Mesajı gönderdikten sonra annem "Yemek hazır , hadi yemeğe gel!"
diye seslendi. "Yemek yedikten sonra konuşurum." diye düşündüm ve mutfağa gittim.
Yemek yiyip , dişlerimi fırçaladım ve odama gittim. Yatmaktan sıkıldığım için çalışma masamın oradaki sandalyeye oturdum. Elime telefonu aldım. Beklediğim gibi mesaj gelmişti.
Mesaj:
- Sonunda!
- Tanışalım mı?
- Olur,tanışalım.
- Ben Barlas ,
21 yaşındayım.
- Bende Tuana.
16 yaşındayım.
- Tanıştığıma memnun
oldum. Nasılsın?
-Bende memnun
oldum. İyiyim sen nasılsın?
- Bende iyiyim.
- Ee anlat.
- Neyi?
- Anlatırım
dediğin şeyleri.
- Aslında çok doldum.
Anlatabilir miyim?
- Tabi ki ,
dinliyorum.
Dolduğunu söylemişti.
Benimde ondan bir farkım yoktu.
İçimi dökerim zaten sonra konuşmayız. Bunları düşünmeyi bırakıp mesaja baktım.
Mesaj:
- Ailevi sorunlarım
var. Aynı zamanda bir
hastalığım da var.
- Belki yaşadığın
duyguları anlayamam
ama yinede güçlü
olmaya çalış.
- Saol , deneyeceğim.
Hadi şimdi de sen anlat.
- Neyi?
- Seni üzen şeyi.
- Peki ,
anlatıyorum.
- Dinliyorum.
- Benimde
ailevi sorunlarım var.
Küçükken hergünümün
birlikte geçtiği biri öldü.
Sonrada her şey bitti.
- Küçük yaşta yaşaman
kötü olmuş .
- Küçük yaşta
böyle şeyler yaşayınca
kimse anlamadı.
- Ben anlarım.
Yazdığı şeyle bir anlığına kalbim ısındı. İçimde tuttuğum tüm bu şeyleri birine anlatmak iyi gelmişti.
Ona teşekkür etmeliydim.
Mesaj:
- Saol:)
- Niçin?
- Dinlediğin ve
anlayışın için.
- Önemli değil.
Sende saol.
- Görüşürüz...
- Görüşürüz:)
Konuşma bitince telefonu kapattım. Yine düşünceler sarmıştı. Bu gece içimi dökmek iyi gelmişti. Ama bir daha olmayacaktı...
Saat geç olmuştu. Uykum yoktu, uyuyamayacaktım. Yinede yatağıma uzandım. Telefonumdan şarkı açtım.
Düşüncelerimle baş başa kaldım...
3. Bölüm sonu.
Umarım uzun olmuştur:)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ELZEM
Ficción General"Barlas adlı kullanıcı yorumunuzu yanıtladı." "Barlas adlı kullanıcı sizi takip etmeye başladı.Bir göz atın!" Sanırım bazı şeyler değişiyordu. Yeni bir başlangıç vardı benim için...
