PÖH BEY'İN AŞKI

6.Bölüm Allah'a emanet

Vote atan yorum yapan elleriniz dert görmesin efenim.

Medya Neşet Ertaş Gönül Dağı....

Evet artık dini nikâhla da olsa evliyim. Ve düğüne az bir zaman kalmıştı. Metehan'la en son dün konuştuk onda da iki gün sonra yani pazartesi günü operosyana gideceğini söyledi. Ha bu arada Metehan'ın tayini Şırnağa çıkmış.Ve düğün 10 temmuz da kınayı da 9 temmuz'a aldık. Bugün çeyize birkaç malzeme almak için dışarı çıkacaktık. Bu yüzden hemen hazırlandım. Annemin bağırmasıyla odadan çıktım. Metehan arayınca annem kardeşlerim iki tane evli kuzenimle beraber aşağıya indik. Ve size demişmiydim bilmiyorum ama Metehan'ın babaannesi aşiret kızı yaaa şaşırdınız değil mi? Ben şok olmuştum. Nişan yapmaktan vazgeçtik. Bana fazlaca saçma gelmişti zaten. Her neyse iki araba gidecektik. Birini Metehan sürecekti diğerini abisi Arslan. Beni Metehan'ın bulunduğu arabaya bindirdiler. Yanına oturunca yol boyunca arada birbirmize baktık. Gözlerimiz kesişince ben hemen önüme döndüm. İnanın bana bundan sonra ne olacağını bende pek bilmiyorum. Her neyse çeyiz için birkaç parçayı ayarladıktan sonra annemler Arslan abiyle birlikte eve gidip çeyizi saracaklarmış. Bizde Metehan'la Avm'ye gitmeye karar verdik. Hamburger yemeye karar verince ben masaların birine geçip oturdum ve Metehan'ı beklemeyi başladım. Birkaç dakika sonra siparişlerle karşıma geçip oturdu. Bir süre ikimizde ne yemek yedik ne de konuştuk. Bilmiyorum çok garip hissediyorum. Bugün yanımda ama yarın... evet mesleği zor bir meslek ben bunu bilerek kabul etmiştim. Önümde beni istemeye gelen onca kişinin arasında içime sinen tek o olmasıydı aslında benim kaderim. Hayatım boyinca elalem ne der diye düşünmedim. Banane elalemden. Elaleme gerek yok aslında akrabalar sussa yeter.Her neyse sessizliği bozan Metehandı.

-Zeynep yesene gülüm. Bir sıkıntı mı var?

-Ha yok dalmışım öyle.

-Hayırdır?

-Teyzem sana isteme günü ne dedide sen çıkışta sinirlendin.??

-Hiçbirşey

-Hiçbirşey bu hiç seni baya sinirlendirmiş olmalı ki halen daha duydukça sinir küpüne dönüyorsun.

-Zeynep boşver tadımızı kaçırmayalım .Yemeğini ye. Bunları da kafana takma bir daha tamam mı?

-İyi peki.

Ama kafamı halen daha kurcalıyor. Ne oldu da bu kadar sinirlenmişti. Her neyse öğrenirim ben. Yemegimizi yedikten sonra Metahan'ın sevdiği parka gittik. Gerçekten çok güzel bir yerdi. İnsanın içini açan bir güzelliği vardı. Ağaçlık bir ortamdı, önümüzde küçük bir göl vardı. Bir sıra boyunca çardaklar vardı. Bu arada evet 18 yaşındayım. Bazılarınız buna karşı gelecek,belki sinirlenecek ama bir de benim açımdan düşünün empati yapın. Metehan'ın ailesi ilk geldiklerinde annem bana sorduğunda hayır demiştim. Ama onlardan sonra gelen gelene en son babamın dayısı oğluna isteyince en mantıklısı Metehan gelmişti o zaman. Halen daha geliyor. Kafamı kaldırıp Metehan'a baktım. Göz göze gelince bu sefer kafamı çevrimedim ben de ona baktım. Ela gözleri bu hayata olan kırgınlığını açıklıyordu. O susuyordu ama gözleri herşeyi anlatıyordu. O an ortamı bozan bir telefon sesi geldi. Komiser'i Metehan'ı aradı.

-Zeynep benim acil gitmem gerekiyor.

-Tamam da neden?

-Pazartesi olacak olan operasyon varya o bugüne çekilmiş.

-Anladım kalkalım o zaman.

Kafasını evet anlamında salladı. Eve geldiğimizde tam arabadan iniyordum ki Metehan elimi tutup

-Bu zor bir operasyon gidipte gelmemek gelipte görmemek var. Allah'a emanet ol.

Diyip anlımı öptü. Gözlerim dolmuştu. Bende ona sarılıp;

-Dikkatli ol tamam mı sende Allah'a emanet ol.

Dedikten sonra arabadan indim.

Vote atan yorum yapan elleriniz dert görmesin.

Medyadaki şarkıyı dinleyebilirsiniz