show up yesterday. Papasok lang siya sa trabaho then he'll go to see me but wala siyang paramdam bigla.

I'm waiting here sa room, hoping to see him. I'm worrying so much. Kinakabahan ako at hindi mapakali, I just want to see him safe and sound.

Our subjects passed by na wala siya. Hindi siya pumasok, no text nor calls at all. He's not like this, or maybe he doesn't want to be with me na.

Maybe he got tired already.

Maybe he changed his mind to be with me.

I want to check if he's fine so I decided to go sa kaniyang apartment.

I miss riding his motorcycle.

Nakita ko ang landlord niya kaya I hurried to talk to him.

"Excuse me po, nandiyan po ba si Erion?" I gently asked.

"Ikaw 'yong girlfriend niya, diba? Hindi siya umuwi kahapon, wala ba siyang sinabi sa'yo?"

Umiling ako sa kaniya as an answer. He gave me a spare key para makapasok, I accepted it pero I didn't go inside. Maybe tomorrow he's here na.

I did my best to not think too much, ayokong mag-isip ng masama. Tons of maybes kept running in my head.

Tuesday

While I'm sitting sa room, I heard them murmuring something related to us.

"Danaea, hiwalay na ba kayo ni Erion?" Bianca asked me curiously.

"Hindi mo siya tinatrato nang tama nakaraan, diba?" Claire looked at me judgingly.

Masama ko siyang tinignan and she looked at me from head to toe. "Wala kang alam sa relasyon namin ni Erion."

"You look so defensive", sagot niya sa akin bago ako irapan.

Hindi ko na sila pinansin pa at naghihintay na lang sa pagdating ni Erion. I tried my best not to listen sa mga bulungan nila but it pains me as I realize how worse I treated him before.

"Baka kaya hindi pumapasok si Erion kasi na-depress dahil sa kaniya."

Tumayo ako nang padabog bago sila hinarap.

"Can't y'all shut up? Hindi niyo alam ang pinagdaraanan namin kaya 'wag kayong mga chismosa!" I screamed and yelled at them before leaving.

I'm so pissed. Pupunta na lang ako sa apartment niya, I miss his smell.

I immediately went inside noong nakarating ako. I slightly smiled when I saw his things.

Naiwan niyang magulo ang gamit niya, siguro nagmamadali siya noong pupuntahan ako. I saw some paper cranes in a jar, kaunti pa lang ito.

My eyes felt watery, I feel so guilty. Minamahal niya ako pero nagagawa ko siyang saktan, napahirapan ko siya dahil sa sarili ko.

I wiped my tears habang inaayos ko ang pagkakasalansan ng mga papel. I decided na maglinis ng apartment niya para pagbalik niya ay maayos na ito.

I picked up the crumpled papers na hindi niya na-shoot sa trash bin, same paper siya sa binigay niya sa akin nakaraan that made me look at it.

Mahal ko,

Hindi ko alam kung ano ang problema pero nandito ako para intindihin ka, hindi mo man masabi ngayon pero hihintayin ko na malaman ko ang totoo mong nararam----

When the Light Fades Away (When The Series #1) | UNDER REVISION | ON HOLD Where stories live. Discover now