Love Teacher

Hoofdstuk 3

Ik werd uit mijn roes gehaald door de bel, die schel aankondigde dat de lunch alweer voorbij was. Zwijgend ruimden Thomas en ik de tafel af en liepen dan zij aan zij naar de klas. Ik wist dat de stilte tussen ons door mij was. Ten eerste omdat ik bijna de hele lunch niet heb gepraat en ten tweede, omdat Thomas aanvoelde dat ik niet in de stemming ben voor praatjes.

In de lessen daarna, die ik gelukkig niet samen met Thomas had, probeerde ik me wanhopig bijeen te rapen. Hij was maar een stomme jongen. Ik had het uiteindelijk kunnen verwachten, Casper is wandelende cliché player. 

Dus waarom zou je je zo aangedaan voelen? De relatie was puur platonisch. Geen gevoelens. Dat heb ik mezelf beloofd.

Ik zuchtte diep terwijl ik in mijn werkschriftje wat tekeningetjes krabbelde. 

Ik beet op de binnenkant van mijn lip terwijl ik de klas door speurde met mijn ogen. Tot mijn grote afgrijzen bleef mijn blik hangen op het meisje waar Casper me mee had bedrogen, van wie ik de naam nog steeds niet kan herinneren. Om het te minimaliseren, ze zag er vreselijk uit. 

Ze hing voorover, haar schouders ineengezakt, haar zachte blonde haren zaten warrig van steeds weer met haar hand erdoorheen gaan en haar ogen stonden dof. Ik voelde me plots vreselijk. Had ik dat gedaan? Was ik hard tegen haar geweest?

Ik dacht erop terug en concludeerde dat ik helemaal niet hard tegen haar was geweest en dat Casper degene was die erachter zat voor haar gevoelens. Eigenlijk zou ik ook boos moeten zijn op het meisje, uiteindelijk was zij degene waar Casper me mee had bedrogen maar op de één of andere manier kon ik het niet in me opbrengen om boos te zijn op haar. 

Ik bedoel, het was het arme meisje waarschijnlijk haar eerste kus, die nu helemaal verpest is door die stomme eikel. Ik voelde me helemaal opwinden in mijn woede voor Casper. En in mijn blinde razernij nam ik een beslissing waar ik later zeker en vast spijt van zou hebben, maar er nu van zou genieten. 

Wraak.

***

Ik weet dat ik me er niet in zo zou mogen laten meeslepen. Maar het is als zo verslavend. Eens dat ik het idee van wraak in mijn hoofd kreeg, kreeg ik het er maar niet meer uit? Het is alsof het in mijn hoofd zit ingeprent. En ik wist dat het gewoon het beste moest zijn van allemaal! 

Oké, misschien ga ik er een beetje over op dit moment, maar hey! Het is mijn laatste schooljaar op deze school en ik ga er zeker voor zorgen dat Casper dit zich nog tot zijn oude jaren herinnert. 

Honderden Youtube filmpjes en theorieën later, had ik nog steeds niets. Natuurlijk waren er best goede bij, maar niet iets dat er uit sprong of dat ik ook kon waarmaken. Mijn ogen begonnen intussen al te prikken van te lang naar het scherm van mijn laptop te staren en ik begon me stilaan te vervelen. 

Ik keek zijdelings op de klok die naast mijn bed hing en zag dat het nog maar kwart voor tien 's avonds was. Moe en verveeld wreef ik in mijn ogen en schoof de laptop van mijn benen af. Ik liet me achterover tegen de zachte kussens van mijn bed vallen en begon allemaal theorieën te overlopen.

Oké, we hebben dus de publieke vernedering. Kleren verstoppen, kluisje vol tekenen of hem gewoon publiek vernederen in de kantine. Maar laten we eerlijk zijn, die zijn nogal klassiek en cliché. Grappig wel, maar ze zijn al zo veel gebruikt dat ze niet meer origineel zijn. Ik zuchtte en legde gefrustreerd een hand op mijn voorhoofd. 

Ik besloot om Thomas te bellen, hij slaapt toch nog niet. Het is uiteindelijk nog maar kwart voor tien. Met gesloten ogen begon ik met mijn hand op de matras te kloppen, opzoek naar mijn telefoon. Toen ik het koele metaal onder mijn hand voelde, greep ik mijn telefoon vast en hield hem op.