Kitap gerçek hayat hikayesinden yarı alıntıdır. Kitabın birazı alıntı birazı kurgudur.
Pöh Metehan ve Okul öncesi öğretmenliği okuyan Zeynep'in hayat hikayesi....
.......
Gözlerimi açtığımda sabah saat 8.30'du. Elimi sağ tarafıma attığımda bir bedene çarpınca irkilip gözlerimi açtım. Allah'tan sert vurmadım yoksa Metehan'ın o an ki halini düşünemiyorum. Yataktan kalkıp gardıropun yanına geldim. Üstüme bol bir eşofman altı ve bir adet siyah renk tunik aldıktan sonra banyoya geçip rutin işlerimi hallettim.
Aşağıya mutfağa inip kahvaltı için bir kaç şey hazırlamaya karar verdim. Etrafı aramaya başladım. Balkonda altı tane patates bulunca zafer gülümsememle beraber mutfağa geçip patatesleri soymaya başladım. Kızartma yapsam bir de kahvaltılıkları koysam bize yeterdi bence. Patatesleri soyduktan sonra leğenin içine su koyup patatesleri içine koydum ki üstündeki nişasta sanırım nişastaydı her neyse o şey gitsin diye. Hemen kenarı geçip çaycıya su koydum. Daha sonra patatesleri doğramaya başladım. Doğramaya işlemim bittikten sonra hepsini kızartıp sofrayı hazırladım. Geriye dönüp Metehan'ı uyandırmayı planlıyordum ki çarptığım bedenle geriye doğru sendeledim. Sırık bir kocam olduğu için el mecbur kafamı arşa kaldırmam gerekiyor.
-Günaydın gülüm
-Günaydın kocamm
-Kahvaltı mı hazırladın?
Yok dans ediyorum Te Allah'ım
Sen sussana
Tamam be
-Evet sen geç otur ben çayı alıp geliyorum.
-Tamam
Demlikleri alıp yanına geçtim ve çayları doldurmaya başladım. Bardağını ona uzatırken;
-Kimin kocası buuğğğ. Bu benim kocammm evimin direği.
Dedikten sonra ikimizde gülmeye başladık.
-Nerden öğrendin bu lafları topraaam.
-Ee Metehan Bey öğreniyoruz bir şekilde
-O değilde sen okumayı istiyor musun gerçekten?
-Evet benim çocukluk hayalim bu meslek.
-Anlıyorum. Bende açıktan okurum tekrardan o zaman birlikte çalışırız.
-Gerçekten mi?
-Gerçekten. Ama benim karnımı doyurmam lazım.
-Bence de hemen yiyelim
Kısa bir kahvaltı faslından sonra ben sofrayı toplamak için ayağa kalkınca Metehan da kalkıp yardım etti. El birliğiyle sofrayı ve bulaşıkları topladık. Daha sonra yukarı çıkıp kıyafetlerimi değiştirdim. Metahanla kapının önünde ki çardakta oturma kararı aldık.
Zeynep'in kombini
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ayakkabıları klasik beyaz spor ayakkabı.
Bahçeye çardağa oturduk. Belli bir süre ikimizden de ses çıkmadı.
-Babaannen bana bir konudan bahsetti Zeynep.
-Hangi konudan?
-Babanın kuzenine seni istemişler. Bana bundan niye bahsetmedin?
Yerimde huzursuzca kıpırdadım. Ben konu kapanır diye düşünürken babaannem çenesini tutmayıp anlatmış.
-Metehan ben..
-Neden sakladın benden?
-Bilmiyorum gereksiz bir detaydı zaten. Bahsetmedim çünkü huzurumuz bozulsun istemedim. Bitti gitti.
-Bitmiş gitmiş bir olaya benzemiyor ama babaannen baya etkilenmiş bana hararetli hararetli anlattığına göre.
-Sana babaannem ne anlattı ki?
-Sen babanın kuzenine aşıkmışsın. Seni istemeye gelmişler sen adama olan hırsından dolayı istememişsin.
Aile üyelerimin teker teker beni gömmesi olmayan şeyleri anlatması canımı sıkmaya başladı.
-Metehan böyle bir şey yok. Sana yemin ederim ben bugüne kadar ne bir erkekle görüştüm ne de konuştum. Tek sen oldun benim hayatımda...
Yüzüme bakmadı. İnanmış mıydı ? Gerçekten. O bana bakmayınca elini tutup bana dönmesini sağladım.
-Bana inanmıyor musun?
-Sana inanmadığımdan değil aile üyelerinin seni bana karşı kötülemesine sinirlerim bozuldu. Neden sana bunu yapıyorlar. Önce teyzen sonra babaannen amaçları ne bunların?
-İnan bilmiyorum. Sadece teyzem değil teyze kızları ve diğer teyzelerim. Kına da da doğru düzgün oynamadılar. Sana layık değilmişim. Sana layık olan benimle yaşıt olan diğer kuzenimmiş. Ya bunu sana nasıl söylüyorlar?
-Her neyse boşver biz bize yeteriz
-Metehan
-Hmmm
-İyi ki varsın iyi ki karşıma çıkmışsın
-Sende gülüm, sende iyi ki varsın iyi ki karşıma çıkmışsın.
Evet arkadaşlar burdan anlıyoruz ki bu hayatta kimseye güvenmeyeceksin. Eğer güvenirseniz işte böyle yarı yolda kalırsınız. Ben babamın kuzenine aşık olmadım. Zaten görüşmedik pek fazla. Ama işte babaannem bir yerlerine konduramamış sanırım.
Metehan'a kafamı çevirdim. Baştan sona tekrar tekrar inceledim. Anlamış olacak ki kafasını çevirip bana baktı. Yaklaşıp anlıma öpücük kondurdu. Daha sonra eşarpın iğnesini çıkartıp boynumu açık bıraktı. Elimi tutup;
-Gel benimle
Dedikten sonra eve doğru ilerledik. Kapıyı açıp beni kapının arkasındaki duvara doğru itiledi. Biraz sert çarpınca sırtım acıdığı için hafifçe inledim.
-Bilerek mi yapıyorsun?
-Hayır
...
Vote atmayı yorum yapmayı unutmayın 🥰
Bir sonraki bölümde görüşmek üzere Allah'a emanet olun...
