10. Bölüm

5 2 0
                                    

"tarih gününü aldın mı kocacım"

Bu ses hayır o nasıl olabilir arkamı döndüm.

Reyhan bize doğru geliyordu Reyhan mıydı ,gerçekten o muydu yani.

Öneme dönüp Pusat'a baktım. Oda bana bakıyordu.

"İyi çok mutlu olun bir birinizi kırmayın " dedim.

Kapıya doğru gitmeye başladım.

Kalbim ağrıyordu midem deki ağrı çoğaldı kapının önüne geldim.

"Kapıyı açın gidicem " dedim adamlar yüzüme baktı "biz böyle bir emir almadık size kapıyı açamam " dedi.

"Ben savcıyım açın kapıyı " dedim.

"Biz sizden değil Pusat Bey'den emir alıyoruz savcım hanım " dedi arkama döndüm "adamlarına birşey söyle bırak beni kendim alırım ben intikamı mı " dedim bende aptalım ya bende yardım eder sanmıştım ne kadar aptalım ben ya

"Burdan gidemezsin bir kere benim haneme girdin burdan çıkış yok " dedi .

Boğuluyormuş gibi hissediyordum sanki herşey üstüme geliyormuş gibiydi nefesim kursağımda kaldı.

Yutkunamıyordum başım dönüyordu gözümün önü karardı. Kendimi bir boşluğa bıraktım.

Bedenim bir çölün etrafındaydı sanki o sıcakta kavruluyormuş gibiydi bitip kül oluyormuş gibiydim.

Ama bişey oldu biri çıktı karşıma o çölde kavrulmama rağmen serin bir rüzgar olmuştu bana yüzü görülmüyordu sis bulutu vardı heryerde "Aden'im " diyordu biri sesin kime ait olduğunu çıkaramıyordum ama tanıdık gibiydi birşey oldu bir şimşek çaktı herşey yok oldu o bile ve aynı sıcakta yapa yanlız kaldım.

Bir ses duyuldu ama baya uzaktan 'uyanması gerek onunda bilmeye hakkı var belki kız bu yüzden bayıldı kötü oldu ' bir ses daha 'ona bunu diyemem daha çok benden kaçar onu bu kadar severken yapamam ' aynı ses tekrar duyuldu ' seviyordun da niye böyle bişey söyledin sen bi git be sen nasıl birisin' dedi gözlerimi açamıyordum karanlığa mahkummuş gibi hissediyordum canım çok açıyordu en çok ta kalbim sanki hançer kalbime saplanmış gibi o karanlığa mahkum kalmıştım ben artık.

(Yazar'dan )

Aden'in karanlığa kaybolması hiç iyi bişey değil di en son annesinin ölümünde böyle olmuştu şimdide kendi isteğiyle bişeyler başaracaken elinden kayıp gidiyordu.

Pusat'ın evlenme yalanı Aden'ni bitirmişti Aden Pusat'ı sevmiyor olabilirdi ama ona sığınmak istiyordu Pusat'ın son söylediğiyle yıkılmıştı sığınacağı bir limanı yoktu artık.

Aden'den

Gözlerimi açtığım nerde olduğuma baktım aynı odadaydım neden bayılmıştım ben Pusat evleniyordu birde Reyhan'la yataktan kalktım odadan çıktım.

Aşağı inerken salondaki gözler beni buldu salona geldim.

Pusat'ın karşısına geçtim "bırak beni lütfen bak kendim çabalayım bulayım lütfen " dedim Pusat ayağa kalktı "teklifimi kabul ettin Ada sana dediğim dosyayı getir " dedi ne dosyası ya ben ne diyorum o ne diyor

Gülmenin Umudu Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin