Έφυγε επιτέλους κι αυτό το "ζόρικο" βράδυ και ήρθε το πρωί.. Ήταν 6:57 ακριβώς. Είχα καιρό να ξυπνήσω νωρίτερα από το ξυπνητήρι . Αν και τρία λεπτά νωρίτερα , ήταν για εμένα κάτι .. Σαν κατόρθωμα . Πάντα ένιωθα συνεχώς κουρασμένος και ανήμπορος να σηκώνομαι τα πρωινά για το σχολείο, ακόμα κι αν κοιμόμουν νωρίς το βράδυ.
Υποθέτω πως ήθελα πολύ να έρθει αυτή η μέρα . Βιαζόμουν να μιλήσω στη Λουσιάνα , και να της απολογηθώ για τη χθεσινή "ανοησία" μου ( αν και ήξερα πως αν ήταν σήμερα η βόλτα, πάλι τα ίδια θα έκανα ) .. Το είχα ανάγκη .
Έτσι λοιπόν, σηκώθηκα σαν κεραυνός από το κρεβάτι ! Πλύθηκα , ντύθηκα , έφτιαξα τα μαλλιά μου και πήρα τη σάκα μου ( που ήταν ήδη έτοιμη από χθες ) . Κατέβηκα τα σκαλοπάτια και είδα την μητέρα μου να με κοιτάζει , εμφανώς ξαφνιασμένη, εφόσον σήμερα δεν είχε τρέξιμο , ούτε " θα πάρω απουσία " , παρά μόνο πρωινό .
Μ - Πώς και έτσι νωρίς - νωρίς σήμερα;
Ρ - Δεν ξέρω, κι εγώ απόρησα με τον εαυτό μου..
Βάλαμε και οι δύο τα γέλια και ξεκινήσαμε να τρώμε.
Είχε φρυγανιές , με βούτυρο και μέλι για φαγητό, ενώ φυσικό χυμό πορτοκαλιού για ρόφημα .
Αφού τελείωσα το πρωινό μου, σήκωσα τη σάκα μου ( που είχα ακουμπήσει στο πάτωμα ) και ξεκίνησα για την έξοδο .
Ευχαρίστησα την μητέρα μου για το πρωινό, και έφυγα από το σπίτι, κλείνοντας την πόρτα , με προορισμό το σχολείο ( ή μάλλον ένα άτομο ) .
Μετά από περίπου δέκα λεπτά έφτασα στο σχολείο. Ήμουν τόσο αγχωμένος και δεν ήξερα το λόγο.. ( σιγά , μια συγγνώμη είναι ) .
Ίσως είναι κάτι περισσότερο από αυτό, ίσως βαθιά μέσα μου φοβάμαι να ακούσω την αλήθεια. Από τη μία θέλω να βρεθεί η Λουσιάνα.. Όμως δε θέλω να είναι αυτή. Από την άλλη , εάν δεν είναι αυτή η Λουσιάνα μου , τότε εκείνη είναι νεκρή..
Για μία ακόμα φορά ήμουν κλεισμένος στις σκέψεις μου , όταν άκουσα το κουδούνι να χτυπά . Ήρθε η ώρα έλεγα μέσα μου. Η ώρα να μάθω τα πάντα.. ( Ή μάλλον έτσι πίστευα ) ..
Και τότε την είδα , σε μια γωνία στο προαύλιο , κρατώντας ένα βιβλίο ( το οποίο δεν μπορούσα να το διακρίνω καλά ) .
Φορούσε ένα γκρι φανελάκι και φόρμα γαλάζια ζακέτα και άσπρα αθλητικά παπούτσια . Το ντύσιμό της , ταίριαζε απόλυτα με τα μπλε της μάτια . Ήταν απλά πανέμορφη (για μία ακόμη φορά) .
Ρ - Καλημέρα !
Λ - Καλή σου μέρα...
Ρ - Πώσσς είσαι;
Λ - Πώς να μαι;! .. Καλά , εσύ;
Ρ - Κι εγώ.. Βλέπεις θέλω να σου μιλήσω..
Λ - Ναι , αλλά βλέπεις πρέπει να μπω στην τάξη αλλιώς θα πάρω απουσία. Τα λέμε μετά;
Ρ - Μετά λοιπόν ..
*Και κάπως έτσι με άφησε άναυδο φεύγοντας..Τι ήταν αυτό;; Ποιός περιμένει μέχρι το διάλειμμα; *
Ίσως να πήγε λίγο προς το ρομαντικό.. Αλλά δε θα είναι (: σιγά σιγά θα αρχίσουν να γίνονται ακόμα περισσότερες ανατροπές που θα σας καταπλήξουν! (: ελπίζω να σας άρεσε (: και μην ξεχνάτε άλλο το "είναι" και άλλο το "φαίνεσθαι" (:
YOU ARE READING
•Το Μυστικό•
Mystery / Thriller"Σσς..Μην το πεις πουθενά..! Το υπόσχεσαι;.. Το υπόσχεσαι εαυτέ μου; Μην ανησυχείς ..είμαι σίγουρος πως όλα θα φτιάξουν .. Ίσως είμαι μικρός για να καταλάβω.. Δε νομίζω πως ο κόσμος είναι τόσο κακός. Κάποιος λόγος θα υπήρχε. Ναι! Αυτό θα είναι! ..Απ...