Our Colorful Escape

Chapter 13

Chapter 13

Nafru-frustrate nanaman ako ngayon dahil sabi nung kagroup ko sa research ay nawala niya daw yung flash drive ko. Kailangan na pati mamaya nung paper namin. Na-defense na naman naming ito last week ngunit hindi may kailangan pang baguhin. Naiiyak ako na lumabas ng room namin. Nag paalam ako sa teacher ko na uuwi muna ako ng bahay naming para kuhanin yung laptop ko para sa research.

Nang makarating ako sa bahay ay nakita ko si Mommy na nanonood ng tv. Nagulat ito nang makita niya ako. Pagod na pagod na ako. Lumapit ako dito at yumakap sakaniya.

"Mommy" malungkot kong sabi.

"Bakit?" tanong nito. Alam kong natataranta na siya. Lalo siyang nataranta ng umiyak ako bigla.

"Pagod na pagod na ako" naiyak kong sabi.

"Ang hirap Mommy" saad ko pa.

"Sush" tapik tapik nito sa likod ko.

"Hindi rin ako pinapansin ni Jay" iyak ko dito.

Mag iisang linggo na nung hindi ako pinapansin ni Jay dahil nga dun sa away namin. Pag nalapit ako sakaniya ay lumalayo naman siya saakin. Kahit kasama naming ang mga kaibigan naming ay hindi kami nag iimikan. Hindi ko namalayan na nakatulog pala ako ng nakayakap sakaniya.

Nagising ako dahil nakatulog pala ako kakaiyak. Nataranta pa ako ngunit pinakalma ako ni Mommy nat sinabing napasa na raw ang paper naming. Nagpaalam naman ako na bibili ang muna ako ng ice cream at pumayag naman siya.

Nakatingin ako ngayon sa buwan habang nakain ng ice cream. Nakatambay ako ngayon dito sa playground dun sa pwesto namin lagi ni Jay. Narealize ko na hindi ko na pala talaga nabibigyan ng oras si Jay at sarili ko dahil sa pagiging focus ko sa acads. I realize na I don't really need to stress out myself out. Kailangan ienjoy ko ang pagiging studyante ko. Habang nag iisip ako at nakain ay napatingin ako sa tumawag saakin.

"Alli!" sigaw saakin ni Jay saka mabilis na tumakbo at yinakap ako.

Nahulog naman ang ice cream ko sa gulat. Nagulat lalo nang marinig ko ang pag hagulgol nito. Hindi na ako umimik muna at yinakap siya pabalik saka tinapik tapik ng dahan dahan ang kaniyang likod. Himiwalay ito saakin ngunit nakatungo lang siya.

"What happened" tanong ko rito. Naupo na muna kami pagkatapos niyang humiwalay saakin.

"Naabutan ko si Mom at Dad nag sisigawan nanaman sa bahay" saad niya saakin.

"And nalaman kong hindi ako anak ni Dad talaga" sabi pa nito saakin.

"Ha?" nagugulat na tanong ko dito.

"Hindi ko na alam Alli gulong gulo na ako" saad niya.

Hindi ko alam ang sasabihin sakaniya. Tumayo ako saka yinakap siya. I know na kailangan niya ng yakap ngayon. Hindi niya kailangan ng kahit ano kung hindi ang yakap lang ng isang tao.

"And nalaman ko din na annulled na sila how great right?" naiyak parin niyang sabi saakin habang yakap ko siya.

Nang tumigil siya umiyak ay binitawan ko din ang yakap ko sakaniya. Tahimik lang ito. Nagsalita naman ito bigla kaya tinignan ko siya sa mata.

"Hatid na kita sainyo" saad niya saakin. Tumango naman ako saka tinignan siya.

Nginitian ko siya at yinakap ng mahigpit. Hinigpitan niya din ang yakap niya saakin.

"Thank you" malungkot pero puno ng pagsasalamat ang boses niya.

"No problem" saad ko at tinapik tapik ang kaniyang likod.

Naglakad na kami papuntang bahay ko. Tahimik lang kami. Ang gaganda ng bituin at buwan nanaman ngayong gabi. Nang tumigil kami ay mag papaalam na sana ako sakakniya ng higpitan niya ang hawak ng kaniyang kamay saaking kamay.

"I'm sorry" saad niya.

"Bakit naman?" tanong ko rito.

"Wala kasi nag away tayo" sabi niya naman saakin.

"It's okay na" saad ko sakaniya at nginitian siya.

Lumapit ito saakin saka yinakap nanaman ulit ako.

"I promise you that no matter what happen I will understand you" saad niya saakin.

Nakadikit lang ang ulo ko sa dibdib niya para marinig ko ang tibok ng puso niya. Nagtuloy-tuloy lang siya sa sinasabi niya.

"I promise to choose and help you through hard times and good times. I will never leave you love" saad niya.

Tumingala naman ako sakaniya at nginitian siya.

"I promise that also. I promise that I will be there for you even you are going into hard times. And I will be always your family" I said that to him with adoration in my eyes.

"Love, I will always love you" naka-smile na saad niya.

Naghiwalay na kami sa yakap. Nakakahiya kung makita nanaman kami ni Ate. Panira ng mood yon pag ganun.

"Good night love" saad ko. Finally, I already have a courage to love him.

He didn't know that I always overthink about the relationship we have right now. Lagi ko parin iniisip na kung saan nga ba kami hahatong. Are we going to end up losing each other and our friendship? Or are we going to end up as a married couple?

Linapitan niya ako at unti unti siyang lumebel saakin muka. I saw the happiness in his eyes, but I know that behind those happy eyes he shows me is full of pain. Linapit nito saakin ang kaniyang muka. Hinalikan niya ang aking noo.

In the second time he kisses my forehead under the moon. The moon that shines bright that always witness our love for each other. I promise love that I will love and give you all that you deserve. You are a fragile masterpiece that anyone can ruin but I promise to protect you at all costs.

__^-^