Aynada yüzüme baktım, uzun çene, çirkin bir surat,çirkin balık gözler, büyük dudaklar,çirkin gamzeler,mat siyah saçlar.
İnsan dış görünüşe ne kadar da önem veriyor..
Ama neden içlerine de önem vermiyor?
Hepsi kabuğu ile ilgileniyor.
Komik, içlerindeki küf kokusunu basit bir şeker ve ya çiçek koku ile kapatıyorlar.
Ben ise güzellik standart larına uymadığım için dışlanıyordum, ama benim onlardan tek farkım gerçek anlamda insan olmam dı, bu bana yeterdi ama artık yetmiyordu, aynada yüzleştiğim surat artık bir canavara ait gibiydi.
Hepsi aynı makyaj, aynı saç,aynı kıyafet,aynı müzik,aynı telefon.
Hiç özgün olmaya çalışmıyorlardı, farklılık her zaman cesaret esterdi ama popüler kültür köleliğini bıraktıklarında dışlanıp,itileceklerini bildikleri için cesaret edemiyorlardı.
İnsanlar,insanlara eziyet etmeyi çok seviyorlardı, her zaman kedi,balık ya da ağaç olmak isterdim,onlar hiç bir zaman bir birlerini dışlamazlardı.
Şuan titreyen elimde tuttuğum ilaçlara kafamı eğdim, benim kurtuluşum,benim bu iğrençliklerden kurtuluşum olan ilaçlar.
Ben var olsamda güneş doğacak, yok olsamda, dudaklarımı aralayarak avucumdaki ilaçları ağızımda topladım, suyu açarak içmeye başladım ve tek tek ilaçları yuttum, kenarıda duran kutuyu da alarak uyku ilaçlarının hepsini içtim.
Doktorum uyku problemim olduğu için dozajı yüksek uyku ilaçları vermişti ama o ilaçlar ile intihar edeceğimi düşündüğünü sanmıyordum.
Bütün kutuyu da içtikten sonra banyo zeminine oturdum, dışarıda sert rüzgarlar esiyordu, gözlerimi kapatarak vücudumun ağırlaşmasını hissettim.
Gözlerim kapanıyor, kalp atışlarım hızlanıyordu, yere uzandım ve uykuya ve ölüme doğru yürümeye başladım.
Sonunda huzura ereceğimi biliyordum ama tanrının beni cennetine kabul etmeyip süreceğini bilmiyordum.
/+/+/
Bence çok güzel oldu bu kitap 😌😌
Yorum yapmayı unutmayıım 🤭☺
