7. Bölüm

65 7 0
                                    

Uyandım.
Kendime gelince elimi yüzümü yıkadım. Mutfağa gittim. Birkaç gündür hep bu manzarayı görüyordum. Yine kahvaltı hazırdı ama annem yoktu. Nereye gidiyordu?
Bir bildiği vardır diye sormuyordum ama merak etmeye başlamıştım.
Yine üstelemedim eve gelince bir şekilde soracaktım.

Rutin haline geldi masayı toplayıp kahve yapmak. Odama gittim. Biraz telefona bakıcak ve sonrada evi temizleyecektim. Dün akşam mana veremediğim bir şekilde annem rica etmişti.

Düşünmeyi bırakıp pinteresti açtım.
Bartu'nun dediği gibi Hira bana yazmıştı. Mesaj:

Hira: Selam!

Ms.505: Selam!

Mesajına yanıt verdikten sonra Barlas'a mesaj attım.
Mesaj:

Ms.505: Günaydın! Nasılsın?

Ona yazdıktan sonra Hira mesaj yazmıştı. Mesaj:

Hira: Bartu bahsetti. Sen Tuanasın değil mi?

Ms.505: Evet, bana yardım eder misin?

Hira: Tabi ederim. Nolduğunu anlat.

Ms.505: 4 ay önce Barlasla konuşmuştum ama sonra konuşmadık . Yine yazdım ona çok değişmiş.

Hira: Nasıl değişmiş?

Ms.505: Öncesinde samimiydi şimdi ise soğuk.

Hira: Deli çocuk , konuşmaya yeni başladığı kişilere karşı öyle genelde.

Ms.505: İşte öyle olmasın istiyorum.

Hira: Anladım. Onunla konuş , zamanla düzelir.

Ms.505: Öyle mi dersin?

Hira: Öyle derim.

Ms.505: Saol:)

Hira: Rica ederim.

                                    Görüldü.

Hira ile olan sohbetten çıktım. Barlas mesaj atmıştı . Ona cevap vermeliydim. Mesaj:

Barlas: Günaydın . İyiyim , sen nasılsın?

Ms.505: Bende iyiyim . Buzların eridi sanki.

Barlas: Öyle mi?

Ms.505: Değil mi?

Barlas: Bilmem.

Ms.505: Öyle öyle.

Barlas: Tamam.
       
                                     Görüldü.

Hadi ama!
Ne güzel konuşuyorduk.
" Tamam." kelimesini kullanmasa olmaz mıydı? Gıcıklığına yaptığını düşünmeye başlamıştım. Kimse bir kelimeyi bu kadar fazla kullanmaz.

Bunları düşünmeyi bırakıp yüksek seste müzik açtım ve temizliğe başladım. 2 saat sürmüştü! Çok yorulmuştum şarkıda başımı şişirmişti kapattım. Kendimi koltuğa attım. Oturmam ve zil sesi gelmesi bir oldu.

Annem birkaç gündür akşam geliyordu. Babam zaten işteydi.
Bize gelen giden de çok olmazdı peki kapıdaki kimdi? Daha fazla beklemeyip kapıyı açtım.

Gelen geri mi gitmişti?
Kimse yoktu .
Yoksa ben mi yanlış duydum?
Dünde aynı şeyi düşünmüştüm ama doğru çıkmıştı peki ya bugün?

Bir ihtimal bir şey vardır diye yere baktım. Yanılmamıştım! Yerde bir şey vardı. Küçük , siyah bir kutu.
Sinirlenmiştim. Çünkü biri cidden hoş olmayacak şekilde dalga geçiyordu.
Sinirimi kutudan çıkartıp binanın içine doğru tekmeledim.

Neden ben evdeyken oluyordu bunlar? Annemlere söylemeli miyim?
Karışık bir durum...

7. Bölüm sonu.

ELZEMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin