KARANLIK ORMAN

BÖLÜM 17.

İYİ OKUMLAR!!!❤️❤️❤️

Sabah saatimin çalmasıyla kalkdım.Bu gün okula gidmeyecektik.Yatağımdan kalkıp üzerimi giydim ve aşağıya indim her kes uyuyordu.Kahvaltıyı hazırladım.Abim de geldi.
-"Günaydın abi"
-"Günaydın abim"
-"Asıl nerede?"
-"Geliyor,kalkdı."
-"Tamam"
Birlikte masaya oturub kahvaltı yapıyorduk.Ne abim ne de kardeşim konuşuyordu.Ben başladım.
-"Asıl,ablam sen ne anlatıcaktın?"
-"Ne oldu ki Melisa?"
-"Asıl dün bir şey anlatıcaktı.Asıll!"
-"Abla birazdan anlatsam?"
-"Tamam"
Yemek yedikten sonra birlikte masayı topladık.Asıl yukarı çıktı.
-"Abim,ne oldu ki?"
-"Abi,Asıl annem ve babamı çook özledi"
-"Neeee?Asıl özledi?"
-"Evet "
-"Ama böyle hastalar çok çabuk özlüyor"
Asıl geldi ve birlikte bahçede oturduk.Hava çok güzeldi.
-"Abla,abi"
-"Ne oldu abim?"
-"Abla dün sana söylemiştim yaa?"
-"Evet".
-"Anlatıyorum,ama ağlmayın"
-"Tamam hadi anlat"
-"Abla,abi ben 5 yaşında silahla vuruldum!"
-"Nee?"
Asıl söylediği anda kalbime bir ok yaslandı sanki.
-"Evet ve o zamandan beri hastalığım başladı"
-"Ne nasıl yani abim?"
-"Duydunuz işte,annem ve babamla yolda giderken bir erkek vardı,yüzü görünmüyordu,çünkü maske vardı beni silahla vurdu.Sonra..."
-"Sonra nee?"
-"Ben hastaneye gitdim ve çok kötü vurulmuşdum.O zamandan beri hiç bir şeye dokunmayı sevmezdim.Ya da dokunmaktan nefret ederdim.Kaç gün odamdan çıkmadı.Sonda babam geldi ve bana zorla dokunmaya başladı.Ve çok krize girdim.Annem ve babam beni akıl hastası sandılar.Ben 13 yaşıma kadar akıl hastanesin de oldum.Aslın da beni anlmıyorlardı.Yaşım küçüktü.Babam parayla beni yazdırdı.Benim odam orada ayrıydı.Binlerce bir birinden garip akıl hastaları vardı.Ben o zaman hepsinden korkdum.Her günün cenaze gibi geliyordu..."
-"Ablam annem ve babam sen orada olduğum sürece senin yanına geliyorlarmıydı?"
-"Evet ama beni görmeye değil sadece soruyorlardı.13 yaşım da beni aldılar,zor kabullendiler benim hasta olduğuma.Gerisini biliyorsunuz!!"
-"Ablam"
-"Ama ben ağlamayın dedim "
-"Tamam"
Asıl ilk defa ağlamdı.Sanki umursamaz bir şekilde anlattı.
-"Tamam kapatın bunu"
-"Asıl doğru söylüyor,kapatalım bunu Melisa"
-"Tamam"
-"Hadi bu günden,bu saatden yeni sayfa açalım"
-"Tamam abi hayata yeni başlanğıc"
-"Şimdi Melisa ve Asıl size süprizim var"
Abim yukarıya çıktı.Neydi merak ediyordum.
-"Abla,abim napıyor?"
-"Bilmem?"
Abim elin de 2 siyah poşetle geldi.
-"Bunlar size"
-"Ne ki bu abi"
-"Açın bakın"
Bu telefondu.İkmize de telefon almışdı.
-"Yaaa abii"
-"Abi ben bunu kabul edemem"
-"Olmaz Asıl,artık ben ne alsam kabul olunucak"
-"Ama abi am..."
-"Aması yok "
-"Abi teşekkür ederim"
-"Abi benim telefonum vardı zaten"
-"Yenisi oldu"
İkimizde abime sarıldık.
-"Canlarım benimm"
-"Bu gün izin aldım sizin için napalım?"
-"Abi teşekkür ederim"
-"Bi şey değil Asıl "
En güzel anda telefonum çaldı.Kim olacak Emir'di zaten.
-"Abi arkdaşım arıyor,geliyorum"
Diğer odaya çıktım açmak istemiyordum.
-"Aloo,Emir noldu?"
-"2 gündür yoksun okulda"
-"Emir,sanane yaaa..."
-"Neden gelmiyorsun?Cevap verr!"
-"Tamam kardeşim için yarın gelicez"
-"Haa,bu senin koridorun ortsında can çekişen kardeşin"
-"Emirrr,kes sesini!!!"
-"Gel artık seni özledik prenses"
-"Siz benim yüzüme bile bakmıyordunuz bile"
-"Şimdi bakıyor yarın gell!!"
Yüzüne kapttım.Bi de beni özlüyor.Abim ve kardeşimin yanına gidiyordum.Karşılaşdığım manzara beni çok etkiledi.Gözümden yaşlar süzülmeye başladı.Abim ve kardeşim konuşub gülüyorlardı.Kendimi çok mutlu hiss etdim.Abimin beni seslemesiyle,hemen gözlerimin yaşını sildim.
-"Melissaa,"
-"Geldim"
-"Hadi hazırlanın sizi bir yere götürücem"
-"Abi nereye?""
-"Görüsünüz Asıl"
-"Hadi Asıl gidip hazırlanalım"
-"Geldim hadi"
Birlikte yukrıya çıktık.Üzermi giydim.

🩷🩷🩷MELİSA🩷🩷🩷