KARANLIK ORMAN

BÖLÜM 23.

İYİ OKUMLAR!!!❤️❤️❤️

-"Ablam ne oldu?"
-"Abla"
-"Abim,korkuyormusun karanlıktan?"
-"Hayır korkmuyorum sadece karanlıkta yaşadığım bir olayı hatırladım."
-"Tamam sakin ol ve anlat"
Ellerimi yüzüne koydum.Masum masum yüzüme bakıyordu.Yanağından öptüm.Ellerini ellerimin üzerine koydu ve sarıldı.
-"Ablaa..."
-"Tamam sakin"
Benden ayrılıb abime sarıldı.Sığına bileceyi tek kişiler bizdik.
-"Anlatmak istermisin abim?"
-"Tamam"
-"Ablam telefon işığı açayım mı?"
-"Nasıl istersen"
İşıklar açıldı.
-"Aaa,bak Asıl şansından"
Acıyla gülümsedi.
-"Abla ben akıl hastanesin de kaldığım zamanda çok kötü olay yaşadım"
-"Abim,ama ağlamadan anlat"
-"Tamam"
Gözlerinin yaşını sildi.
-"Ben o zamanlar yeni gitmiştim.Ve korkuyordum en çokta karanlıktan.Bir gün orada da televizyon vardı ve akıl hastalarını uygun şeyler veriyorlardı.Bir gün benden büyüklerle televizyon izliyorduk.Orada da işıklar söndü.Tüm her kes odalarına koştu,bende yeni olduğum için bilmiyordum.Her kes gitti.Ben de evde ağlamağa başladım ve annnemi çağırıyordum.Ama benimle ilgilenen yoktu.Ben de korkduğum zaman duvar köşelerine sığınıyordum.20 dakika yanlız kaldım.Bana biri yaklaşıyordu ilginç haraketler yapıyordu.Beni korkutuyordu hatta o zaman bayılmıştım.Ve 1 saat kalkmamıştım.O insan elin de bıcakla üzerime geliyordu.Adından da belli akıl hastanesi ben de bıcağı kalbime yakınlaştırdığın da bayılmıştım o da öldüğümü sandı.Bir şey yapmadı.O gün o kadar korkmuştum ki,aklıma geldikçe..."
-"Tamam abim"
-"Ama sakın krize giriyim deme..."
-"Tamam"
-"Yarın pazar gidib uyuyun"
-"Tamam abi"
Bizden önce Asıl öptü ve yukarıya çıktı.
-"Abi ben bir az geç uyusam?"
-"Tamam sadece Asıl sakinleşsin diye söyledim"
-"Abi bu hastalıkların çözümü var mı?"
-"Bilmiyorum ki...Ama Asıl travma tarafdan otizm hastası"
-"Keşke çözümü olsa..."
-"Asıl,sadece küçükkün travmalar geçirdi belki de hasta değil"
-"Ama doktor da söyledi,krize giriyor".
-"Kim bilir abim Asıl'ın ne travmaları var yavaş yavaş ortaya çıkıyor."
-"Biliyorum"
Abimle yarim saat dizi izledik.
-"Abi ben de uyumak istiyorum"
-"Tamam iyi geceler abim"
-"İyi geceler"
Yukarıya çıktım.İlk önce kardeşimin odasına girdim.Çooktaan uyumuştu.Elin de resim mi var?Yavaş yürüyerek yanına yakınlaştım.Elinden aldım.B-bu bizim küçükken görüşdüğümüz fotoğraftı.Gözlerim doldu.Asıl'da bu fotoğrafa bakıb ağlamıştı çünkü,fotoğraf göz yaşıydı.Sonra suratın da kurumuş göz yaşları vardı.Fotoğrafı sehbahaya koydum.Yanağından öptüm ve dışarı çıktım.Yarın pazar dı iyice dinlene biıirdik.Telefonumu açmamıştım hiç.Yatağıma girdiğim de cama taş atıldı.Bu kim yaaa??!!Gece gece zaten kendim de değilim.Cama yakınlaştım.
-"Emirrr???!!!"
-"Hadi bir yolla beni yukarı çıkart ya da sen gel"
-"Gelemem Emir.Abim daha uyumadı.Zaten kendim de değilim"
-"Lütfen kardeşinin hatrına".
-"Kardeşimi kullanma!"
-"Gel hadi"
-"Ama nasıl?"
-"Bir yolunu bul"
-"Bekle sen!"
Odadan çıktım.Evlerin işıkları sönmüştü.
-"Abim ne arıyorsun?"
Olamaz!!
-"Abi su içicem"
-"Tamam uyu sonra"
-"Tamam"
Abim odasına girip,kapıyı kapattı.Kendi odama çıktım ve camı açdım.
-"Emir geliyorum"
-"Gel"
Üstümü hırka giydim ve telefonumu alıp aşağıya indim.Evin kapısını yavaş açdım ve bahçeye çıktım.
-"Emir neden peşimi bı-rak-mı-yor-sun!!"
-"Sana bir şey vericem"
Sustum.Çünkü merak ediyordum.
-"Galiba sabah kelebekli kolye arıyordun"
-"Sen nereden biliyorsun?"
-"Galiba mağaza da ben de vardım"
-"Offf"