Minik Karışıklıklar ( Gerçek ailem erkek versiyon )

| ~ 16. Bölüm ~ |

Hadi başlayalım.

11/08/2023

Siyah Kuğu'dan

~~~~~~~~

Annelik duygusunu hiç bir şeye değişmezdim.

Oğlum Boranımı ilk elime elime aldığımda hissetmiştim bu duyguyu sonrada devamı gelmişti.

Ancak Rodin'de bağrım yanmıştı ateş düşmüştü içimize daha hiç göremeden kaybetmiştim güzelliğimi.

Şimdiyse Allah'ın mucizesi midir bilinmez yeniden bulmuştuk her şeye rağmen alışmaya çalışıyordu , çalışıyorduk.

Bir sürü bilinmezliğin içinde tek bildiğim benim minik oğlumun hasta oluşuydu.

Dün kriz geçirmişti.

Biz evde değilken olmuştu , çocuklardan öğrenmiştik.

Oturup ağlayacak halim yoktu evet üzülüyordum hatta hissettiklerim üzüntüden çok daha fazlaydı adını koyamadığım bir duyguydu.

Ama ağlamam ona yaramazdı onu iyi anlamda etkileyecek olmam gerekiyordu.

İki gün önceden itibaren çeşitli psikologlara yönelmiştim işinde en iyisini bulmaya çalışıyordum.

Bugünse oğlumun okulunu ayarlayacaktık.

Rodin : Ardil seni sevmediğimi söylemiş miydim ?

Arabadaydık ve üçümüz okula gidiyorduk.

Ardil'im güldü.

Ardil : Son iki saat içerisinde otuz sekiz kere.

Saymış mıydı ?

Sayardı oğluşumun kafası çalışırdı böyle şeylere.

Rodin : Tamam bu da otuz dokuz olsun seni sevmiyorum.

Ardil : Bana niye kızıyorsun oğlum annemden çıktı okul fikri ben sadece aracıyım hem okula gitmeyip ne yapacaksın ?

Argeş bana baktı ve kızardı sonrada arkasına yaslandı.

Utanmış mıydı ?

Ardil : Utanma be güzellik.

Rodin : Hoşt hoşt doktor , biz birbirimize yavşıyoruz dediğinde inanmamıştım.

Güldük.

Emirimi çok severdim ama kocam olacak sırtlan oğlumla kavga etti diye aramıza bir uzaklık çökmüştü onu da düzeltmeye çalışıyordum.

Okula gelince durduk.

Oğullarımı süzdüm.

Ardil , siyah kabanı ve üzerine oturan takımıyla ben buradayım diyordu ama işte bir türlü evlendirememiştim hayır yakışıklıydı da huyu suyu da güzeldi çok şükür.

Minik oğluşuma baktığımda sırtına yarım astığı siyah çantası , ellerindeki yüzükler , kafasına ter taktığı şapka , üzerine takması için verdiğim kravat eline sarılı bir şekilde , iki düğmesi açık gömleğiyle ve son olarak boynundaki zincirle tam bir serseriyim diyordu.

Kıkırdadım.

Ardil : Ne oldu annem ?

-Ne güzel yapmışım ben sizi ya.

Rodin : Yapmışım değil yapmışız daha doğru bir kelime olur.

Ardil sırıttı.

Bende cümlemi sorguluyordum.