Minik Karışıklıklar ( Gerçek ailem erkek versiyon )

|~ 2. BÖLÜM ~ |

Hadi başlayak

Nasılsınız 

----------------------------

X Kişisinden

-----------------------------

Arabamı kenara çekip arabadan indim saat sabah altıya geliyordu. Biraz erkendi ama yapacak bir şeyim yoktu eve ilerleyip kapıyı çalacaktım ki evin ilerisinde değişik bir şey görmemle oraya ilerledim.

İnsana benziyordu ama neden yerdeydi. En garibi biraz uzakta olmama rağmen bulunduğu yerin kırmızıya bulandığını görüyordum.

Biraz daha yaklaşınca inleme seslerini duymaya başlamıştım daha hızlı yürüdüğümde yere eğildim yüzünü bana çevirdiğimde gördüğüm şeyle ellerimin titremeye başladığını hissettim bu oydu.

Hemen kucağıma alıp koşmaya başladım cebimden anahtarı çıkarıp arabayı açtıktan sonra onu arka koltuğa yatırdım. Hemen sürücü koltuğuna oturduktan sonra arabayı kullanmaya başladım aynı zamanda telefonumdan numarayı bulmaya çalışıyordum.

Gördüğüm numaraya tıkladıktan sonra hemen açılmasına şaşırsam da bunu minik kardeşimi hastaneye yetiştirdikten sonra yapmayı planlıyordum.

-Alo

O sert sesi duymamla tüylerim ürpermişti.

-A -alo abi

-Ne oldu ?

-I -ıı o onu bul -buldum ama kötü

-Ne oluyor düzgün anlat şunu ?

-Kar -kardeşimizi ama kö -kötü çok kan var üstünde çok çok.

-Anlayamıyorum hangi kardeşimizi bir şey mi oldu birinize sakin ol tamam mı sen mi kullanıyorsun arabayı ?

-E -evet 

-Tamam neredesin şimdi ? 

-Az kaldı.

-Tamam ben hastanedeyim bekliyorum sizi.

-Ta -tamam.

Hızlı bir şekilde arabayı kullanırken virajlardan nasıl döndüğümü bilmiyordum.

Arabayı hastanenin önüne çekip indim onu kucağıma alacaktım ki omzumdan çekilmemle arkamı döndüm abimdi bu kenara çekildim ve onu kucağına alışını izledim.

Hastaneye girişlerini izledim bende içeri girdiğimde duvarın kenarına çöküp oturdum.

Z Kişisinden

Onu kucağıma alıp hastaneden içeri girdim hemşire Zeynep'in getirdiği sedyeye uzattım. Acil kısmına gelip onu bir yere aldık elim ayağım titrer gibi oluyordu ama sakin kalmalıydım şimdiden olmazdı daha tanışamadan onu kaybedemezdik.

Üzerine hastane önlüğünü geçirdiğimde bir şeyler mırıldanıyordu. Oksijen maskesini yüzüne sabitlediğimde göğsü genişlemişti rahat nefes alamadığını fark etmiştim.

''Yap... yapma an... anne g... gel ha... hayır hayır '' diyerek mırıldanıyordu  elleriyle çarşafı  sıkıyordu. Nöbet geçirdiğini anlayınca hemen sıkı sıkı tutmaya başladım. Sol tarafa yatırıp rahat nefes almasını sağlarken Yiğitte sakinleştirici iğneyi vücuduna enjekte ediyordu.

Biraz daha sakinlediğinde serbest bıraktım ve onu kontrol etmeye başladım vücudunun her yerinde ezilmeler vardı yüzü berbat haldeydi kafasına çok darbe almıştı ve ateşi vardı saçlarının ve elbiselerinin ıslaklığına bakılırsa ateşinin sebebini anlamak zor değildi.