Love Teacher

Hoofdstuk 1

Amanda

"Amanda! Wees stil of anders ben ik genoodzaakt je uit de les te zetten!"

Ik grinnikte en wierp Casper nog een knipoog voordat ik me omdraaide en terug de leerkracht aankeek. De leerkracht wierp me een vermoeide blik toe en draaide zich terug om naar het krijtbord, waar ze weer verder ging met sommen op te schrijven.

Ik had eigenlijk een beetje medelijden met de leerkracht. Ik weet dat ik geen leuke leerling ben voor in de les. Ik praat, stoor de les, ben onoplettend en werk niet mee. Ik weet dat het niet goed is. Mijn punten zijn ook niet denderend. Maar ik ben nooit onbeleefd tegen een leerkracht. Ik mag dan wel heel irritant zijn in de les, maar ik ben nooit onbeleefd.

Dat is iets goed, toch?

Ik liet mijn hoofd leunen op mijn hand, terwijl mijn elleboog steunde op het versleten tafeltje. Het tafeltje leek zijn tijd gehad te hebben, want het wiebelde en was beplakt met kauwgom (gadver) en domme figuurtjes. Ik liet mijn blik gaan over de sommen en merkte al snel dat ik er helemaal niets van snapte. Zuchtend wende ik me tot Thomas die naast me zat.

"Hé,"fluisterde ik terwijl met een pen in zijn arm prikte. "Snap jij hier iets van?"

"Natuurlijk. Wil je dat ik er bij jou thuis wat meer over uitleg?" Het is fascinerend hoe goed Thomas me weet aan te voelen. We zijn op elkaar afgestemd, wel ja dat kon ook niet anders als je sinds je kindertijd bijna alle tijd samen doorbracht. 

Ik glimlachte dankbaar en pakte zijn hand. "Je kent me te goed." Thomas lachte en schudde zijn hoofd. "Dat is inderdaad waar,"antwoordde hij.

***

"Dus, heb je zin om deze zaterdag naar mijn voetbalmatch te komen kijken?"vroeg Casper.

Nee.

In plaats van dat te zeggen, besloot ik om wat met Casper te spelen. Casper is een goede voetballer, en hij kan goed zoenen maar daar stopt het ook dan alweer. Zijn karakter is vreselijk en zijn vrienden zijn tienerhippie's die niets anders dan high zijn. "Wie weet? Als ik er ben, zul je me wel zien."

"Kom op Amanda, je laat me toch niet stikken?" Casper sloeg een arm rond mijn middel en trok me tegen zich aan. Met de andere hand streek hij zacht over mijn arm, waardoor ik kippenvel kreeg. Ik grijnsde en trok onverschillig mijn schouders op.

Toen Casper zag dat ik nog steeds niet overtuigd was daardoor streek hij een paar lokken uit mijn gezicht weg en plantte vluchtig en zacht zijn lippen op de mijne. De kus duurde nog geen seconde, vluchtig en zonder diepere gevoelens.

Net zoals al mijn vorige relaties.

Ik glimlachte en maakte me los uit Casper's greep toen ik verderop Thomas op me zag wachten.  Ook Casper leek het op te merken want meteen veranderde zijn gezicht in een zure blik. "Ik moet ervandoor. Misschien tot zaterdag,"zei ik met een knipoog. Casper wierp me een geïrriteerde blik.

"Ga je nou weer weg met hém?"zei hij scherp. Ik trok één wenkbrauw op en kruiste mijn armen voor mijn borst. "Wat wil je daarmee zeggen?"

"Je bent altijd bij hem! Ik wed zelfs dat je zaterdag niet naar mijn voetbalmatch komt omdat je naar hem gaat."

Ik lachte schel en voelde woede in me opkomen. "Thomas is mijn beste vriend, natuurlijk ga ik vaak met hem om!"

Casper zette een stap in mijn richting en pakte pijnlijk mijn bovenarm vast. "Je gaat nog meer met hem om dan met mij! Je vriendje,"riep hij in mijn gezicht. Ik trok een vies gezicht toen een paar spetters speeksel op mijn gezicht belanden. "Casper jij beslist niet wat ik niet doe. Als ik zaterdag liever naar Thomas ga dan naar jou stomme voetbalmatch, dan ga ik naar Thomas,"zei ik beslist.