31

562 29 4
                                    

Maligayang Araw ng Kalayaan sa ating lahat. Malayang mag-vote at malayang mag-comment. But anyways, just do what you want. :) x


Ngiting-ngiti siyang lumabas galing sa kusina. Gusto niyang sumigaw at magbunyi. Hindi kasi niya aakalaing papayag ang mga ito na ganun-ganun lang. He expected more work, to be honest. Kumbaga sa lumang panahon ay pasisibakin muna siya ng kahoy o kung hindi naman ay pai-igibin ng tubig. But that's just the hopeless romantic in him, talking.

He was thankful, nonetheless.

Nakita niya si Miko na naglalakad papunta sa kanya. Iniangat niya ito. "What did you and mom and dad talk about?" interesadong tanong nito.

Ngumiti na lang siya dito. "Just some stuff."

"What stuff?" tanong ulit nito.

He was about to answer when he heard a soft click. Bumukas ang pinto sa likod niya at iniluwa ang mga magulang nila Mika. "Miko, you shouldn't be prying with adult matters," pangaral ng nanay nito.

"I'm very, sorry, hijo, ha?" pagpapaumanhin ng nanay nito sa kanya, "Miko sometimes have tendencies to pry."

He just smiled and nodded. He may not be a Psychology major like Mika but he knew that kids of that stage are really like that. Curious ang mga ito at itatanong talaga kung ano ang mga bagay na hindi nila maintindihan. They would ask things that don't make sense to them.

"Halika na nga, anak. H'wag mo nang pagurin si Kuya Jeron mo sa kakabuhat sa'yo."



Siguro ay mabuti na rin na umalis ito at inihatid si Miko sa kusina. Hindi kasi siya mapakali kanina noong malapit ito sa kanya, e. Nababalisa kasi siya kapag malapit lang ito sa kanya.

It gave her her heart and lungs a room to breathe and relax. It gave her sympathetic division time to calm the parasympathetic division to go back to normal.

But what surprised was seeing Jeron and his mother interact with one another. She could clearly saw them talking to each other. Her mom, reprimanding her young brother habang kalong-kalong pa ito ni Jeron.

Jeron was smiling while her mom talked. A sight that she never thought she would see and find attractive. Nagtaka siya roon. How could they know each other, Jeron and her parents, when she couldn't even remember the three of them interacting in the past? For christ sake, hindi pa nga niya ipinapakilala si Jeron sa mga ito, e.

She was sensing something fishy about it.

-

"Oh, bakit busangot ka na naman diyan?" tanong sa kanya ni Ara. She turned around to look at Ara who happened to be just walking towards her.

"O? Ikaw pala, Ara." malamyang sagot niya rito. Ara wasn't alone, which she sort of expected. Kasama niya ang mga bullies which meant one thing. Iingay na naman ang party with them around.

"Bakit nga?" pangungulit nito sa kanya.

Umiling lang siya dito. "Wala."

"Anong wala?"

She just gave Ara a sigh. "Nakakapagtaka kasi."

Kumunot ang noo ng kaibigan. "Ang alin?"

And again, a sigh. "Na magkakilala at parang close sila mama at papa kay Jeron."

Natawa si Ara sa sinabi niya. "Sus! Baka humihingi na 'yan!" sabi pa nito sa kanya.

Now, it was her turn to ask her. "Humihingi ng alin?"

Reaching You (JeMik)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon