Love Teacher

Hoofdstuk 6 (Deel 1)

Ik duwde de warrige, bruine lokken haar uit mijn ogen en verhoogde mijn pas wat. Mijn voetstappen weergalmden door de lege straat en ik had de neiging om om de twee seconden over mijn schouder te kijken, net zoals ze dat in horror films deden. 

De reden waarom er niemand op straat was, was simpel. Het is halfzeven. Op een zondag. Dus ja, dan slaapt iedereen nog. Ik integendeel had de hele nacht geen oog dicht gedaan. Het is verrassend hoe mensen dingen zo snel kunnen leveren. Wel, als je genoeg geld aanbied dan wel. Wat dus betekend dat er niet veel geld meer op mijn bankrekening staat.

Maar het is het waard.

Want Thomas' verassing gaat fantastisch zijn.

Ik geeuwde en mijn ogen prikten van de vermoeidheid. Het liefst zou ik mezelf naar huis slepen en me in bed laten ploffen. Wat natuurlijk niet kon, ik had nog veel te veel te doen. Ik moest de kostuums nog gaan ophalen, de decoratie gaan kopen, op de één of andere manier nog een haarstyliste en make-up specialiste vinden die ook nog eens aan huis kwamen. 

God, waarom moest ik ook zo'n onmogelijk idee kiezen?

Maar goed. Het gaat lukken. Dat moet wel. De helft is al geregeld, de andere helft hoef ik alleen nog maar te regelen op- ik keek op de tijd van mijn telefoon en kreunde- zes en een half uur regelen. Geen druk hoor. 

Shit Amanda, vervloekte ik mezelf, dit gaat je nooit lukken.

***

Het is gelukt!

Het is echt gelukt!

Helemaal in mijn eentje heb ik dit voor elkaar gekregen. Mijn god, wat ben ik toch een genie. Het is nu half twaalf, waardoor ik zelfs nog anderhalf uur op overschot had. Ik glimlachte tevreden terwijl ik naar het decor keek. Het liefst zou ik op een neer springen van enthousiasme, net zoals een klein meisje als ze een nieuwe barbiepop kreeg. 

Ik draaide me weg van het decor en liep het huis terug in. Mijn vader had speciaal vandaag gekozen om op een trip te gaan met een paar vrienden van hem, zodat ik het huis voor mezelf had. Wat natuurlijk heel erg voordacht van hem was. Hij dacht waarschijnlijk dat ik één of ander heftig, groot feest ging organiseren. 

Het tegendeel is waar.

Ik moet toegeven, het idee was er wel. Maar toen besefte ik dat het Thomas' verjaardag was en hij moest het leuk vinden, dus toen besloot ik dat en feest niet leuk voor hem zou zijn. Hij zou er zich alleen maar toch oncomfortabel bij hebben gevoeld, en dat is niet iets dat je je wilt blijven herinneren later over je achtiende verjaardag. 

De bel ging en ik maakte mijn weg naar de deur. Toen ik de deur opentrok, zag ik drie onbekende gezichten, tot ze zich voorstelden. Pas toen besefte ik wie ze waren, en liet ze met een grote glimlach binnen. 

Ik liet de fotograaf de plaats zien waar hij zijn werk zou moeten doen, terwijl de twee stylisten alvast naar boven waren vertrokken. De fotograaf, die zich beleefd als Mark had voorgesteld, zag ik helemaal opleven toen hij het decor zag. Hij keek er bewonderend naar en ik voelde mezelf wel zeer trots worden. 

"Heb je dit zelf gedaan?"vroeg hij verbaasd en vol bewondering terwijl hij naar het decor wees. Ik glimlachte en knikte. Ik liet mijn hand gaan over de zachte, limoengroene gordijnen die waren gedrapeerd over een geïmproviseerde gordijnenhanger. 

"Wauw,"zei de fotograaf terwijl hij zijn camera klaarmaakte. "Je hebt zeker gevoel voor huisdecoratie." 

"Bedankt,"zei ik zacht, een beetje verlegen over mijn eigen creatie. Het was een tijd stil, beiden Mark en ik bleven het nog even bewonderen. Na een tijdje schudde ik met mijn hoofd en kuchte zacht. "Ik moet me maar eens gaan klaarmaken,"zei ik tegen Mark. "Bedankt dat je zo kort op dag kon komen." Mark wuifde het weg alsof ik hem niet rond zes uur 's ochtends had gebeld. En daar was ik hem alleen maar dankbaarder voor.