KARANLIK ORMAN

BÖLÜM 12.

Abini buldum dediğin de sanki kendimi yeniden doğmuş gibi düşündüm.Mutluluktan gözlerim dolmuşdu.
-"Umut nerede bakma bana öyle hemen söyle."
-"Kara haydi gel"

❕️❕️❕️DUYURU❕️❕️❕️
"YENİ KARAKTERLERİMİZ GELMEYE DEVAM EDİYOR!!!"
(ALİ ÖNSÖZ)
KARA

❤️❤️DEVAM EDELİM❤️❤️
Abim geldiğin de kalbim durmak üzereydi.
-"Abiiii"
Sıkıca boynuna sarıldım.
-"Abim nasılsın?"
İkimiz de sevinçten ağlıyorduk.Ne diyeceğimi bilmiyordum.
-"Abim artık senin yanındayım ağlama"
Ayrıldık.Gözüm Asıl'a gittdi ağlıyordu.Gözleri kıpkırmızıydı.Yeşil gözleri ağlamaktan kıpkırmızıydı.Ama şimdi farklı renk te bakıyor gözleri.Bu onun için çok acı vericiydi.Çünki o da ablasından ve abisin den ayrıydı.

‼️‼️NOT;‼️‼️
ARKADAŞLAR BU SAHNE DE ASIL'IN İÇİN DE ÇALAN ŞARKIYI YUKARIYA BIRAKTIM."Ağla Kalbim"ŞARKISI BUNUNLA HAYAL EDİN.BU KISMIYLA;SÖZLERİ;
"Sana da acı verir bu son hallerim
Bilirim sen de benim kadar kolay silemezsin
Ama şimdi başka renkte bakıyor gözlerii
Ağla kalbim ağla sen ağla kalbim ağla
Sus sesin duyulmasın içinden ağla
İçinden ağla"

‼️‼️DEVAM‼️‼️

-"Abii seni çok özledim"
-"Tamam abim ağlama bak yanındayım".
Abim beni zorla sakinleştirdi.Acı vericiydi abim çok değişmişti.2 yıl içinde.Asıl hala ağlıyordu.Yanına oturdum.Umut bizi sinema gibi izliyordu.Susmuştu.
-"Asıl, bana bak"Suratını dönmedi.O kadar ağlamışdı ki suratı göz yaşıydı.Kafası yana dönük ağlıyordu.Acısını hiss ede biliyordum.Sanki bir KARANLIK ORMAN'daydı.
-"Asıl bana bak lütfen"
-"Abim bu kim?"
-"Bir azdan anlatırım."
-"Kara sen gel benimle ben anlatırım"
Abim ve Umut bir az uzaklaşdılar.
✅️UMUT VE KARA'NIN KONUŞMASI;✅️
-"Kara,bu çoçuk Asıl.Ona yardım etmemiz gerekiyor.O da ailesi tarafandın şiddet görüyor.Ve evden onu kaçırdılar.Melisa kurtardı."
-"Tamam.Umut biz ilk önce onunla konuşalım."

✅️MELİSA'NIN AĞZINDAN;✅️
Abim ve Umut geldiler.
-"Abi konuşturamıyorum"
-"Sen geç Melisa ben konuşurum."
-"Tamam"
-"Asıl bana bak bi ben Melisa'nın abisiyim.Biz de ailemiz tarafından şiddet gördük.Ben yurtdışına kaçdım. Tam 2 yıldır ayrıydık.Umut sağ olsun bir araya getirdi.Konuş bizimle ağlama umarım bit gün sen de ablan ve abini bulursun"
-"Teşekkür ederim"
-"Bak Asıl sana sözüm var artık sen de bizim kardeşimizsin.Sen gel benim evimde kal.Üçümüz kalırız."
-"Nee ama..."
-"Ama yok,ama yok"
Abime sarıldı.Hala da ağlıyordu.Ama gözlerin de sevinçte var dı galiba ona morel olmuşduk.
-"B-ben çok özür dilerim yanlışlıkla sarıldım."
-"Hayır özür dileme sen de kardeşimsin."
Umut'a bir borcumuz var dı.
-"Umut teşekkür ederim"
-"Rica ederim Melisa."
-"Melisa Abim hadi kaldığın evden eşyalarını topla gidelim eve"
-"Bir dakika abim sen nerden biliyon nerede kaldığımı?"
-"Umut her şeyi anlattı.:
-"Umut sen nereden biliyorsun?"
-"Bunu sonra konuşuruz Melisa.Hadi gelin ben Melisayı eve götüreyim sonra da Kara'nın evine"
-"Kara abi size yük olmam dimi?"
-"Ne saçmalıyorsun Asıl hayır tabi ki"
Hepimiz Umut'un arabasına bindik.Ve Ormana geldik.
-"Ben hemen gidip eşyalarımı alıp geliyorum."
-"Çabuk ol Melisa hiç kimse görmesin."
-"Tamam abi tamam".
Yavaşça ormana girdim.Abi mi görünce sanki KARANLIK ORMAN aydınlan dı.Ama hiç bir zaman tam aydınlanmaz.Çünki ağaçlar çok izin vermez.Benim de içim öyleydi.Aydınlansa da bir KARANLIK ORMAN vardı içimde.Eve geldim.Hava yavaş yavaş kararıyordu.Hiç kimse galiba evde değildi.Kapıyı yedek anahtarla açdım.Sesler geliyordu.Eşyalarımı alıp çıktım en önemli kulaklığım resim defterim ve kalemliğimdi.Arabaya bindim.Abim Umut'a evinin konumu atdı ev bir az uzaktı.Yol boyu gözüm Asıl 'daydı.Yüzü gülse de içi ağlıyordu.Elin de hiç bir şey yoktu.Biliyorum kendini yalnız hiss ediyor.Ama biz abimle söz verdik hep onun yanın da kalıcaz.
-"Asıl ağlama biliyorum için de ağlıyorsun.Kalbin ağlıyor.Ama ağlama biz burdayız."
-"Yok ben iyiyim"
Ne kadar iyiyim söylese de kötüydü.Hava kararmışdı.Eve vardık.Ev mükemmeldi.
-"Abi bu ev ne çok güzel"

-"Eee ne sandın?"
-"Umut teşekkür ederim her şey için."
Umut gitti.Eve geçtik ama Asıl ev baka kalmışdı.
-"Asıl hadi gel"
-"Geliyorum Melisa"
Üçümüz de eve geçtik.
-"Ee abim yarın gidicen mi okula"
-"Evet tabi ki"
-"Asıl abim sen nerede okuyorsun?Ve kaç yaşındasın?"
-"15 yaşın dayım.Oğuzkaan okulunda."
-"Aaa ben de o okuldayım Asıl"
-"Evet Melisa ama gitmiyorum."
-"Neden yarın ikimizde gideriz"
-"Ben okulu bırakıcam"
-"Neden yaa?"
-"Hiç bir şeyim yok Melisa abla kiyafetim yok kitablarım hiç bir şeyim."
-"O nasıl söz Asıl ben, Kara sana yardım ederiz."
-"Hayır olmaz Melisa abla size yük olamam.Beni evinize aldınız yeter bu bana çok teşekkür ederim."
-"Bir şey değil abim olmaz sen benim kardeşimsin.Yarın Melisa sen ve ben gidib alış-veriş yaparız."
Asıl 'ın bize sarılması çok acı vericiydi.Bize kendi abla ve abi gibi bakıyordu.Akşam olmuşdu.
-"Hadi Melisa ve Asıl uyumaya ikiniz de banyo yapın sonra doğru uyumaya.Asıl ben sana kendi kiyafetlerimden veririm."
-"Çok teşekkür ederim."
-"Rica ederim".
Kiyafetlerimi götürüb banyoya girdim.Aklım da o kadar soru var dı ki,Umut abimi nasıl buldu?Abim de bir şey söylemiyor.Asıl'ı kaçıran Emir kim?Diğerleri beni neden aramıyor?Ama ben bu soruları teker teker çözücem.Banyo yapmak bana çok iyi gelmişdi.Ve sonra abim benim için hazırladığı yatağıma girdim. Kulaklığı taktım.Abim geldi.
-"İyi geceler abim"
-"İyi geceler Melisa'm"
✅️✅️BİZ ASIL VE KARA'YA BAKALIM✅️✅️YAZARIN ANLATIMIYLA;
Kara Asıl'ın yanına geldi.
KARA;Asıl gel konuşalım seninle.
ASIL;Tamam peki.
Asıl Kara'nın onun için hazırladığı odadaydı.
KARA;Biliyorum anlıyorum seni,ama artık bizlesin mutlu ol ne istersen yapıcaz sana söz veriyorum.Kendi evin gibi davran.
ASIL;Ne diyeceğimi bilmiyorum abi.İyi ki varsınız.Keşke benim de sizin gibi abim ve ablam olsa.
KARA ;Her şeyi Umut anlattı.Hadi sen uyu iyi geceler.
ASIL;İyi geceler.
Her kes evde uyumuşdu.Üçününde ayrı sorunu vardı.Ama en çok Asıl'dı.

"KARA,ASIL,VE MELİSA'NLN SORUNLARINI ÇÖZMEK İÇİN BİZİMLEMİSİNİZ?"