Arrange Marriage to the Mafia Boss

Chapter 22

Chapter 22: Abort

I woke up staring at the white ceiling of the hospital. Walang sino man ang nasa kwarto. Kahit si Thunder wala dito. Where is he? Tinignan ko ang nakabenda kong braso at paa.

I passed out. Feared ate me when I realized what happened last night. I didn't expect that to happen. Nasaan na kaya si Thunder? Is he okay?

Nag-aalala ako sa kaniya dahil sa rami ng pasa na natamo niya kahapon. I tried to move my hands but immediately regreted it. Kumirot ito kaya napangiwi ako sa sakit. I'm not used to this.

Alam ba ng magulang ko ang nangyari? I hope they don't. Ayaw ko silang pag-alalahin. Knowing Thunder, he will tell my mom but I am still silently hoping that he will not.

Marami akong naisip sa sandaling 'yun. Thoughts drowned me. Will I encounter more like this in the future? Magiging okay ba kami ng anak ko?

My eyes widened of that thought. Ang anak ko. I hold my tummy. Are you still there, baby? Kinain ako ng takot baka wala na ang bata sa sinapupunan ko. Kahit hindi pa man ito nabuhuhay sa labas ay mahal na mahal ko na kaagad ito. I can't deny it. Thoughts about my baby excites me already.

"Amora." nangunot ang noo ko nang makita si Thunder sa gilid ko. He's here? Hindi ko man lang namalayan. Agad akong ngumiti sa kaniya ngunit hindi man lang ito ngumiti pabalik.

"M-may problema ba, Thunder?" tanging natanong ko sa kaniya. Wala itong emosyong tumingin sa'kin. His stares sent shivers.

Hindi siya nagsalita hanggang sa dumating ang doctor. "Mr. Fiero, okay lang po si misis." agad na naging panatag ang mukha niya. Agad namang nawala ang kaba ko dahil ngumiti na siya ngayon sa'kin.

Was he just nervous to speak?

"May ibibigay lang akong gamot para madaling maghilom ang mga sugat mo, Misis. You need a rest for the meantime too." I smiled at him and he also did. He even squeezed my hand a bit. Kumalma naman agad ang sistema ko na para bang isa siyang gamot na nagpapawala ng ano mang nararamdaman ko ngayon.

"And about the baby..." ramdam ko ang pagbitaw ni Thunder sa kamay ko. Tumingin ito sa'kin na puno ng pagtataka. "The baby's fine." agad itong ngumiti sa amin.

"What baby?" takang tanong ni Thunder habang nakatingin sa babaeng doctor. "Oh, I see you are not aware. Mrs. Fiero is pregnant. Congratulations!" buong galak na sabi ng doctor. Napangiti nman ako doon.

"Leave." agad na nawala ang ngiti sa aking mga labi. Walang salita na lumabas ang doctor. The coldness in his eyes dug inside my soul. Nakakakaba. I don't know what to think at the moment.

"Do you know about this, Amora?" his voice screams coldness. Halos manginig ako sa lamig ng pagkakasabi niya. "I..." I trailed. "I was about to tell you yesterday..." bumaba ang tingin ko sa kamay niyang kanina na nakahawak sa akin.

May kaunting kirot akong nararamdaman. Ayaw niya bang magkaanak kami? Isn't he happy? This is a blessing. Nagbunga ang pagmamahalan naming dalawa.

"Why didn't you tell me immediately?!" lumakas ang boses nito na siyang nagpalundag sa akin. "This is bullshit!" agad na kumalma ang kaniyang mga balikat nang tinignan niya ako.

"Abort the child." tila nabingi ako sa aking narinig. What does he mean by that? Abort the child?

"Nahihibangka na ba, Thunder? Anak mo 'to! Anak natin 'to!" tilang nahihirapan kong saad.

"Abort it, Amora. Ayaw kong magkaanak." walang buhay niya akong tinignan. "Are you sure about this?" I asked. Tinignan niya ako ng ilang segundo bago siya sumagot. "I am sure as fuck." lumubog ang pag-asa ko.