Loss of Memory | Johnny Depp

6

İsmi değiştirmek zorunda kaldım çünkü kopyacıyım ben arkadaşlar ŞŞSMDŞAKDLW neyse Ateş Demirel'i herkes hatırlamıştır :') ilk jd kurgumdan. Onu yapmak istedim.. Siz bir sey olmamıs gibi okumaya devam edin asklar <3

-

Ateşin sözleri kafamda dönüp dolaşmıştı. Sanırım sözleri sayesinde kendime zarar vermeyecektim. Yani en azından şu an buna karar vermiştim.

Sahilde öylece otururken, kulağıma tanıdık bir ses doldu. Bu Selisti! Tanrım onu çok özlemiştim. Hızla ayağa kalktım ve sıkıca ona sarıldım.

"Naber başımın belası?" Gülerek tekrar yerime oturmuştum. O da ayakta durmayı kesip yanıma oturdu.

"İyidir Selis senden naber? Nerelerdesin kaç gündür?" Diye sordum.

"İşlerim vardı.." Arada bazen ortadan kaybolurdu ve onu uzun süre göremezdim. Döndüğünde ise her zaman işlerinin olduğunu söylerdi. Ama ne işi olduğunu söylemezdi ve benden de çoğu şeyini gizlerdi..

"Ne işler bunlar? Yıllardır hep böyle söylüyorsun.." Gözlerini benden çekip karşıya baktı.

"Boşver senin aklın ermez.." Gözlerimi devirerek kollarımı göğüsüm de birleştirdim. Bana her defasında böyle söylemesi sinirimi bozuyordu. Ezik olabilirdim ama aptal değildim!

"Küsme hemen.. Hem sen onları boşver ben bir şeyler duydum." Çapkınca gülerek baktığında merakla ona dönmüştüm.

"Ne duydun?" Diye sordum.

"Aşık olmuşsun!" Gözlerimi utanarak ondan kaçırmıştım.

"Kim bu şanssız kişi?" Sözleriyle omuzuna yumuşak bir şekilde vurdum.

"Söylemeyeceğim!" Dedim.

"Hadi ama! Dalga geçiyorum seninle Elvin.." Derin bir nefes vererek omuzumlarımı banane dermişcesine aşağı yukarı kaldırdım.

"İşte şimdi çocuk gibi davranıyorsun.." Dedi.

"Ateş.." Dememle gözleri parlamıştı sanki.

"Ateş mi? Kimin neyin nesi bu çocuk?" Çocuk mu? O çocuk değildi ki o benden yaşça büyüktü. Yaşını da henüz bilmiyordum ama aramızda bence fazla yaş vardı.

"Şey..." Diyerek gözlerimi oynadığım parmaklarıma çevirdim.

"Ne?" Dedi.

"Ateş benden büyük.." Selis'in kaşları havaya kalkmıştı.

"Nasıl büyük?" Diye sordu.

"Benden yaşça büyük ama yaşını bilmiyorum.." Selis öylece durmuş bana bakıyordu ama şaşkın görünmüyordu.

"Bende göreyim şu Ateşi.. Bakalım nasıl biriymiş." Dedi.

"İleri de ki çadırda sonra bakarsın da.. Sen benim aşık olduğumu nerden öğrendin?" Göz kırpmasıyla konuşamaya başladı.

"Ben öğrenirim.." Gözlerimi tekrardan devirmiştim.

"Neyse ben Ateşe bakacağım.." Bir şey bile dememe izin vermeden ayaklandı ve çadırın olduğu yöne doğru yürümeye başladı.

-

Elvini ardımda bırakarak çadırın olduğu yöne gittim. Ateşe bakıp onunla biraz konuşmalıydım. Nasıl biri olduğunu merak ediyordum. Tüm bunlar Elvin içindi. Onun hiçbir şekilde zarar görmesini ve üzülmesini istemiyordum!

Çadırın önünde kamp sandalyesinde oturan uzun saçlı ve her yerinde dövmesi olan birini gördüm. Çok bir süre geçmeden karşımda oturan kişi bana baktı ve derin bir nefes verdi.