13.

22 6 0
                                    

  
   მზიანი სხივებით გათენებული დილა და ქუჩაში შედარებით შემდნარი თოვლი დადებით განწყობას ქმნის სიცივეს მობეზრებულ ხალხში. ვივიენის ტელეფონი უმალვე იწყებს რეკვას. გოგონაც თვალმოხუჭული აფათურებს ხელს გვერდით მდგარ კომოდზე, ტელეფონის მოსაძებნად.

-ლოლა, საათი არ გაქვს სახლში? რატომ მაღვიძებ?- ტუჩებგამობუშტული იწყებს წუწუნს.

-ადექი, სამი დღე გვაქვს პროექტისთვის, დაგავიწყდა?!

-მმმ-ფშვინავს და ძილის შებრუნებას სცდილობს კულულა, თუმცა მეგობრის ყვირილი გაბრაზებასა და წამოდგომას ერთდროულდ აიძულებს.
-ქერა არსებავ, გირჩევნია დღეს თვალით არ დამენახო.

-ნახევარ საათში შენთან ვიქნები, აკადემიიდან საჭირო ნივთებს წამოვიღებთ და მუშაობს დავიწყებთ.-სწრაფად აყრის სიტყვებს ლოლა, ზურგჩანთას იკიდებს და სახლიდან გადის.

-ჯანდაბა, მოვკლავ.-ისედაც აჩეჩილ თმას ხელმეორედ იჩეჩავს ვივიენი და ტელეფონს საწოლზე აგდებს. სწრაფად წესრიგდება და ყავისთვის დადგმული ჩაიდანის ადუღებას ელოდება სამზარეულოში.

-მოვედი. როგორ ხართ ბატონო პაკ?-ღიმილით ეხუტება ლოლა ვივიენის მამას, შემდეგ კი სამზარეულოში უკვე გამზადებულ ყავას, სიცივიდან შემოსული, დიდი სიხარულით ყლუპავს.

-აბა, იდეა გაქვს? რაარის ჩვენი თემატიკა.-მაგიდაზე თითებს მიყოლებით არტყამს ვივიენი.

-კი, აკრძალული სიყვარული.-კრეჭვით პასუხობს ქერა.

-როგორ ახერხებ ხოლმე, რომ ასეთი ბანალური რაღაცები მოგაფიქრდეს...-სახეს მანჭავა ვივიენი, შემდეგ კი უკმაყოდილოდ ამატებს:
-მე უკეთესი ვარიანტი მაქვს.

-გისმენ

-"ხმაურიანი დუმილის ტრაგედია"

-ვივიენ, ხომ არ გავიწყდება, რომ მხოლოდ ნახატს არ ვხატავთ. სახელი კარგია, მაგრამ რაზე ვისაუბრებთ?

Apotheosis of love Where stories live. Discover now