Love Teacher

Hoofdstuk 9

((Cover door Pink_Moonlight, ik hou ervan hoe ze hetzelfde lettertype van 'Love' van Love Teacher terug laat komen in mijn Wattpadnaam))

***

"Oké, we proberen het nog eens. Als ik nu Tessa was, wat zou jij doen om met me te praten?" 

Ik zat geduldig op Thomas' bed te wachten op zijn reactie. Zijn mond hing lichtjes open en zijn haar zat in de war van er steeds met zijn handen door te gaan. Hij krabde eens aan zijn wang en staarde me als een complete idioot aan. 

Je weet wel, de domme idioot in die films die geen enkele zin uitspugen zonder er iets zinvol in te zeggen. Een beetje zoals Patrick, uit die serie Spongebob.

Ik kreunde en rolde met mijn ogen. "Kom op Thomas! Wat doe je als je een meisje aanspreekt?" 

Weer geen reactie. 

Ik zuchtte en stond op van het bed. Ik pakte beide schouders van Thomas beet en duwde hem op het bed. "Ik ben jou, en jij bent Tessa,"legde ik uit terwijl ik zelf terug recht stond. "Snappie?"

Hij knikte. 

"Je begint gesprekken altijd met een simpele: 'Hallo, hoe gaat het?' of als je een beetje spontaner over wilt komen: 'Hé, hoe gaat het met jou vandaag?' Vergeet niet te glimlachen, glimlachen is zeer essentieel. Zo kom je spontaan en vriendelijk over. Ook vinden meisjes meestal het leuk als een jongen glimlachend een gesprek met hun voert, zo denken ze dat je hen een leuk persoon vindt."

Thomas knikte traag, alsof hij alle informatie probeerde op te zuigen als een spons. Het is me alsnog steeds onbekend waarom hij echt niets weet om om te gaan met meisjes. Maar echt niets. Het is gewoon zelfs een beetje amuserend.

"Hey, Tessa,"begon ik terwijl ik Thomas een glimlach toestuurde. "Hoe gaat het ermee?"

"En nu jij,"zei ik toen hij niet reageerde. "Nu ben ik Tessa en jij bent Thomas.. Oké?" Ik klonk als een moeder die haar drie-jarige zoon het woord 'mama' aan het aanleren was.

"Eh," reageerde Thomas dommig en ik moest alle wilskracht in mezelf bijeen schrapen om hem niet door elkaar te schudden. Ik haalde diep adem. 

"Fout. Opnieuw,"zei ik. Ik leunde nonchalant tegen zijn eikenhouten kast en deed alsof ik door mijn telefoon aan het scrollen was. Een dagelijks beeld dat ik Tessa steeds weer zie doen. Ik, irriteer me eraan dat ze -bijna arrogant- zich zo gedraagt, alsof de rest van de wereld er niet toe doet. 

Thomas aan de andere kant, vind het fantastisch heb ik al opgemerkt. Doordat ze juist afgeleid is door haar telefoon heeft hij de mogelijkheid om ongegeneerd naar haar te staren. Dat anderen, zoals ik, het misschien zouden opmerken dat hij als een hormonale, verliefde tienerjongen, naar haar zit te staren trekt hij zich niets van aan.

Thomas duwde zich op van zijn bed en liep met zelfverzekerde stappen op me af. 

"Hey, Tessa," begon hij, terwijl hij zijn haar een beetje naar achter gooide. Je weet wel, zo'n beeld dat je hebt van Danny van Grease. Een stoere badboy, zijn haren vol met klevige gel en de arrogantie straalt van zijn lichaam. "Hoe gaat het ermee?"

Met grote ogen staarde ik hem aan en ik zoog mijn onderste lip naar binnen, om niet meteen in gelach uit te barsten. In plaats daarvan, schudde ik met mijn hoofd en gaf hem een kleine mep tegen de zijkant van zijn hoofd.

"Oké, loverboy. Er is nog veel werk aan de winkel."

***

Ik keek Thomas aan, die zenuwachtig op zijn stoel zat rond te draaien. Heel de ochtend spuwde hij heel de tijd excuses in mijn richting. Hij deed er alles aan om maar niet met Tessa te gaan praten. De angst die hij heeft om op zijn bek te gaan voor Tessa, houdt hem vast als een wurggreep. Het is echt vreselijk.