YABANCI NEFES

8| Sönmüş umutlar.

Öncelikle bölüm geciktiği için kusura bakmayın.

Gecikme sebebi, durmadan ağrayan başım ve çok düşünmekten oluşan miden bulantılarımdı. Bununla beraber hemşirelik kursuna gidiyorum. Ne kadar zor olduğunu söylememe gerek yok.

18 yaşında bunca yolu katetmem bile Allahın izniyle muhteşem bir şey. Beni eskiden beri tanıyan bilir ne kadar yol katetdiğimi ve cümlelerimin ne kadar düzeldiğini.

Saygıyla beklemeniz benim için çok önemli.

Neyseee. Oy ve yorumlarınızı unutmayınnn.

Keyifli okumalar!

8| Sönmüş umutlar.

"Ve biz bir kez daha ölümün ne kadar can yakıcı olduğunu anladık."

3 hafta sonra.

Gün geçtikce tükenen umudum ve gün geçtikce büyüyen İnci'yle, boğazımda ki yumru daha bir can yakıcı olmaya başladı.

Zehra 2 hafta önce uyanmıştı. Uyanmasına rağmen bir kez bile konuşmamış, kızını bile sormamıştı. Öylesine boş ama için de fırtınalar barındıran bakışlar atıyordu ki, elimizden hiçbir şey gelmiyordu.

Zehra yaşamak istemiyordu.

Zehra kızı için yaşama tutunmuyordu.

Zehra ölüm kokuyordu.

Ve ben ölüm kokan bir kadını gördükce, sönmeye başlayan umutlarımı hissediyordum.

Bir insanın yaşama dair umudunun olmayışı çok yakıcıydı.

"Aysu hanım!" diye seslenen hemşireyle başımı dosyalardan kaldırdım. Bir hafta önce Zehra'nın kaldığı hastane de çalışmaya başlamıştım. Ben çalışırken, Firengiz evde İnci'ye bakıyordu. Söylediği üzre çalışmak istemiyordu. Ne kadar iş teklifi etsem de, şuan sadece dinlenmek istiyorum diyordu.

Dosyanın kapağını kapatarak, yerimden kalktım. Hemşirenin ismi Aysel'di. Kapalı, güler yüzlü bir kızdı. Yanına doğru adımlarken, bana gülümseyerek konuşmaya başladı.

"Bir hastanız var. 45 yaşın da, ismi Ayla." dedi. Beraber acile inerken, bir yandan da hasta hakkın da bilgiler veriyordu. "Kendileri kan aldırmaya geldi. Lakin stajyer olan hemşireleri kabul etmediği için özellikle, işinin ehli olan doktor istedi."