Düğüm | Yarı texting (tamamlandı)

1.0

Şimdi durmuş bu lüks eve bakıyordum.

"Kimsin sen?"

"Anlayacaksın benim güzel Deniz'im." Deniz?

İçeri bir adım attım. Adam ceketini çıkartıp kapıda sanki süs olan hizmetçiye verdi. Hizmetçi benim yanıma gelip ceketimi istediğinde adamla bakıştık. Gözlerinden hiçbir şey okunmuyordu. Ceketimi çıkartıp hizmetçiye verdim.

"Ee ne konuşacağız şimdi."

"Benimle gel, odanda konuşacağız." Odam mı? Umarım sapık değildir. Umarım.

Odam denen yere geldiğimizde öyle basit bir şey olmadığını anlamıştım. Odam neredeyse bizim evin salonu kadardı.

Adam yatağa oturdu.

"Gel sen de yanıma güzel kızım." Kızım mı?

Bi' kızım, bi' Deniz. Neler oluyor?

"Bana anlat artık, birazdan çığlık atacağım. Sapık olduğunu düşünmeye başladım."

"Hayır, Deniz. Ben sapık değilim. Ben senin öz be öz babanım." Ne demişti o? Baba?

"Babam mı? Beni kandıracak başka bir şey bulamadın mı?"

"Deniz beni dinlemelisin. Sonra gitmek serbest. Sapık olsam şu an konuşuyor olmazdık. Emin ol." Baktım. Mantıklıydı.

"Baban, dedin. Açıkla."

"Hemen, sen hiç Hakan'la benzediğini düşünüyor musun?" Evet, babamla benzemezdik. Ablam daha çok benzerdi babamla. Ama benzerlikle ne alakası vardı?

"Benzerlikle ne alakası var? Her baba kız benziyor mu?"

"Şimdi de kendinle bana bak. Hatta aynanın orada bak." Aynaya doğru götürdü beni.

Evet, bu benzerlik beni de şaşırtmıştı. İlk adamla beni, sonra babamla beni düşündüm.

Babamın şaçları kumraldı. Benim saçım koyu. Adamın da.

Babamın gözleri kahverengiydi. Benim gözüm yeşil. Adamın da.

Babamın boyu ortalama altıydı. Benim boyum uzundu. Adamın da.

Aşırı saçma derecede benziyorduk. Hem de aşırı.

"Bu sana yeterli gelmeyecek, biliyorum. Çünkü bana da gelmezdi. Bu yüzden sana bir video izleteceğim,
geçmişten."

Masada duran bilgisayardan bir video açtı.

Annem hamileydi.

"Hayatım, nasılsın. Hiç kalkmadın di mi bugün. Hep sizi düşündüm. Yine. Deniz'im ve annesi." Cevap yoktu.

"Bak, Nuran, yapma böyle. Çocuğumuz hisseder bunu. Yapma ben üzülürüm." Nuran?

"Umrumda değilsin. Bu karnımdaki piç de değil. Doğurup gideceğim. Kocama ve çocuğuma."

"Bak, tamam biliyorum. Deniz'i bırakıp gideceksin. Hiç mi için acımıyor? Bari Deniz'e acımadın, kendine acı, oradaki Kızına acı. Benim gönlüm el vermiyor Nuran. Bırak bu uyuşturucu tacircisini. Al kızın Derin'i  hep beraber yaşayalım burada. Hem Deniz de annesiz büyümez, Derin de güzel bir hayat sürer. Lütfen, lütfen beni dinle."

" Hayır sen ne karışıyorsun Kaya? Hayır sana ne benim hayatımdan ve kızımdan. Senin istediğin bu karnımdaki değil miydi? Al işte veriyorum senin olsun. Ama artık beni rahat bırak." Adamın ismi Kaya'ydı demek. Yani, sanırım babamın.

Annemin sevgisi bu muydu? Bu kadar mı seviyordu beni. Neden o zaman ben Kaya'nın yanında değil de, onun yanında büyümüştüm. Babam uyuşturucu tacircisi miydi? Ya ablam? O da bu işin içerisinde miydi?

"Evet, Deniz. Şimdi sana neden Deniz dediğimi anlıyorsundur. Eminim, bana hala inanmayan tarafın var. Biliyorum. İşte bu yüzden DNA testi yaptırdım. Yatağının yanında, masanın üzerinde."

Hemen DNA testini almak için elimi yatağımın oraya doğru uzattım. Kağıdı elime aldığımda içine baktım, gerçekten doğruydu. O benim babamdı, ben de onun kızı.

Kendimi daha fazla tutamayarak, hem annem yüzünden, hem babam yüzünden, hem de bu yaşadığım hayat yüzünden ağladım. Babam, yani Kaya, gelip bana sımsıkı sarıldı. Ben de ona sımsıkı sarıldım.

"Şimdi sana tek bir şey soracağım kızım. O uyuşturucu ailenin hakettiği cezayı almasını istiyor musun?" Hem de deli gibi istiyordum. Şu 5 dakikada onlara olan sevgim tükenip, bitmişti.

"Evet, hem de he şeyden çok, baba."

•

Arkadaşlar son anda kafamdaki fikir değiştiği için, 0.7 bölümünü değiştirdim. Eğer, bu bölümü okuduğunuzda, olaylar 0.7 ile uyuşmuyorsa, tekrar okuyunuz.

Oy vermeyi unutmayın. 🪻