Powrót do Soukoku

Kolejna próba nie udana?

Następnego dnia po wykonaniu misji, Nakahra nie wysilił się nawet by zatrzymać bruneta na posiłek. Od razu po powrocie do domu udał się do kuchni z zamiarem przygotowania tym razem tylko dla siebie jakiegoś posiłku, nie spodziewał się jednak że Osamu nie zamknie się jak zwykle w pokoju. Usiadł on przy stole opierając łokcie na stole i ze spuszczoną głową czekał aż kapelusznik do niego dołączy.
Po chwili Chuuya podszedł do stołu kładąc dwa talerze z zupkami chińskimi, nie chciało mu się niczego gotować więc zrobił je.

-Więc? -Spytał siadając do stołu cały czas wpatrując się w Osamu który nawet na niego nie spojrzał

-Chuuya, ja... -Zostało mu przerwane przez starszego.

-Najpierw zjedz, zakładam że dawno nie miałeś nic w ustach poza kawą i energetykami.

-Uh? Tak, masz racje -Odpowiedział dość cicho jak na niego i zaczął powoli jeść. Widząc to Chuuya uśmiechnął się i także zaczął jeść swoją porcję.

*_*_*

-Więc będzie to ta środa, już za dwa dni więc mamy mało czasu na przygotowanie -Stwierdził Ranpo
-Na Statku który dzisiaj przybył do portu, mają odbyć się negocjacje między portową mafią z Yokohamy a inną mniej znaczącą mafią. Dazai wraz z jego towarzyszem którego uratował tamtego dnia mają być jako obstawa. Wystarczy że wywołamy małe zamieszanie i zgarniemy ich obu. Nie musimy się martwić o konsekwencje, Mori nie zadrze z nami a nawet jeśli, agencja będzie górować nad nimi.

-Więc jasne! Odbijamy pana Dazaia! -Ucieszył się Atsushi

-To nie będzie takie proste Atsushi, nie ciesz się puki nie uda nam się ich odzyskać. -Uspokajał entuzjazm tygrysa Kunikida

-Kunikida, daj sie mu nacieszyć -Odpowiedziała Yosano klepiąc blondyna w ramie

*_*_*

-Może najpierw się napijmy? -Zaoferował młodszy wstając od stołu.

-Masz rację. To będzie dobry pomysł. -Brunet wyjął z szafki dwie szklanki i nalał do nich wina, zaniósł je kładąc na stole i znów usiadł na swoim miejscu.

Nie dana im była jednak rozmowa na trzeźwo. Dopiero po około dwóch godzinach oraz dziesięciu butelkach wypitego wina brunet postanowił zacząć rozmowę, a raczej spróbować ponieważ jeśli chodzi o picie wina, Chuuya niestety ma lepszą głowę więc zabandażowany wybełkotał coś niewyraźnie pokładając ze zmęczenia głowę na stole

-Nie miałeś się upijać tylko porozmawiać ze mną na spokojnie idioto -Westchnął nieco trzeźwiejszy Nakahara na co Dazai tylko przekręcił głowę.
-Ugh co ja z tobą mam -Wstał podpierając się stołu i podszedł do brązowowłosego łapiąc go za ramie 
-Wstawaj, współpracuj to dotrzesz do łóżka bez siniaków -Stwierdził pomagając mu wstać. Dazai oparł większość swojego ciężaru ciała na Chuuyi który z dość niezadowoloną miną odprowadził go do jego pokoju. Ułożył młodszego na łóżku po czym chciał odejść.

-Przepraszam -Wymamrotał cicho z zamkniętymi oczami łapiąc rudego za nadgarstek by ten nie odszedł.
-Zostań -Uchylił lekko oczy by po raz pierwszy tego dnia spojrzeć w te niebieskie oczy które tak go uspokajają

-Uh? Dazai, jest już późno, idę spać -Stwierdził chcąc odejść lecz ręka Dazaia dalej trzymała tą jego.

-Zostań tu Chuuya, nie chcę być dzisiaj sam. -Poprosił wpatrując się w starszego wręcz błagalnym wzrokiem. Nakahara westchnął cicho z rezygnacją i usiadł  na łóżku zaraz przy brunecie