‧₊˚♡𝐑𝐮𝐥𝐞𝐫 𝐨𝐟 𝐌𝐲 𝐇𝐞𝐚𝐫𝐭ღ ᵂⁱᵗʰ ᴿʸᵒᵐᵉⁿ ˢᵘᵏᵘⁿᵃ {✓} [Düzenleniyor]

❥ 𝓔𝓹: 𝓝𝓲𝓷𝓮

Sınır: 15 oy ve yorum.

Kocaman yatakda, sırt üstü yatamadığım için yüz üstü yatmıştım. Belimden aşağısı yumuşacık ipek battaniyeyle örtülüyken, kollarımı sardığım yumuşacık yastık göğüslerimi kaplıyordu. Baygınlık geçirmek üzereydim resmen. Hayatımdaki en tuhaf geceyi geçirmenin yanında, bi o kadarda iyi hissetmiştim. Ama kesinlikle acısı çok fena çıkmıştı.

Kaç saat yaptığımızı veya ne kadardan sonra bilincimi kaybedip, yorgunluktan uyuduğumu bilmiyordum. Ama uyandığımda Sukuna-sama odada yoktu. Nerede olduğuna dahi en ufak fikrim dahi yoktu. Ve şuanlık umrumda dahi değildi.

En azından bana dediklerinin tam tersi olarak ilk geceyi atlatmıştım. Buda tanrıya bir şükür sebebiydi. Koskoca lanetler kralından kurtulan ilk insan! Mutluluktan ağlayabilirdim.

Kafamı sağ tarafa doğru çevirdim ve beyaz çarşafın üstündeki kırmızlığı farkettim. Yavaş yavaş yatakda oturmaya çalıştım. Ama bel ağrım yüzünden tekrar yüz üstü yatağa düştüm. Derin bir iç çektim. Harika. Başıma gelmez dediğim herşey geldi. Gerçekten asla asla deme.

Kapının ansızın çalınmasıyla yüz üstü uzandığım yerden sıçradım. Kafamı kaldırıp kapıya baktım. "B-Buyrun?" Dedim yorgunlukla ve heyecanla. Her ne kadar kendimi düzeltmek için hareket etmeye çalışsamda, vücudum sanki hareket etmemek için yemin etmişti.

"Tsukiko-sama ben Uraume. Size birkaç birşeyi anlatmak için geldim. Müsaadenizle içeri girebilir miyim?" Uraume'nin sakin ve soğuk ses tonunu duymamla titredim. "B-Bir saniye!" Dedim zayıfça. Zorlada olsa kendimi yatakdan attım. Hızla etrafda üzerime geçirebileceğim birşey aradım.

Etrafda hiçbirşey yoktu. Bi yandan endişeyle tırnağımı yiyordum, bi yandan paçavra dahi olsa üstüme atabilecek birşey arıyordum. Tanrım, dün çıkardığım kıyafetler nerde ya?!

Ardından gözüm, yatağın hemen yanındaki küçük komodine kaydı. Hızla çekmeceleri karıştırırken, 2 metrelik bej renkli bir haorin katlanmış bir şekilde çekmecede durduğunu gördüm. Büyük ihtimalle bu Sukuna-sama'nın ama etrafda başka üstüme geçirebileceğim bir şey yok ki! Acaba bunu giyersem başıma dert alır mıyım?

"Tsukiko-sama?" Uraume'nin meraklı ve endişeli sesini duymamla tırsarak haoriyi hızla üstüme geçirdim. "G-Girebilirsiniz, Uraume-san." Kekelediğim için kendinden utanmadan edemedim. Koca kız oldum hala çocuk gibi heyecanlanınca elim ayağım birbirine dolanıyor.

Uraume sürgülü kapıyı kenara çekerek açtı. İçeri girdi ve kafasını eğerek bana baş selamı verdi. Ben ise elimden geldiğince vücudumu gizlemeye çalışarak, endişe ve nedenini bilmediğim bir suçluluk duygusu nedeniyle elimden geldiğince gülümsemeye çalıştım. Kızıl gözlerini bana dikti. "Yorgun olmalısınız. Merak etmeyin sizi çok tutmayacağım." Diyerek gayet sakin ve saygılı bir şekilde konuşmaya başladı. Neden benimle böyle konuşuyor ki? Ben sadece bir cariye değil miyim?