•Το Μυστικό•

.."Μετά"..

Έφυγε επιτέλους κι αυτό το "ζόρικο" βράδυ και ήρθε το πρωί.. Ήταν 6:57 ακριβώς. Είχα καιρό να ξυπνήσω νωρίτερα από το ξυπνητήρι . Αν και τρία λεπτά νωρίτερα , ήταν για εμένα κάτι .. Σαν κατόρθωμα . Πάντα ένιωθα συνεχώς κουρασμένος και ανήμπορος να σηκώνομαι τα πρωινά για το σχολείο, ακόμα κι αν κοιμόμουν νωρίς το βράδυ.

Υποθέτω πως ήθελα πολύ να έρθει αυτή η μέρα . Βιαζόμουν να μιλήσω στη Λουσιάνα , και να της απολογηθώ για τη χθεσινή "ανοησία" μου ( αν και ήξερα πως αν ήταν σήμερα η βόλτα, πάλι τα ίδια θα έκανα ) .. Το είχα ανάγκη .

Έτσι λοιπόν, σηκώθηκα σαν κεραυνός από το κρεβάτι ! Πλύθηκα , ντύθηκα , έφτιαξα τα μαλλιά μου και πήρα τη σάκα μου ( που ήταν ήδη έτοιμη από χθες ) . Κατέβηκα τα σκαλοπάτια και είδα την μητέρα μου να με κοιτάζει , εμφανώς ξαφνιασμένη, εφόσον σήμερα δεν είχε τρέξιμο , ούτε " θα πάρω απουσία " , παρά μόνο πρωινό .

Μ -  Πώς και έτσι νωρίς - νωρίς σήμερα;

Ρ - Δεν ξέρω, κι εγώ απόρησα με τον εαυτό μου..

Βάλαμε και οι δύο τα γέλια και ξεκινήσαμε να τρώμε.

Είχε φρυγανιές , με βούτυρο και μέλι για φαγητό, ενώ φυσικό χυμό πορτοκαλιού για ρόφημα .

Αφού τελείωσα το πρωινό μου, σήκωσα τη σάκα μου ( που είχα ακουμπήσει στο πάτωμα ) και ξεκίνησα για την έξοδο .

Ευχαρίστησα την μητέρα μου για το πρωινό, και έφυγα από το σπίτι, κλείνοντας την πόρτα , με προορισμό το σχολείο ( ή μάλλον ένα άτομο ) .

Μετά από περίπου δέκα λεπτά έφτασα στο σχολείο. Ήμουν τόσο αγχωμένος και δεν ήξερα το λόγο.. ( σιγά , μια συγγνώμη είναι ) .

Ίσως είναι κάτι περισσότερο από αυτό, ίσως βαθιά μέσα μου φοβάμαι να ακούσω την αλήθεια. Από τη μία θέλω να βρεθεί η Λουσιάνα.. Όμως δε θέλω να είναι αυτή. Από την άλλη , εάν δεν είναι αυτή η Λουσιάνα μου , τότε εκείνη είναι νεκρή..

Για μία ακόμα φορά ήμουν κλεισμένος στις σκέψεις μου , όταν άκουσα το κουδούνι να χτυπά . Ήρθε η ώρα έλεγα μέσα μου. Η ώρα να μάθω τα πάντα.. ( Ή μάλλον έτσι πίστευα ) ..

Και τότε την είδα , σε μια γωνία στο προαύλιο , κρατώντας ένα βιβλίο ( το οποίο δεν μπορούσα να το διακρίνω καλά ) .

Φορούσε ένα γκρι φανελάκι και φόρμα γαλάζια ζακέτα και άσπρα αθλητικά παπούτσια . Το ντύσιμό της , ταίριαζε απόλυτα με τα μπλε της μάτια . Ήταν απλά πανέμορφη (για μία ακόμη φορά) .

Ρ - Καλημέρα !

Λ - Καλή σου μέρα...

Ρ - Πώσσς είσαι;

Λ - Πώς να μαι;! .. Καλά , εσύ;

Ρ - Κι εγώ.. Βλέπεις θέλω να σου μιλήσω..

Λ - Ναι , αλλά βλέπεις πρέπει να μπω στην τάξη αλλιώς θα πάρω απουσία. Τα λέμε μετά;

Ρ - Μετά λοιπόν ..

*Και κάπως έτσι με άφησε άναυδο φεύγοντας..Τι ήταν αυτό;; Ποιός περιμένει μέχρι το διάλειμμα; *

Ίσως να πήγε λίγο προς το ρομαντικό.. Αλλά δε θα είναι (: σιγά σιγά θα αρχίσουν να γίνονται ακόμα περισσότερες ανατροπές που θα σας καταπλήξουν! (: ελπίζω να σας άρεσε (: και μην ξεχνάτε άλλο το "είναι" και άλλο το "φαίνεσθαι" (: