•Το Μυστικό•

.."Τα γενέθλια"..

" Ρον;! Ρον παιδί μου κατέβα να φάμε , μεσημέριασε ! ". Με αυτές τις φωνές ξύπνησα σήμερα ! Συνεχώς μου λένε πως άργησα και ότι μεσημέριασε , ενώ με ξυπνάνε το αργότερο έντεκα..! Τέλος πάντων, δε θέλω να σηκωθώ με μούτρα πρωί - πρωί , οπότε το προσπέρασα .

Σηκώθηκα , πλύθηκα , ντύθηκα και κατέβηκα κάτω για πρωινό. Κάθε φορά , ένας από τους γονείς μου έλειπε . ( Δεν έχω ιδέα το λόγο. Κανείς δε μας λέει! ) . Σήμερα ήταν η σειρά του μπαμπά να μην κατέβει για πρωινό αλλά να βγει έξω λέγοντας πως έχει κάποια πράγματα να τακτοποιήσει . ( Έχω μάθει απ'έξω αυτό το ποιηματάκι! ) .

Πλέον δε με πείραζε τόσο , όσο τις αρχές , διότι το είχα συνηθίσει . Είχε γίνει νέος τρόπος ζωής !

Μόλις φάγαμε , ήπια το χυμό πορτοκάλι μου , και σηκώθηκα για να φύγω . " Έι! Πού νομίζεις ότι πας;; ", οι λέξεις αυτές βγήκαν από το στόμα του Ίθαν , " Τι εννοείς; " απάντησα , " Βγαίνω λίγο έξω να πάρω αέρα " . Όμως ο Ίθαν συνέχισε , " Σήμερα είναι τα γενέθλια του μπαμπά, το ξέχασες;; Έχουμε αρκέτα πράγματα να κάνουμε! "

Πραγματικά μου είχε διαφύγει εντελώς! Τι να κάνω κι εγώ.. Έκατσα στο σπίτι ώστε να βοηθήσω . Γινόταν σαράντα τριών σήμερα! Είχαν διαφορά μονάχα τρία χρόνια με τη μητέρα μου .

Είχαμε καλέσει πολλούς γνωστούς σήμερα. Ήρθαν όλοι εκτός από την οικογένεια του κ. Κρον . Μα γιατί αυτό; Δεν τους καλέσαμε; Μπα.. Αποκλείεται! Μάλλον δεν έχουν πλέον τη διάθεση να πηγαίνουν σε γιορτές και πανηγύρια . Μα τι λέω; Πριν καμία εβδομάδα ήταν στη γιορτή που διοργάνωνε ο Δήμος μας. Τι να πω , δεν ξέρω. Ίσως απλά δεν είχαν διάθεση , ( μα δε θα ευχόντουσαν χρόνια πολλά ; Ένα δωράκι έστω; ) ή απλά κάτι είχε γίνει μεταξύ μας μετά το χαμό του κοριτσιού (Πώς την έλεγαν κιόλας; Αα ναι! Λουσιάνα . Τι ωραίο όνομα ...Λουσιάνα ) .

Η γιορτή τελείωσε . Οι καλεσμένοι , λέγοντας " χρόνια πολλά " , έφευγαν σιγά - σιγά .

Ήταν αργά το βράδυ . Ο πατέρας μου κι ο Ίθαν ανέβηκαν για να κοιμηθούν. Είχα μείνει μονάχα εγώ και η μητέρα μου . Τη βοηθούσα στο συμμάζεμα ..έτσι βρήκα την ευκαιρία να ρωτήσω εάν γνώριζε το λόγο για τον οποίο δεν είχαν έρθει η γείτονες . Η οικογένεια με τα μυστικά ( έτσι άκουσα να τους αποκαλεί το πλήθος ) . Δε γνωρίζω ακόμη το λόγο ( που τους αποκαλούν έτςι ), Αλλά πού θα μου πάει.. Θα τον μάθω! Η μητέρα μου μετά την ερώτησή μου με κοίταξε κάπως αγριεμένα , μπορώ να πω , και όχι μόνο δεν έδωσε καμία απάντηση.. Αλλά παρέμεινε σιωπηλή για αρκετή ώρα , μέχρι να τελειώσουμε και να ανέβω πάνω δηλαδή.

Μπήκα στο δωμάτιό μου , έβαλα τις πιτζάμες μου και ξάπλωσα . Ακούω δύο χτυπήματα στην πόρτα , και ξαφνικά ανοίγει. Ήταν ο Ίθαν! " Να μπω; " και πριν καλά - καλά προλάβω να ανοίξω το στόμα μου έρχεται και κάθεται δίπλα μου .

Πέραςαν κάποιες ώρες και Λέγαμε για διάφορα θέματα ( έχουμε να το κάνουμε αυτό από τότε που ήμουν στο νηπειαγωγείο... Γιατί απομακρυνθήκαμε[;] ) . Φτάσαμε και στο θέμα που με απασχολούσε . " Άκουσα τη μαμά να λέει στο μπαμπά να μην τους καλέσει.. Μάλλον έτσι έγινε " . Είπε ( κι εγώ που νόμιζα πως τόσο καιρό ο Ίθαν ζούσε στον κόσμο του και δεν αντιλαμβανόταν πως κάτι δεν πάει καλά ) .

" Όλοι έχουν μυστικά Ρον , απλά ίσως η δική μας οικογένεια να έχει περισσότερα " ( και η οικογένεια των γειτώνων! ) .

Αυτά ήταν τα τελευταία του λόγια και πήγε στο δωμάτιό του να ξαπλώσει . Πέρασε κι αυτή η νύχτα, παρόλο που άργησα να κοιμηθώ εφόσον σκεφτόμουν, ..Πέρασε!