ÇARESİZLİK

50 6 0
                                    

Korkarak kapıya yakınlaşdım.Korkudan kalbim durmak üzereydi.Yavaşca kapıyı açdım.Oh Nehirdi."Merhaba Melisa özür dilerim geç saatde geldim kitabını unutmuşsun"Teşekkür ederim"Hoşçakal"Görüşürüz"Kapıyı kapatdım.Korkarak en sevdiğim kitabımı ve resim çantamı kulaklğımı alıb dışarı çıktım dışarı kalabalıkdı.Bizim mahallede masalar var birine geçib oturdum.Sesizce kulaklığımı taktım en sevdiğim şey dinlediğim şarkıyı çizmemedi.Saat geçti.Off eve nasıl giricem.Yavaşca kapıyı açdım yukarı çıkmadan koltukta uzanıb uyudum.Sabah oldu kalkıb üzerimi giyindim tüm evi aradım bir az para buldum.Para sadece ekmek ve peynire yetiyordu.Gidib aldım okula giderken yedim.Okula geldim.
Bu gün 2 ders boşdu.Olamaz kulaklığımı ve resim çantamı evde unttudum.Ders başladı.Her kes gülüp eğlenirken boş boş bakıyordum duvara.Nehir yanıma geldi."Napalım?"Bilmiyorum ki"
Yan sıradakılar Nehire seslendi bunları pek gözüm tutmadı.Nehir onlarla oturdu.
Çaresizdim,korkumla baş başaydım yanlızdım.Korkuyorum.Yanadakiler sinirimi bozmuşdu gözleri bendeydi.
Sadece yapabileceyim tek şey koridorda gezmekti ama okulu tanımıyordum.Dersler bitti.
Okulun bahçesinde oturuyorum.Manzara çok güzeldi.Rahatladıcıydı.Eve geldim annemle babam gelmişdi eve girib onlara doğru koşdum sarılmak istedim.İzin vermediler."Anne baba sizi çok özledim".Cevap vermediler.
Kendi durumlarındalardı.Korkarak yukarıya doğru çıktım.Tam o anda babam seslendi."Nereye gidiyorsun"
Odama baba"Buraya gel sen neden yanlız kalıyorsun"Sinirle seslendi."Baba kiminle kalıyım ki?
Sınıf arkadaşlarından biri çağırsaydın.Babam ve annem ilk defa bana tokat atdı.Ağlayarak odama çıktım.
Yoruldum artık her şeyden.Müzik dinlemeğe başladım.Akşama kadar odamdan çıkmadım.Akşam saat geçdi.Yavaş yavaş mutfaka indim korkarak bir az yemek yedim.
Yarın pazardı.Okul yoktu.Evde sıkılıyordum bağırışmalar çığlıklar yaralar vurmalar bıktım artık.Anne ve babam abime de böyle yapmışdılar.Sıkılıyorum bedenim mosmordu.Her yerim ağrıyordu.
Sabah oldu.Aşağıya indim.Her zaman ki gibi annem ve babam yine beni dövdüler.Her tarafım ağrıyordu.
Yemek yiyib.Dışarı çıktım.Birilerinin beni izlediğini gördüm.Olamaz bunlar okuldan 7 kişiydi.Yanların da Nehir de vardı.Tanımadığım tarafa gitdiler.Uçrumda değil ne yapıyorlar yapsınlar.Mahalle yine kalabalıktı.Yine bir masa da oturdum.Kulağımda kulaklğım ve resim çantam sevdiğim kitabım.
Bir ses duydum.

KARANLIK ORMANHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin