Gün geçtikçe hayatımda bir çok şey değişiyordu. Bir zamanlar yanlızlığıma yakınırken şimdi arkadaşlarım oluyor. Sevilmek istiyordum gerçek , içten , hissedilerek ve tüm benliğimle sevilmek. Peki yan bu isteğim?
Gerçek olur mu zamanla?
Sanmıyorum.
Bende değişiyorum.
Zaten bunu istememiş miydim?
Bu istediğim de oldu!
Peki ya istemediğim şeyler?
Onlarda gerçek olur mu?
Hayır. İstemiyorum , benden saklanan gerçekleri öğrenmek istemiyorum. Ben... korkuyorum!
Bir yerlere dalmış bunları düşünürken telefonuma düşen üst üste mesajlar yüzünden düşüncelerimden çıkmıştım.
Alışmaya başlamıştım artık gelen üst üste mesajlara...
Daha fazla beklemeyip mesajlara baktım. Yuh! 3 tane grup kurmuşlardı. Mesajlara baktığımda onu da mı alsaydık muhabbeti olduğunu gördüm. En son olarak Barlas , Bartu , Hira , Aslı , Mete ve benim bulunduğumuz grubu kurmuşlardı. Baya mesaj vardı.
En baştan hepsini okudum. Genel sohbet etmişlerdi , burdaki diğer arkadaşlarından bahsetmişlerdi bla bla bla...
Grup mesajlarına sonra cevap verecektim çünkü bugün dışarı çıkacaktım. Yeni arkadaşımla!
Adı Zeynepmiş. İnstagramda biraz konuştuğumuz zaman aslında burada yaşamadığını, bir süreliğine geldiğini söylemişti.
Çok tatlı bir kızdı. En başından beri bana samimi davranıyordu.
En şaşırdığım şey ise o benim memleketimde yaşıyordu!
Aydından, Kocaeli'ye burada olan arkadaşları için gelmiş. Anlattığı ve benim zaten hep anlamış olduğum güzel bir arkadaşlıkları vardı...
Havalar soğumaya başlamıştı ve ben üşüyordum! Bu yüzden üstüme bir sweatshirt, altıma da baya bol bir pantolon giydim. Hazırlığım bitti ve evden çıktım. Birlikte avm'ye gidecektik. Hep karşılaştığımız o avm'ye!
30 Dakika Sonra
Avm'ye gelmiştim.
Beni karşılaştığımız kafede beklediğini söyledi.
Ben o kafeye girersem çıkmam zor olurdu!
En son gittiğimde çok fazla kahve içmiştim ve kahve kokusu aldığım an
ordan çıkmazdım...
Neyse ki o daha girmeden hemen ona seslendim! Kahve hasret yaşamak zorunda değilim...
Küçük bir merhabalaşma sonrası sohbet ederek mağazaları gezdik.
Komik birisiydi.
Gün boyu birlikte geçirdik.
Onun yanında hiç sıkılmadım!
Aydından sonra Kocaeli ona cennet gibi gelmiş. Aydını bilen biri olarak ona hak veriyorum...
Çok eğlenceli bir gün olmuştu.
Benim gibi yanlız biri için böyle bir şey ilkti ve hoşuma gitmişti.
Artık saatin geç olmaya başladığını fark edince eve gitmeye karar verdik.
Bizim sitenin 3 sokak altında yaşıyormuş.
Eve geldiğimde evde , sevimli kedim dışında kimse yoktu.
Saat geç olmuştu ama.
Neden evde değillerdi?
Hemen annemi aradım ama telefonu kapalıydı. Ardından babamı aradım onun ki de meşgüldü.
Biran telaş yaptım .
Mesaj göndermiş olduklarını fark edince hemen baktım. Biraz geç geleceklerini, merak etmemem gerektiğini haber vermişlerdi.
Saolsunlar! En başından haber vermiyorlar. Böyle telaş yapıyorum.
Sinirlenmeye başlamıştım bu gizemli hallerine.
Yapabileceğim bir şey de yoktu ki!
Sesli bir şekilde ofladım.
Bunları düşünmek beni yoruyordu.
Düşünmek istemedim.
Zaten yeterince yorgundum.
Hemen yatağıma geçtim.
Ne kadar mutlu bir gün geçirmiş olsamda huzursuz bir şekilde uykuya dalmıştım...
18. Bölüm sonu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ELZEM
Ficção Geral"Barlas adlı kullanıcı yorumunuzu yanıtladı." "Barlas adlı kullanıcı sizi takip etmeye başladı.Bir göz atın!" Sanırım bazı şeyler değişiyordu. Yeni bir başlangıç vardı benim için...
