FORGOTTEN MISTAKE

CHAPTER 06

CHAPTER 06

Yumuko kami ni Priel habang tumatakbo palabas ng classroom. We took advantage of the teacher's busy discussion in the front to get out. Siyempre para mag cutting classes!

Sinalubong kami ni Aven at Raziel sa labas na parehong nakatago sa pader. They both went out first so we wouldnʼt get caught. Baka maudlot pa ang plano kapag nangyari iyon.

We all laughed together when we successfully got out of that tedious class. Ang boring kasi talaga ng lesson namin kaya hetoʼt gagala na lang kami, gaya ng palagi naming ginagawa.

“Nakita ba tayo ni Sir?” hinihingal na tanong ni Raziel.

I shrugged. “Hindi naman siguro.”

May iilan kaming mga kaklase na sumilip pero nang tingnan ni Priel, agad nilang itinikom ang mga bibig at nagkunwaring walang nakita. Iʼm sure they won't say anything since they're all afraid of us.

“Lagot na naman tayo kay tanda kapag nalamang wala tayo roʼn!” malakas na humagalpak si Aven nang makalayo na kami.

Hindi ako nakapagsalita. Biglang naudlot ang excitement ko nang maalala ang pwedeng mangyari kapag nahuli na naman kami. Paano kung mapatawag na kami sa guidance office? At makarating kila Daddy?

I gripped my hands firmly. Ewan ko ba. Ilang beses naman na akong nagka-cutting classes pero kinakabahan pa rin ako.

Priel sensed my quietness and glanced at me abruptly. “Are you okay? Gusto mo bang bumalik nalang tayo?”

Mabilis na napabaling sila Aven sa akin. Sumimangot ang mukha nila sa pag-aakalang mauudlot ang planong gala dahil sa akin. Of course not! Hindi na ako party pooper at sasama pa rin ako sakanila.

Pilit akong tumawa habang nililingon si Priel. “Hindi na! Sanay na akong mapagalitan ng teacher na iyon.”

“Are you sure? We donʼt have to go—”

“Oo nga! Ayos lang ako at gusto kong sumama.”

Naninimbang niya akong tiningnan. Sa huli, tumango siya bago pinulupot ang braso sa bewang ko kasabay ang binitawang halik sa pisngi.

After we met at Razielʼs birthday three months ago, we grew surprisingly close. Naalala kong simula noon ay palagi nang pumapasok si Priel sa klase. Kahit hindi naman siya nakikinig sa mga discussions dahil obviously, hindi iyon ang ipinunta niya, pumapasok pa rin siya. Minsan tulog at madalas nakatingin lang sa akin. He said he wanted to see me everyday, so he managed to sit through the entire day of classes.

Noʼng una, hindi ko siya nagustuhan. Yes, he may be attractive but he wasn't really my type. Iyong mga gusto ko noon ay matatalino at mahilig sa pag-aaral. I want someone who is the exact opposite of myself. That wasn't how Priel was. He is just like me, perhaps even worse. Hindi niya sineseryoso ang pag-aaral, palaging natutulog sa klase at nagka-cutting pa kapag hindi gusto ang subject.

Even though he wasn't the exact man I pictured in my head to be my boyfriend, I can't seem to get rid of him. He's quite persistent. Niligawan niya ako at doon ko nasabi na iba siya sa mga lalaking nanligaw sa akin noon.

Never once did he asked me to like him back. He never put any pressure on me to make a decision. Instead, he waited patiently. He gave me time to get to know him while also showing how much he cared for me. Until, gradually, I fall in love with him too.
 
“Magiging mabuting boyfriend ka ba saʼkin?” that was my exact words when I decided to say 'yes' to him.

Nasa likuran kami ng paaralan nito. First time kong sumama sakanila mag cutting classes. Hindi ko plano pero napilit ako ni Aven dahil puro activity lang naman ang ginagawa sa classroom. Pumayag na rin ako dahil ngayong araw ko talaga planong sagutin si Priel.