Eve geldiğimde hazırlanıp yatağıma girdim. Bu gece uyuyamayacaktım.
Düşünecektim. Düşünmek istemesemde düşünecektim.
Şarkı açtım ve düşünmeye başladım.
Ne yaşamıştım öyle?
Gerçektende biri benle dalga geçiyor.
Bunu neden yapıyor hiç bilmiyorum.
Ama istediği canımı yakmaksa gayette iyi beceriyordu! Bütün ihtimalleri düşündükçe kalbime bi ağrı giriyordu. Nerden çıkmıştı şimdi?
Bıkkınlıkla nefes verdim.
Bildirim gelmişti. Barlastan olduğuna emindim çünkü eve gelirken ona iyi olup olmadığına dair bi mesaj atmıştım. İçtiğini biliyordum ama çok içmesini istemiyordum.
Arkadaşımı sırf bu yüzden kaybetmek istemiyordum. Elime telefonumu aldım ve gelen mesaja cevap verdim. Mesaj:
Barlas: İyiyim merak etme. Saat geç oldu uyu bende biraz dans edicem.
Ms.505: Çok içme.
Barlas: İçmeye geldim tabi içicem.
Ms.505: Olsun yinede dikkatli ol.
Çok içip başına iş açma.
Barlas: Of Tuana uzatma!
Ms.505: Peki.
Barlas: İyi geceler.
Ms.505: Eğer iyiyse geceler , sanada iyi geceler...
Barlas: Geceler iyi kafalar güzel güzelim.😉
Bu çocuk cidden psikopat.
Bir anı bir anını tutmuyor resmen.
Attığı mesaja istemsiz göz deviriken mesaj olarakta aynısını yapmayı ihmal etmedim. Mesaj:
Ms.505:🙄.
Barlas: Noldu?
Ms.505: Hiç.
Barlas: Anladım. Neyse hadi görüşürüz.
Ms.505: Görüşürüz.
Uykum vardı ama uyuyamıyordum.
Düşünmekten başım ağrımaya başladı. Kalktım mutfağa gidip bi ağrı kesici içtim. Camı açıp gökyüzüne baktım. Ona bakınca gülümsüyordum. Sanki bakışlarımdan anlıyordu neyin ne olduğunu.
İçimdeki huzursuzluk gökyüzüne bakınca az da olsa geçmişti.
Ezan okunmaya başladı garipsedim.
Çünkü saat bu kadar ilerlemiş olamazdı değil mi?
Saate bakma gereği duydum.
Elimdeki telefondan baktığımda 04.40
yazısını görünce gözlerim kocaman açıldı. Uykumun tutmadığı günler oluyordu ama onlarda da az da olsa uyuyordum. Şimdi ise hiç uyumamıştım. Gözlerim isyana geçmişti.
Daha fazla vücuduma bu kötülüğü yapmak istemedim ve uyumaya karar verdim...
Sabah
Hiçbir ses olmadan kendim uyandım.
Saate baktığımda 13.05'i gösteriyordu.
Geç uyuduğum için bu saatte uyanmıştım. Annem de uyandırmamıştı. Sahi o neden uyandırma zahmetine girmedi?
Kendime gelince kalktım. Rutin olarak elimi yüzümü yıkadım ve mutfağa gittim. Annem yoktu?
Kahvaltı hazırdı ve yine bi not vardı.
Başladık yine gizemli gitmelere!
Sesli bi şekilde ofladım. Sıkılmaya başlamıştım bu duruma. Masayı topladım kahvemi aldım ve odama gittim. Yemek yemek pek alışkanlık ettiğim bi şey değildi.
Düşünürken telefonuma bildirim gelmesiyle irkildim. Baktığımda telefonumda öylesine duran İnstagramdan gelmişti. Takip isteği gelmişti. Profile baktığımda tanıdık gelmişti ama nereden? Biraz düşününce bu kişinin dün ki arkadaş grubundaki bana "İyi misin?" diye soran kız olduğunu hatırladım.
Hesabımı nerden bulmuştu?
Derin bi nefes aldım ve verdim.
Bu takip isteğine cevap vermek istemedim. Öylece duracaktı.
Tekrar bildirim gelmişti.
Bu sefer Barlas mesaj atmıştı.
Dün gece içtiği için geç uyanmış olmalıydı ki saat 14.46 olmuştu.
Mesaja baktım. Mesaj:
Barlas: Günaydın! Nasılsın?
Ms.505: Günaydın. İyiyim sen nasılsın?
Barlas: Bende iyiyim.
Ms.505: Emin misin?
Barlas: Eminim.
Ms.505: Dün çok içmedin değil mi?
Barlas: Senle konuştuktan sonra baya içtim. Biraz sarhoş olmuş olabilirim.
Ms.505: İçme demiştim!
Barlas: Bünyem alışkın bi şey olmaz bana ,merak etme.
Ms.505: Olsun sen yinede dikkat et.
Barlas: Of Tuana tamam!
Bu çocukta sürekli bana of diyordu.
Sanki içince bi şey oluyor!
Neyse diyerek bu konuyu da geçiştirdim. Sonunda o pişman olucaktı ben sadece bi arkadaş olarak onu uyarmıştım. Benden bu kadar...
12. Bölüm sonu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ELZEM
General Fiction"Barlas adlı kullanıcı yorumunuzu yanıtladı." "Barlas adlı kullanıcı sizi takip etmeye başladı.Bir göz atın!" Sanırım bazı şeyler değişiyordu. Yeni bir başlangıç vardı benim için...
