"I just want to love you.✨"
-
Saatlerce Selis'le beraber balkonda oturmuştuk. Arada sohbet edip zamanın geçmesini sağlıyorduk. Bazen ise şu an ki gibi susup kalıyorduk.
Akşam olmak üzereydi ve bizimkiler kesinlikle beni merak etmeye başlamıştı. Eminim ki babam evde oturmuş benim gelmemi ve bana bağırıp cağıracağı o anı bekliyordu.
Telefonumu kapatmıştım bu yüzden arasalarda bana ulaşamazlardı..
Gözlerim Ateş'in evine kaydı. Işıkları yanmıyordu, zaten motoru da aşağıda değildi. Büyük ihtimalle barda arkadaşlarıyla beraber içiyordu.
"Ateşi mi düşünüyorsun?" Selis'in sözleriyle başımı aşağı yukarı sallamıştım.
"Senden rahatsız olduğunu söyleyen adamı daha nasıl düşünebiliyorsun?" Derin bir nefes verdim. Onu düşünmeden nasıl yapabilirdim bilmiyorum. O hayatıma girdiği günden beri aklımdan bir kez olsun çıkmamıştı. Hem benden rahatsız olması, beni umursamaması onu düşünmeme engel değildi ki..
"Onu sevdiğimi biliyorsun Selis.." Dedim.
"Ama o seni umursamıyor bile.." Çatık kaşlarımla ona bakmıştım.
"Benim moralimi bozmaya mı çalışıyorsun?" Sorumla gözlerime baktı.
"Hayır sana gerçekleri söylüyorum.." Bir şey demeden ayağa kalktım ve balkonun demirine kolumu koyup aşağıyı seyretmeye başladım. Ben zaten gerçeklerin farkındaydım. Beni hiçbir zaman sevmeyecek bir adamı seviyordum!
"Sadece üzülmeni istemiyorum Elvin.." Sözleriyle ayaklanıp yanıma gelmişti.
"Biliyorum Selis.." Dedim kısaca. Tekrar konuşmasıyla ona döndüm.
"Bu terkedilmiş yerde ne kadar kalmayı planlıyorsun?" Diye sordu.
"Henüz gidecek başka bir yerim yok. Bir yer bulana kadar burdayım.." O sıra Selis bir dal sigara yakmıştı.
"Bu mahalle pek tekin bir yere benzemiyor.. Bir yer bulana kadar yanında dursam iyi olur." Lafını ikiletmeden başımı salladım. Hem yanımda olması daha iyi olurdu çünkü akşamları bu bina çok korkutucu görünüyordu. Tek başıma kesinlikle korkardım..
Hava iyice kararmıştı ve Ateşin ışıkları yanıyordu. Henüz onu görememiştim. Evin perdeleri kapalıydı ve balkona hiç çıkmamıştı. Acaba şu an içeride ne yapıyordu?
O kadar yakınımda olup ne yaptığını bilememek insanın sahiden canını sıkıyordu. Derin bir nefes vererek arkama yaslandım. Saatlerdir balkonda oturuyorduk zaten yapacak başka bir şeyimiz de yoktu.
"Bizimkiler ne durumda acaba.." Sessizliği bozduğumda Selis bana bakmıştı.
"Baban kesinlikle deliye dönmüştür." Ona hak vererek konuştum.
"Şu an beni sokak sokak aradığına yemin edebilirim.." Dedim.
"Daha çok arar o seni.." O sıra gözlerimi Ateşin balkonuna çevirdim. Onu balkonda görmemle kocaman bir gülümseme yerleştirdim suratıma. Kollarını demire yaslamış sigara içiyordu.
Beni göreceğini pek sanmıyordum. Olduğumuz bina kapkaranlıktı ve ben o karanlığın içinde yok olmuştum resmen.
"Karşıya bak.." Sözlerimle Selis gözlerini karşıya çevirmişti.
"Seni görmesin.." Dedi.
"Göremez merak etme.." Sevgimi görmeyen adam beni istese de göremezdi zaten.. O sıra arkadan tok bir ses gelmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Loss of Memory | Johnny Depp
ChickLitKafanızın içinde birden fazla ses duyduğunuz oldu mu? Ya da vücudunuzun ele geçirildiğini hissettiğiniz? Eğer bu soru bana sorulmuş olsaydı sanırım cevabım şu olurdu: "Onlar tek kafamın içinde değiller, onlar her yerdeler ve ben onlarla hayatımı yaş...
