Derin bir nefes daha çektim elimde tuttuğum sigaramdan. Benim değildi aslında,O'nundu.
Sırtım soğuk duvara yaslıydı. Güneşin doğuşunu salonun camından izliyordum. Yerde bir ölü vardı.
Babamın ölüsü.
Katilimin ölüsü.
Kaçıncı sigarayı söndürmüş yenisini yakıyordum onu bile bilmiyordum. Ben pek bir şey bilemiyordum zaten. İhanet bir babanın oğluna olan tokadı gibi çarpmıştı suratıma.
Baba neredesin?
Öldü.
Anne neredesin?
Öldü.
Ölüm hayatımdaki bir karartı, sevdiklerimi tek tek alıyor. Ama babamı benden koparan ölüm değil İhaneti. Okadar acıyorduki canım, okadar ağırdıki bunu yapanın babam olması. Biri canlı canlı kalbimi söküp elinde sıksa bu kadar acımazdı.
Sevdiklerim yakıyordu hep canımı. Zaten bir insanın sevmediği biri yakabilirmiydi canını? En çok zaaflarımız olanlar bilirdi can damarlarımızı, o yüzden bu kadar kolaydı bıçağı saplaması.
Saatler geçti ben orada otururken, hiç bir şey yapmadım. Yerimden kıpırdamadım, hayatın bana layık gördüğü noktada oturup bekledim. Neyi beklediğimi kendimde bilmiyordum, birinin beni kurtarmasınımı? Hayatımda değer vericek birilerinin kalmış olmasını umdum.
Ölümün onları almamış olmasını umdum.
Biri geldi sonra, hızlı adımlarla girdi salona. Birisi beni merak ediyordu, Birisi değil birileri. Üç kişi geldi salona, onları çok iyi tanıyordum. Hayır onları çok iyi felan tanımıyordum, bana gösterdikleri kadar tanıyordum.
Biri yüz hizama eğildi, çimen yeşili gözleri gördüm sonra. Korkuyla bakıyordu bana, neyden korkuyorduki? Bana bir şey olmasındanmı? Bana artık ölümden başka ne olabilirdi.
Saçlarımda hissettim dudaklarını, ellerini kullanmıyordu ama bana sadece dudaklarıyla dokunuyordu. Neden Alptekin? Neden her şey böyle olmak zorunda?
Hayatım kocaman bir soru işareti.
Güzel sesini işittim sonra, ne dediğini seçemedim. Sesler görüntüler her şey buğuluydu.
Hayatım, hayallerim buğulu bir camın ardında ben inatla net görmeye çalışıyorum.
Sonra buğulu olan görüntülerde gitmeye başladı yavaşça. Hiç bir şey hissetmedim, acı bitmişmiydi? Hayır her şey yeni başlıyordu belkide.
Başlamasın istedim, bitsin istedim. Biri can damarımı kessin bileklerimden ve bu acı bitsin.
Ama bitmedi.
💌
1.GÜN
Kolumda bir acı hissediyorum. Gözümü aralıyorum, tekrar kapatıyorum. Odaya birileri geliyor durmadan, gelmesinler istiyorum.
Çünkü bir gün gidicekler biliyorum.
Anne canım çok acıyor lütfen kurtar beni. Ben daha fazla dayanamıyorum, anne insanın ruhu acıyabiliyormuş.
On dokuz yaşımda öğrendim.
2.GÜN
Aynı şeyler tekrar ediyor, birileri geliyor odaya. Tanıyorum onları en yakın arkadaşlarım.
Bir gün gidiceklermi?
Alptekin gelmiyor yanıma, neden gelmiyor bilmiyorum. Sadece kızlar geliyor, Nale küsmüşmü bana o da gelmiyor?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KÜÇÜK KALPLERDE BÜYÜK SIZILAR
Novela Juvenil"Bazı kalplerin yükleri taşıyabilceğindende ağırdır,bazı sözler vardır tokatları unutturan bazı tokatlar vardır sözleri unutturan.Bazen yaşamak ölmekten daha zor olur"
