‧₊˚♡𝐑𝐮𝐥𝐞𝐫 𝐨𝐟 𝐌𝐲 𝐇𝐞𝐚𝐫𝐭ღ ᵂⁱᵗʰ ᴿʸᵒᵐᵉⁿ ˢᵘᵏᵘⁿᵃ {✓} [Düzenleniyor]

❥ 𝓔𝓹: 𝓞𝓷𝓮

[Lütfen, Beğenir misin?☆]

"Off! Off! Bu genelevden bir kurtulsam ya! Bir fahişenin kızı olmak çok zor!"
Etsuka elindeki onigiriden bir ısırık alıp uzandığı yerde iyice yayıldı. Bu Etsuka annemin vefatından önce çalıştığı genelevde çalışan bir fahişenin babası belirsiz kızı. Annemin arkadaşının kızı bir nevi.

"Kız olmak neyse! Peki ya erkek olmak! Önüne gelen ağır işleri sadece erkeğim diye veriyorlar ya!" Makoto, sinirle elindeki topu dahada uzağa attı. Aynı şekilde Makoto'nun anneside fahişeydi ve burada yaşıyordu. Fahişe çocuklarının babaları genelde belirsiz olurdu. Bu Makoto ve Etsuka içinde geçerliydi. Ben onlardan birkaç yaş büyüktüm. Daha doğrusu genelevdeki en büyük çocuk bendim. Çocuk denecek yaşı geçtim ama neyse.

Elimdeki yırtılmış kimonoya dikkatimi vermiş ve hemen yanımda laf kavgası yapan iki çocuğu görmezden geliyordum. Çoğu genelevde bir fahişenin kızı olarak doğan kişiler, tıpkı anneleri gibi fahişe olurlardı. Ama ben onlardan biri değildim. Ev sahibesi ve annemin yakın ilişkisi sayesinde fahişe olmak kaderimden silinmişti. Bende onun yerine genelevdeki, temizlik ve ayak işlerini yapıyordum.

Etsuka yuvarlanarak yanıma geldi ve kafasını dizlerimin üstüne koydu. "Tsukiko... Sen neden hiç şikayetlenmiyorsun..." Dedi dudağını büzerek. Elimdeki kimononun son dikişlerini attıktan sonra katlayıp kenara koydum. Bacaklarımda uzanan Etsuka'nın koyu kahverengi saçlarını okşadım.

"Ben hayatımdan gayet memnunum. Sakin ve güzel. Koşuşturma ve heyecan bana göre pek değil." Etsuka bacaklarıma kendini daha çok yasladı.

"Tsukiko, sen buranın en güzel Oiran'ının kızısın. Hatta annenden bile güzelsin. Eminim en kısa sürede bir eş bulursun. Hatta belkide bir büyücü klanına gelin olarak gidersin! Aşırı iyi olmaz mı?! Ah, Gojo klanının efendisinin çok yakışıklı olduğunu duydum! Ahhhhh~" Dedi. Gözleri ışıldadı. Ben ise 'büyücü' dediği an içimde kaplanan korkuyu yok etmeye çalıştım.

'Asla bir sahirin seni keşfetmesine izin verme.'

Annemin son anına kadar söylediği o cümle kafamda yankılandı. Annem her daim beni bu konuda uyarır ve normal bir insan gibi yaşamamı söylerdi. Annemin neden her seferinde benden bunu istediğini anlamazdım. Ama o annemdi ve dediğini ikiletemezdim. Eğlence merkezinde çok fazla Sahir bulunmazdı. Sadece ayda bir veya iki kere lanet temizliği için gelirlerdi. Gelenlerde anlı şanlı sahirler olmazdı. Geldikleri zaman ise asla ama asla genelevden dışarı çıkmazdım. Taki, gidene kadar.

Makoto bana doğru yaklaşıp, altın rengi gözlerimi gizleyen uzun kahküllerimi kaldırdı. İlk başta şaşkınlıkla irkildim.

"Tsukiko abla, bu kadar güzel gözlere sahipken nasıl olurda onları gizlersin anlamıyorum." Kahverengi gözlerle meraklı meraklı gözlerimin içine baktı. Kullandığım teknik sayesinde, özel göz rengimi gizlemeyi başarmıştım. Ama yinede bu göz şeklime etki etmemişti. Sarı gözler... Tsukiyomi klanına ait olarak bilinen özel işaretlerdir. 3 kardeşin 3 ayrı klanında hepsinde bir çocuğun varis olduğunu anlamak için gözlerine bakılırdı. Varislerin kendilerini herkesten ayırt eden gözleri olurdu. Tıpkı benim gibi...