FELAKETE GEBE Ailem Aşiret Mi?

(13) Kararsızlıkla Bezenmiş Kararlar

Merhaba, uzun zamandır Wattpad'de sorun olduğu için uygulamaya giremiyordum sorryyyy ')

Oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayın sizi seviyoree muahhhh @nurgullcelik

Bu bölüm, Wattpad'in Türkiye'de engellenmesi üzerine TBMM'ye bunun sebebini sorup açılmasını destekleyen milletvekili Talat Dinçer'e ithafendir.

13. BÖLÜM
"Kararsızlıkla Bezenmiş Kararlar"

Bazen insan geçmişi unutup geleceğine odaklanmak ister. Tıpkı her şeyi geride bırakıp yeni bir hayata başlamak gibi. Oysa derler ki: Geçmiş, geleceğin aynasıdır. Sahi, geçmişi peri masalından ibaret olan bir kızın geleceği yok edilebilir miydi? Bu mümkün müydü?

"Almira!" Ses kendini tekrarlayınca arkamı dönüp asla duygularını anlayamadığım adamla göz göze geldim. Babam olduğunu söylüyordu ancak benim zaten bir babam vardı. Ben sevdiğini söylemişti ama her şeyi zora sokuyor ve bizi dönülemez bir yola sürüklüyordu.

Hayatta güvenmeyeceğim insanlar listesine girmesi gerekiyordu ancak güvenmediğimi dile getirmek gereksiz bir canımı sıkıyordu. Oysa ona güvendiğimi söyleyemezdim, durum böyleyken güvenmediğimi dile getirmek amaçsızca zor geliyordu insana.

Saniyeler içinde yanımıza geldiğinde yanında o velet de vardı. Babasının aksine sessizdi ve buna rağmen içten içe koyu hareleri gözlerime saf bir masumiyetle bakıyordu. Daha önceden bu veleti sosyal medyada araştırmıştım ancak pek bilgiye ulaştığım söylenemezdi. Hoş, velet dememe rağmen aramızda yalnızca birkaç yaş vardı ve neredeyse benimle aynı boydaydı.

Ege Arslanbey.

Namı değer biyolojik kardeşim.

Garip bir şekilde bu çocuktan nefret edemiyordum. Sessiz olmasına rağmen samimiydi. Azad Bey'in evimize geldiği gün o da gelmişti, babasını gözlerinin önünde evimden kovmama rağmen tek bir kere bile kınayıcı bir tavır sergilememiş, kötümser bakışlarla etrafı yıkıp geçmemişti. Sakindi, içtendi ve sessizdi.

"Azad Bey, sizin burada ne işiniz var?" dedi Kadir abim, kaşlarını çatarak. "Asıl benim kızımın, benden habersiz, havalimanında ne işi var genç adam?"

Azad Bey'in meydan okuyan bakışlarını umursamadan Ege'ye baktım. Babasının sağ tarafında, bir adım arkasında, dimdik duruyor ve tebessüm ederek gözlerime bakıyordu.

Sanki her an konuşacakmış gibi duruyordu ancak sessiz beynindeki bir şeyler buna engel olarak merak ettiğim sesini işitmeme izin vermiyordu. Bu çocuk gizemliydi ve gizem bendeki ölümcül merakı uyandırıyordu.

"Dolunay, Almanya'daki teyzesiyle görüşmek istediği için buradayız. Sadece birkaç günlüğüne gidip gelecek. Endişe etmenizi gerektirecek bir durum yok."

Kadir abinin cevabı kısa bir anlığına şaşırmama sebep olsa da bunu belli etmedim. Benim Almanya'da yaşayan bir teyzem yoktu; üstelik Rusya'ya uzun bir süreliğine amcamın yanına gidecektim. İki günlük değil, belki de ömürlük gidecektim.

Dün bir kız gözlerimin önünde intihar etmişti ve elimde intihar ettiğine dair tek bir kanıt bile yoktu. Kimse onun intihar ettiğine inanmazdı. Çünkü görünürde bunun için bir sebebi yoktu ancak hiçbir şey göründüğü gibi olmazdı.