•Το Μυστικό•

.."Είσαι εσύ;"..

Έβαλα , λοιπόν , μία μπλε μπλούζα κι ένα σχετικά σκουρόχρωμο τζιν, τα μαύρα μου παπούτσια , πρόσθεσα λίγο ζελέ στα μαλλιά μου και ήμουν έτοιμος για έξοδο .

Περίμενα καθισμένος στο κρεβάτι για περίπου πέντε λεπτά, ώσπου ακούστηκε ο ήχος κλήσης που είχα στο κινητό μου, (ήταν το I see fire το οποίο ήταν από τα αγαπημένα μου και λάτρευα και την ταινία "hobbit" ) ήταν ο Μάικ που μου έλεγε πως ξεκινάει μαζί με τον Νταν για την κεντρική πλατεία , όπου και θα συναντιόμασταν .

Έτσι έβαλα το άρωμα μου ( million ) και ξεκίνησα με τα πόδια για την πλατεία που δεν απείχε και πολύ από το σπίτι μου.

Όταν έφτασα ο Μάικ και ο Νταν ήταν ήδη εκεί και χασκογελούσαν , ( τι να σκάρωναν πάλι;; ) τους πλησίασα και ένιωσα ένα χτύπημα στον ώμο , ήταν ο Νταν , συνίθιζε να το κάνει σε όποιον από την παρέα ερχόταν αργότερα από αυτόν ) .

Ξεκινήσαμε μαζί να προχωράμε για το " DegiCafe " ( από το Degital ) που ήταν internet καφέ - μπαρ . Έκαναν τα πιο άπαιχτα ροφήματα , αλλά και το λίγο φαγητό που είχαν ήταν σχετικά νόστιμο . Όταν φτάσαμε λίγα τετράγωνα πριν τον προορισμό μας την είδα .

Ήταν εκεί, κρατώντας τη τσάντα της και βλέποντας δεξιά κι αριστερά σαν να ήθελε να εξερευνήσει όλο το μέρος .

Τότε μου ήρθε μία καταπληκτική ιδέα , πετάγομαι πάνω ξαφνιάζοντας τους φίλους μου και την πλησιάζω .

- Γειαααα σου!

*Και μου απαντάει με γουρλωμένα μάτια , εμφανώς τρομαγμένη*

-Γεια , με κατά τρόμαξες !
-Χαχα, δεν το ήθελα συγγνώμη . Απλά σε είδα εδώ να περιπλανιέσαι μόνη σου και θέλησα να σου ζητήσω να έρθεις μαζί μας. Μιας και είσαι ακόμα καινούρια και δεν έχεις κανέναν γνωστό, καλό θα ήταν να σου γνωρίσω κάνα-δυό φίλους μου.

-Χμμ, δεν ξέρω εάν είναι σωστό , βγήκατε μόνοι σας και θα έρθω εγώ να σας τη χαλάσω;

Από τα λεγόμενά της κατάλαβα πως πραγματικά θέλει να έρθει και να μας γνωρίσει οπότε επέμεινα

-Μα τι λες, χαρά μας να σε "φιλοξενήσουμε" στην παρέα μας για λίγο !

-Χαχα! Χμμ , καλά εντάξει , αφού επιμένετε τόσο θα σας κάνω τη χάρη .

Οι άλλοι αγνοφαίνονταν που γελούσαν . Ήξερα πως μετά από αυτό θα με πείραζαν για μία ζωή και δε θα άφηναν να ξεχαστεί, παρόλα αυτά είναι καλά παιδιά και δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να έρθει κι εκείνη μαζί μας .

Ώσπου να φτάσουμε μας είχε πει πως προερχόταν από ένα όχι και πολύ μακρινό μέρος , πως είναι ένα χρόνο μικρότερη ,πως ήρθε εδώ διότι ο πατέρας της ζούσε εδώ παλιότερα , πως η μητέρα της δε ζει πια και πως είναι μοναχοκόρη και ότι ήρθαν αναγκαστικά εδώ για ένα καλύτερο μέρος . Εκείνη δεν το ήθελε , διότι είχε αφήσει πίσω "άτομα που την αγαπούσαν πολύ και τη χρειάζονταν" (τη χρειάζονταν; Τι να εννοούσε με αυτό;) .

Δίχως να το καταλάβουμε είχαμε φτάσει έξω από το DegiCafe και ήρθε η ώρα να μπούμε μέσα και να πιάσουμε τραπέζι διότι σε λίγο θα "πλάκωνε" πελατεία . Πάντα γέμιζε αυτή η καφετέρια, όπως σας είπα έχει τα καλύτερα ροφήματα .

Διαλέξαμε ένα γονιακό τραπέζι , διότι ήταν πιο κοντά στο κλιματιστικό και οι ζέστες δεν είχαν φύγει ακόμη .

Μόλις καθίσαμε ήρθε μία κοπέλα ώστε να πούμε την παραγγελία μας την έλεγαν Άννι ήταν στην ηλικία μας και ήταν αρκετά εξυπηρετική . Μόνο από το βλέμμα του Μάικ προς αυτήν , κατάλαβα πως την έβρισκε περισσότερο συμπαθητική από ότι οι υπόλοιποι, του το τόνισα ώστε να τον πειράξω και βάλαμε όλοι τα γέλια .

Όταν ήρθε η παραγγελία μας την ευχαριστήσαμε και ξεκινήσαμε να πίνουμε .

Τότε πήρα την πρωτοβουλία και έκανα την ερώτηση που η απάντησή της ήταν κάτι που το περίμενα από τη στιγμή που την είδα .

-Και δε μου λες, εσύ ονοματάκι έχεις;

*Με κοίταξε λίγο ξαφνιασμένη μα μου απάντησε*

-Αα ναι! Το όνομά μου είναι Λούσι .

Μόλις το άκουσα αυτό τα χέρια μου άρχισαν να τρέμουν, οι χτύποι της καρδιάς μου ήταν γρηγορότεροι από το κανονικό και τα πόδια μου δεν τα ένιωθα πλέον .

-Απ..απ'το Λουσιάνα;

Είναι άραγε αυτή; Η Λουςιάνα ; Η αδερφή ψυχή μου; Μα πως να μην είναι; Τόςες συμπτώςεις μαζί;

Δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω ,
είναι πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται .