KİBRİT 2

8

Ezginin evinde kaldım gece,sabah da bizi Kutay aldı,okula gitmek için.Arabadayken telefonum çaldı.Kaan arıyor.
-"Buldum."
-"Kimmiş?"
-"Gel."
Telefon kapandı.
-"Kutay."
-"Noldu?"
-"Kaan bulmuş."
-"Nasıl bulmuş ya?Daha gitmedik bile."
-"Bilmiyorum beni çağırdı.
-"Hep birlikte gidiyoruz.Konuşalım bakalım neymiş derdi."
Gittik.Kafeteryada Kaan ve bir çocuk oturuyordu.Kaan ayağa kalktı bizi görünce.
-"Tek sen gelirsin sanıyordum."
Kutay oturan çocuğun üstüne yürüdü ve itti.
-"Bu 0r0/pu çocuğu muymuş?"
Çocuğa vurdu ve yere düştü sandalyeden çocuk.Kaan araya girdi.Ezgi bağırdı.
-"Kutay bi dur!Dinleyelim."
Çocuk kalktı kaçtı birkaç adım.Kaan tuttu be oturttu ikisini de.
-"Anlat lan!"
Kaan'ın yüzü gerildi.
-"Kardeşim sakin olsana,kaçmıyo burda işte."
Elini ensesine attı ve konuşmaya devam etti.
-"Bir daha böyle p1çlikler yapmayacakmış değil mi Tuna'cığım."
Ensesini sıktı çocuğun.
-"Ya ben bir şey yapmadım,video geldi bana fake hesaptan bende paylaştım."
Ezgi bağırdı.
-"Senin kafan çalışmıyor mu!Kızın üstünü değiştirirken çekilen videosu bu!Beynin yok mu senin akıl edemiyor musun paylaşmaman gerektiğini!Yüzsüz yüzsüz konuşuyor bir de ya!"
Göz göze geldik çocukla,sakince konuştum.
-"Yani sen çekmedin videoyu."
-"Hayır ben çekmedim."
Kutay ayağa kalktı.
-"Sen Esin'in kimin kız arkadaşı olduğunu biliyor musun?Bunun sevgilisi manyak,görse şu videoyu önce seni gebertir sonra beni gebertir canına mı susadın sen!"
Ezgi bağırdı yeniden.
-"Hayır sevgilisi olmasa ne olacak!Sen salak mısın nasıl bir kızın böyle bir videosunu paylaşabilirsin ya!Hiç mi düşünmezsin kız utanır mı üzülür mü!"
Kutay tuttu çekti çocuğu.
-"Bak seni uyarıyorum,bir daha bu kızın bir videosu senin eline geçerse,videoyu Esin'e atıyorsun.Duydun mu?Sen neye bulaştığını bilmiyorsun Gökhan görse şu videoyu kimse elinden alamaz seni.Hadi s1kt1r git şimdi!"
Yakasından tutup fırlattı çocuk da koşarak gitti.
-"Ya sen ne yapıyorsun!Videoyu atan kişi hakkında bir şey biliyordu belki!"diye bağırdı Kaan Kutay'a.
-"Görmüyor musun çocuğun bir şey bildiği yok!Dedikodu olsun diye paylaşmış."
-"Sormadık!"
-"Anladım ben."
Kutay ve Kaan arasında bir gerginlik vardı.Ben girdim araya.
-"Susun da kimin çektiğini nasıl buluruz onu düşünün.Korkuyorum ben."
-"Esin sen bende kalsana arkadaşının olmadığı günler."
-"Yok olmaz öyle."
-"Evet Esin Ezgi'de kal sen.Gökhan gelince öğrenirse bunları hepimizi gebertir."
Kaan sinirlendi,zaten gergindi geldiğimizden beri.
-"Yok Gökhan gitmiş,anlayın artık çok umrunda olsaydı habersiz çekip gitmezdi."
Kutay ayağa kalkıp Kaan'a yakınlaştı.
-"Ne diyosun lan sen!Ne biliyorsun sen y4rr4ğıma bak!Esin Gökhan'ın her zaman umrunda.Gittiyse de bir bildiği vardır sen kimsin laf söylüyorsun buna.Ayağını denk al bak sinirimi bozuyorsun,haddini bil."
-"S1kt1rin gidin hepiniz gözünü boyamışsınız kızın.Kim bu Gökhan ne b0k yapmış da bu kadar abartıyorsunuz.Sanırsınız büyük bir mafya,seri katil.Baba parası yiyen bi p1ç."
Kalktı gitti masadan.Kutay bağırdı arkasından.
-"La boş boş konuşma!Noldu Esin'e mi yürüyeceksin de adamlık taslıyorsun!"
-"KESİN SESİNİZİ!"
-"Lavuğa bak ya nasıl konuşuyor,karşıma çıkmasın ağzını yüzünü dağıtırım ben bu çocuğun bir daha görürsem."
-"Ya yeter!İkiniz de haksızsınız.Kimsenin bana yürüdüğü falan yok çıkar sen bunu bi aklından.Ayrıca Gökhan duysa ne olur ya!O kadar umrunda olsaydım yanımda olurdu.Biz buraya ne için geldik siz konuyu nereye getirdiniz ya.Eve gidiyorum ben."
Kalktım masadan.Arkadan Ezgi'nin Kutay'a kızdığını anlayabiliyorum.
-"Esin dur da ben bırakayım!"
Cevap vermedim,hızlıca çıkıp taksi tutttum ve eve gittim.Kutay'a da Kaan'a da çok kızgındım.Eve gidince yerimde duramadım,çıktım evden ve ayaklarımın beni götürdüğü yere gittim.Gökhan'ın evine.Hiçbir şey değişmemiş içerde.Bugün burda kalmak istiyorum.Sadece bu yatakta uyumak istiyorum,gittiğinden beri hiç ellemedim yatağa,evi temizledim gelince temiz bulsun diye ama yatağa dokunamadım.Yavaşça oturdum,kendi tarafıma değil Gökhan'ın tarafında yattım bu sefer.Gerçi hep ortada buluşurduk,Gökhan göğsüne yatırırdı beni.Ben uyumadan da uyumazdı.Ağlayarak uyuyakaldım bu gece burda.Sabaha karşı da kendiliğinden uyandım.Güneş doğmak üzereydi.Kapıdan çıktım.Sinem'in evine gidip üstümü değiştireceğim,sonra da işe gideceğim.Yürüyerek gittim.Buradan çok uzak değildi,yarım saat yürüdüm.İyi geldi.Hazırlandım ve çıktım.Buradan da yürüyecektim.Kulaklığımı taktım,yürümeye başladım.Aniden yere düştüm.Maskeli biri beni yere itti.Tutup kaldırırken kulağıma fısıldadı.
-"Biri seni takip ediyor,ben yusuf.Canını acıtıyormuşum gibi yap."
-"Ah!Dur!"
Beni tutup fırlatıyormuş gibi yaptı ben kendimi yere attım.Birden başka biri geldi ve çullandı yusuf'un üstüne.Bana kaçmam için fırsat verdi.İşte beklediğim an.Ben diğer adamı tuttum ve yusuf hemen kalktı,o da yardım edip tuttu adamı.Maskesine elimi attım,bir çırpıda çıkardım.Gördüğüm şey...
-"Kutay!"
Hiçbir şey demeden baktı bana.Yusuf'a git işareti yaptım.Çok büyük bir hayal kırıklığı yaşamıştım.
-"Biliyordum...Bana bunu nasıl yaparsınız."
Tek kelime etmesine fırsat vermedim.Taksi geçiyordu hemen durdurdum.
-"Bin!"
Tek kelime etmeden bindi.Stüdyoyu tarif ettim ve gittik.
-"Ezgi!"
-"Ne oluyor?"
-"Oturun."
İkisi de oturdu karşıma.Baktılar yüzüme.
-"Dinliyorum?"
Ses yok.
-"Kutay konuşsana!"
Bakıştı Kutay ve Ezgi.Sonra Ezgi lafa girdi.
-"Yeni öğrendim,gerçekten.Sana söylemek istedim ama..."
-"Ama ne ya!Ben ne haldeyim aylardır!Hiç mi acımadınız ya bana!"
-"Esin..."
-"Ne Esin Kutay!Dinliyorum ne!Ne biliyorsunuz ya!Nerede Gökhan söylesenize!Ya siz yüzüme gülüyorsunuz benim,arkamdan..."
-"Arkandan değil Esin,Gökhan kardeşim benim."
-"Nerede Gökhan nerede ya!Söylesenize!Neden susuyorsunuz ya!Ya Gökhan nerede siz kafayı mı yedirteceksiniz bana!Ya Ezgi söylesene ya."
Ağlıyordum bağırarak.Kaç aydır Gökhan'la konuşuyorlardı.Bana çaktırmadan,ne halde olduğumu görerek...Hızlıca çıktım stüdyodan.Ağlayarak Kaan'ı aradım.
-"Alo."
-"Ne oldu iyi misin?"
-"Kaan beni atacağım konumdan alır mısın?"
-"Geliyorum."
Kapattı.Konumu gönderdim,15 dk sonra geldi.Bindim arabasına.
-"Ne oldu?"
-"Önce,özür dilerim.Geçen günkü tatsızlık için."
-"Tamam bi dur ağlama."
-"Ben bi plan yaptım,kapkaç ayarladım,sonra tahmin ettiğim gibi oldu,biri beni kurtardı.Kutay...Kutay uzun süredir iletişimde Gökhan'la.Bana yalan söylediler..."
-"Esin...Sence de ortada değil miydi?"
-"Dayanacak gücüm kalmadı Kaan.Biliyordum içimde aslında ama,kendime itiraf edemedim.Konuşmadıklarına kendimi inandırdım yüzleşmek istemedim gerçekle.Çünkü onlar benim tek arkadaşım.Gökhan yok,yalnız kalırsam yeniden eski şeyleri yapmaktan korktum.Yeniden kullanmaktan korktum."
-"Yalnız değilsin,ben varım.Bir sürü arkadaş edinebilirsin.Ne yaşadın bilmiyorum ama hepsi geçmişte kaldı.Kendine güven biraz.Gökhan'ın sevgilisi olmak dışında da bir hayatın olmalı senin.Sadece onların arkadaşlarıyla arkadaş olamazsın,bağımsız bir hayatın olmalı,söyledim sana bunu.Gördün işte sonucunu."
Ellerimle yüzümü kapatıp içli içli ağladım.Kaan yaklaştı bana,hafifçe sarıldı.Ağlamaya devam ettim.Kafamı kaldırıp Kaan'a baktım.Birden dudağımı öptü.Gerçi çekildim hızlıca.
-"Özür dilerim,özür dilerim."
Şok içerisinde açtım arabanın kapısını ve indim.Bunu yaptığında inanamıyorum.Çok yalnız hissediyorum.Birkaç adım attım,her yanımdan bıçak yemişim gibiydi.Kaldırıma oturdum,ayakta duramıyordum.Kaan geldi yanıma oturdu,yüzüne bile bakmadım.Kollarını açıp sarılmak istedi.
-"Dokunma bana!"
Kafamı kaldırdım.
-"G-Gökhan!"
İnanamıyorum.Yanlış görüyor olmalıyım.Baktım saniyelerce sadece.Yanlış bile olsa anı bozmak istemiyorum.Yanlış görüyor bile olsam,sarılmak ; en azından ona sarıldığımı sanmak istiyorum.Çok sıkı bir şekilde sarıldım,tüm gücümle çektim kendime.Kolları havada kaldı önce,sonra o da beni çekti.Hıçkırarak ağlayarak dakikalarca sarıldım.Kulağına yaklaştım.
-"Gerçek misin?"
-"Evet."
Göz yaşımı silip geri çekildim.İnceledim tek kelime etmeden,aklımdan ise sadece tek bir şey geçti.
-"Hiçbir şey söyleme,eve gidelim.Bu gece sarılmak istiyorum hiçbir şey düşünmeden."
Kafa salladı.Ayağa kalktık.Yürüyemiyordum,yardımcı oldu bana.Bir arabaya bindik.Daha önce görmedim.Tek kelime etmedik.Elimi tutup direksiyona koydu tüm yol.Baktım yüzüne,inceliyordum gerçek mi değil mi anlamaya çalışıyordum hala.Sakalları uzamış,kilo vermiş.Tüm yol ona baktığımı bildiği halde çevirip bakmadı kafasını.Geldik.Açtı kapıyı.İçeri girdik.L koltuğa oturdu hafif yatarak.Üstüne yattım,sarıldım sadece.Kokladım.Saçlarımla oynadı.Öptü beni.Tek bir şey düşünmüyordum,hala belki gerçek değildir diye anın tadını çıkarmak istiyordum.Vücudunda elimi gezdirdim,çok gerçek.Sıcak.Çok sıkı tutuyordu beni.Tüm yüzümü öptü.Rüyaysa bile o kadar gerçek ki...Karnının yanında bir şeye takıldı elim.Tişörtünü kaldırdım ama elimi tuttu,öptü.Yara gibi bir şey gördüm.Telefonum çaldı.İşe gitmemiştim.4 kez aramışlar.Akşam olmuştu zaten.Gökhan elini telefonuma atıp kapadı.Tüm gün,koltuktan hiç kalkmadık sadece sarıldık.Bir süre sonra ikimiz de uyuyakaldık.Gözümü açtığımda hava hala karanlıktı,Gökhan mutfakta bir şeyler pişiriyordu.Baktım.Ne yapıyordu bu ya.
-"Ne yapıyorsun?"
-"Acıkmadın mı?"
-"Dalga mı geçiyorsun benimle?"
Kapatıp yanına geldi.Karşıma oturdu.Konuştum.
-"Konuşsana."
Konuşacak gibi oldu ama hiçbir şey söylemedi.
-"Bir şey denesene Gökhan!Anlatsana!" bağırdım.
-"Seni seviyorum,Kumsal'ın yanına gitmedim.Seni terk etmedim."
Sesli mesajları dinlemiş.
-"Dinlemişsin...Biliyordun demek ne halde olduğumu,Kutay da anlatıyordur her şeyi zaten.Nasıl yaparsın ya!Ben gitmek istedim diye mi gittin?Ders mi vermek istedin bana!"
-"Hayır güzelim hayır.Kavga ettiğimizde,çok sinirlendim ama sana değil.İntikam almak istedim,intikam alıp geri dönecektim..."
Duyduklarım karşısında şok geçiriyordum.
-"İNTİKAM MI!?Ne intikamı ya!Bana tek laf etmedin!İntikam mı kaldı!Bu ne bencillik ya!O adamlar mafya!Babanın gücü yetmedi hatırlıyorsan,senin mi yetecek.Tek başına ne yapabilirsin sen ya!Hayal dünyasında mı yaşıyorsun.Gerçek hayat bu Gökhan.İntikam diyor hala ya!Ya senin bencilliğin yüzünden,ben burda ne hale düştüm biliyor musun sen!Öldüm ben ya!Her gün!Nasıl yaparsın böyle bir şeyi!"
-"Dayanamıyordum,zarar vermek istedim."
-"Sana o kadar ihtiyacım varken...Sadece kendini düşünüyorsun.Ben senin oyuncağın değilim, ya beklemeseydim seni.Ya kabullenseydim gittiğini unutsaydım seni!Nasıl göze alabildin beni kaybetmeyi!Her kafana estiğinde beni bırakıp gidemezsin!Ben senin oyuncağın değilim!"
-"Özür dilerim."
-"Seni tanıyamıyorum artık,ben seni ilk tanıdığımda,bu kadar..."
-"Ne bu kadar?"
-"Bu kadar acımasız olduğunu bilmiyordum!Beni kaybetmeyi intikam için göze aldın..."
-"Söylesem izin vermeyecektin."
Telefonumu aldım masanın üstünden.
-"Çok kalpsizsin."
Kapıyı açtım.
-"Esin!Dur!"
Kollarımdan tuttu beni.
-"Ne,şimdi de mi zorlayacaksın beni kalmam için?Yarın tekrar gideceksin sonra,değil mi?Tanıyamıyorum seni!"
Sarıldı çekip beni kendine.Kulağıma fısıldadı.
-"Çok değişmişsin."
-"Sen değiştin.Eskiden beni kaybetmeyi göze almazdın."
-"Ben senden hiç vazgeçmedim."
-"Annem haklıymış.Uzak dur benden."
Çıktım gittim.Taksiye bindim ve eve gittim.birkaç saat içinde güneş doğacaktı.Yattım ama gözümü bile kapatamadım.Ben galiba Gökhan'la Kumsaldan sonra tekrar barışmamızdan sonra ilk defa kendimi bu kadar değersiz hissettim.