Love Teacher

Hoofdstuk 7

"Hier," zei ik terwijl ik Thomas een kop hete koffie overhandigde. Hij knikte dankbaar in mijn richting, voordat hij zijn concentratie weer vestigde op de fonkelende sterren aan de donkere hemelnacht. Ik zuchtte en liet me naast hem neerzakken, onze schouders die elkaar licht aanraakten.

Ik vouwde mijn handen samen voor me en keek net als Thomas naar de sterrennacht, die opmerkelijk mooi leek deze avond. Het feit dat ik deze momenten met Thomas nog het leukst van allemaal vind kan mijn mening beïnvloeden.

Ik hou van deze momenten met Thomas. Gewoon rustige momenten tussen ons twee. Geen drama. Geen relatieproblemen. Geen familieproblemen. Gewoon wij. Thomas en ik. Meer niet.

"Het is mooi niet,"zuchtte Thomas gelukzalig. Ik keek naar hem vanuit mijn ooghoeken en zag hem gefascineerd naar de sterren staren. Ik voelde mezelf helemaal gelukkig worden toen ik zag dat Thomas gelukkig was. In plaats van te antwoordden, genoot ik van de vredevolle stilte en staarde naar de sterren.

Af en toe wist ik een sterrenbeeld te ontdekken, net zoals Thomas en dan wezen we beiden naar de sterren onze gevonden sterrenbeelden delend. Op een bepaald moment hoorde ik mijn vader thuis komen en ik hoorde hoe hij de veranda deur open schoof. Toen hij ons beiden zag zitten op het licht vochtige gras, deed hij echter weer zachtjes de deur dicht.

Ik glimlachte in mezelf om mijn vaders reactie. Mijn vader was en is nog steeds heel erg beschermend over me, zoals iedere vader is. Ik herinner nog de eerste keer dat ik een vriendje thuis voorstelde. Hij had mijn ex-vriendje zowat aan een echt kruisverhoor te proef gesteld. Het was vreselijk, maar tegelijk vond ik het fantastisch.

Zo wist ik dat mijn vader om me gaf, door dat te uitten in bezorgdheid. Ik irriteer me er vaak aan, maar uiteindelijk zal ik altijd weten dat ik bij mijn vader terecht zou kunnen. Sinds dat mijn moeder ons de rug heeft teruggekeerd is onze band zo sterk geworden, bijna onbreekbaar.

Ik ken meisjes die constant zeuren over ruzie's met hun ouders. Het is bijna alsof ze er mee pronken dat ze ruzie maken met hun ouders. Want dan zouden ze zogezegd onafhankelijk zijn. Rebels.

Ik rolde met mijn ogen.

Ik keek over mijn schouder en zag door de glazen deur mijn vader naar de keuken schuifelen, waarschijnlijk om zijn dagelijkse kop koffie te drinken. Ik glimlachte zacht en keek weer terug voor me uit. Naast me zat Thomas nog steeds bewegingloos naast me, zijn ogen gefixeerd op de sterren.

Ik bestudeerde zijn profiel en kon niet anders dan me afvragen wat hij in Tessa zag. Ja, ze was lief-ze was zelfs vrijwilliger bij een opvangscentrum-, kwam uit een goede en respectvolle familie en was zowat de natte droom van elke jongen.

Maar toch.. Er was iets dat aan me knaagde. Een rood lichtje dat zwak begon op te lichten in mijn achterhoofd. Op de één of andere manier vond ik ze niet bij elkaar passen. Ik weet niet waarom, maar er was iets.. Iets dat me zei dat het niet klopte, hun twee.

Ik zuchtte en ging met mijn hand door mijn haar. Ik breng mezelf alleen nog maar meer in de war.

Je hebt beloofd om hem te helpen, zei ik streng tegen mezelf. Laat je nu niet van je pad afwijken door een stom buikgevoel, hij is je beste vriend.

Onwillekeurig knikte ik en ik zag Thomas me een grappige blik werpen. Zonder mijn blik af te wenden van de donkere lucht, stelde ik de vraag: "Wat zie je nou eigenlijk in Tessa?"

Ik schrok van mijn eigen vraag. De vraag had in mijn hoofd veel minder scherp geklonken, maar eens dat de woorden uit mijn mond kwamen klonken waren ze anders. Snel schraapte ik mijn keel en kuchte eens. Ik draaide mijn hoofd lichtjes naar Thomas en zag hem me met een onleesbare blik aankijken.