KİBRİT 2

2

-"Tamam anlat hadi."
-"Ukrayna'da işte,benim midem falan bulanıyordu.Vücudumda farklı hissettiğim bir şeyler vardı.Sonra,test yaptım.Pozitif çıktı.Ama çok korktum Ezgi,daha birkaç ay olmuştu regl düzenli olalı.Ne yapacağımı bilemedim.Kesin değil bu testler biliyosun.Ezgi sadece ikinci bir test yapmak istemiştim..."
-"Şş tamam gel buraya anlıyorum seni ben,bu yüzden mi çıkmıştın evden?Biz sadece kaçırıldığını biliyorduk."
-"Evet,sonra ben girdim eczaneye ama,başım döndü su istedim,suyu içince de bayıldım.Suya bir şey katmışlardı.Ben nerden bilebilirim ki,çok korkmuştum Gökhan'ın ne tepki vereceğini bilemedim.Beni bir şeye zorlayacağından değil sadece tamamen emin olmadan söylemek istemedim."
-"Sonra noldu?"
-"İşte sorular sordular bana,Gökhan'ın nerde olduğunu sordular tehdit ettiler.Söylemedim ama hiçbir şey.İstemedim de zaten beni bulmasını,koca koca silahlı adamlar vardı.Buldu ama geldi,çok sinirliydi küfürler etti iyice sinirlendirdi baştaki adamı.Sonra,silahı tuttu Gökhan'a.Çok bağırdım yapmasın diye dövdüler önümde Gökhan'ı.Sıkacaktı kafasında bağırdım ben de hamileyim yapma diye.İndirdi sonra silahı.Gerisine çok odaklanamadım Gökhan'ı izledim sadece.Çok şok oldu.Sonda tam hatırlamıyorum ama götürdüler beni hastane gibi bir yere.Bağırdı bana,bebeğini alıcam senden dedi.Seçim hakkı sunmadı bana.İstemedim bağırdım ben de saydırdım.Geldiler vurdular bana kızdılar sonra ameliyat gibi bir şey yaptılar bana ama hissettim her şeyi.Aldılar benden onu.Çok mutluydu patronları.İzledi biliyo musun?Çok hatırlayamıyorum ama bana yapılan her şeyi gözünü kırpmadan izledi.Sonra beni depoya attılar çöp gibi.Fırlatıp gittiler içerde karanlıkta kaldım saatlerce soğukta ama hiçbiri o kadar umrumda değildi ki.Gökhan'ı düşündüm sadece,hayal kırıklığına uğrattım,birkaç saat sonra geldi Gökhan buldu beni.Bağırdı ama ne benim sesimi çıkartacak gücüm vardı ne de yüzüm.Ağlıyodum sadece.Hiçbir şey demedi,o kadar soğuktu ki,ölmek istedim o an.Canım çok acıyordu fiziksel olarak ama Gökhanı öyle görünce kalbim o kadar acıdı ki fiziksel acının hiçbir önemi kalmadı.Böyle işte,iğrençti.Sonra çok konuşmadık bu konuyu.Affetti anladı beni.Ama konuşmuyoruz bu konu üzerine."
-"Oha ben bilmiyordum bunları,nasıl yaparlar sana bunu ya!Yasal olan hiçbir şey yok.Nasıl alırlar senden bebeğini aklım almıyor Esin,nasıl dayandın o acıya merdiven altı yerlerde."
-"Çok kötüydü ben hatırlamıyorum bile bazı detayları.Ben zaten doğurmazdım muhtemelen ama,Gökhan'la karar vermek isterdim,düzgün yapsınlar o kadar canım acımasın biz karar verelim isterdim.Ama aldılar benden onu sanki elimden şeker alır gibi.Gökhan çok etkilendi,benden de çok.Belli etmedi bana baktığı için ilk zamanlar ama,hala da öyle çok etkilendi."
-"Etkilenir tabi,bak Gökhan'ın inanılmaz bir intikam duygusu ve kini var.Çok kin tutar,nefret besler,dikkat et peşlerine düşmesin."
-"Yok ya biz kurduk düzeni artık.Riske atmaz hiçbir şeyi."
Gözleri doldu,bana sarıldı.
-"Çok acıttılar mı canını?Vurdular mı?"
-"Gökhan hakkında çok kötü konuştular,ben de çok kafa tuttum,ilk kaçırdıkları gün hırpaladılar biraz,boğazımı falan sıktılar,vurdular.Ama en kötüsü bebek giderkendi.Fiziksel çok acı vardı ama kalbimin acısından hissetmedim bile.En acıtan da benim suçum olması.Belli etmemeye çakışıyorum ama hala bazı geceler uyuyamıyorum,tek olmaktan korkuyorum.Rüyalarıma giriyor."
-"Onu kafandan çıkar Esin.Tek bir testle emin olamazdın,suçlu falan değilsin ve korkmuş olman çok normal.Kendine eziyet etmeyi bırak."
Gözümden bir yaş düştü.
-"Teşekkür ederim."
İçeri geçtik Kutay gelmişti.
Bi anda içimi o iğrenç his yeniden kapladı.Yemeği pişiren Gökhan'ın yanına gittim.Sarıldım arkadan.Kutay seslendi.
-"Esin bi baksana!"
-"Bu televizyonun ayarlarıyla mı oynadınız?z"
-"İnternete bağlanmıyor anlamadım ben de neden?"
Kutay ilgilendi televizyonla.
Gökhan seslendi.
-"Ezgi yemeğe baksana."
Gökhan bana bir kafa hareketi yaptı ve yatak odasına geçtik.
-"Gel bakalım."
-"Noldu?"
Yaklaştı bana,sarıldı başımı öptü.
-"Kimse zarar veremez sana benim yanımda.Duydun mu?"
Bizi dinlemiş.
Kafa salladım.
-"Hayatım bir soru soracağım,ve bana dürüst cevap ver tamam mı?"
Kafa salladım.
-"Vurdular mı?"
Bir şey demedim.Bakışları değişti.Elini yumruk yaptı.Elini tuttum.Bana yine her zamanı gibi ne sinirini belli etmeye çalışıyordu ne hislerini.Boynundaki damar çıktı yine.
-"Acıdı mı?"
Hayır anlamında salladım kafamı.Yumuşatmak için konuştum.
-"Hem sen benim böyle durduğuma bakma ben çok güçlüyüm dayanıklıyım.Ayrıca seni daha çok dövdüler."
Güldü.
-"Sen bir de onları gör."
-"Aa öyle mi olmuş."
Gıdıklamaya başladım göbeğini.
-"Yapma yapma,dur."
-"Yaparım."
Kaslarını şişirmiş hemen.
-"Sana söz veriyorum bebeğim,hayatının sonuna kadar seni hiç yalnız hissettirmeyeceğim,ne olursa olsun hep ben varım.Tekrar zarar görmeyeceksin,kimse buna cesaret bile edemez."
-"Ya napiyosunuz,of Gökhan abi napıyosun ya?"
Kutay girdi içeri.Gökhan hemen doğruldu.Sert imajı çizilmesin aman.Ben konuştum.
-"Şey,Gökhan'ın tişörtünün içine toka düştü de,onu çıkarmaya çalışıyoduk."
-"Aynen Esin.Abi çocuk gibisiniz ya,açım hadi gelin."
Kutay o kadar komik azarlıyordu ki bizi güldük ve kalktık.Yemekte sohbet ettik günlük şeylerden.Çok güzel bir akşam geçirdik,güldük eğlendik.Gökhan'ın arkadaşlarıyla da nasıl olduğunu unutmuşum.Daha sessiz biri arkadaşlarıylayken,az ama yeterli konuşur,sert imajının altındaki kişiyi bilmesem muhtemelen çok kasıntı olduğunu düşünürdüm,tanımasaydım.
...
Saat geç oldu,yatağa girdik.
-"Ayrılacaksın sanmıştım."dedi.Ne zaman diye sormadım,sonunda bu konuşma yapılıyordu,sonunda tüm gerçekleriyle.
-"Hayır sevgilim,bir an bile düşünmedim.O kadar korkmuştum ki,kafamdaki sesler susmadı,o halde bile bana karşı çok saygılıydın.Seni hak etmiyorum galiba."
-"Bazen ne kadar güçlü biri olduğunu unutuyorum."
-"Değilmişim."
Sertleşti,yüzüme baktı.
-"Senin saçının teline zarar vereni öldürürüm."
O kadar sert ve acımasız söyledi ki,ilk defa bu kadar kindarca konuşurken gördüm Gökhan'ı.
-"Beni tekrar sevmeyeceksin sandım."
-"Çok kızdım sana."
-"Biliyorum,özür dilerim."
-"Ama biraz vakit geçtikçe,anladım galiba seni,konuşmalarımızı hatırladım,normal davranmıyordun,ağlıyordun sürekli ama ben bunu sürekli mekan değiştirmemize ve kaçmamıza bağlamıştım.Ne kadar endişeli olduğunu hatırlıyorum.Haksızlık ettim sana."
-"İkinci testten sonra söyleyecektim,yemin ederim.O yüzden çıktım evden zaten.Emin olmak istedim."
-"Sana yaptıkları şeyi asla unutmayacağım."
-"Bundan sonrasını konuşmasak?Tam hatırlayamıyorum,hatırlamak da istemiyorum o anı."
-"Tamam bebeğim."
Kalktı,camın yanına geçti.Siniri o kadar belliydi ki.Yanına gittim.
-"Geçti hepsi,neden hala bu sinirin?Gökhan kendi kendini bitiriyorsun fark ediyorum.Neden sevgilim,en suçsuz kişi sensin."
-"Hayır,söz vermiştim sana.Seni riske atmayacaktım,sana zarar gelmeyecekti.Ne olacaksa bana olacaktı.Koruyamadım seni."
-"Gökhan öldüresiye dövdüler seni,perişan oldun.Olan tek bana olmadı.Berabersek eğer,neden tek zarar gören sen olacaksın,ben de seninleyim.Çok uğraştın bana bir şey olmaması için."
-"Söylemeseydin olmayacaktı."
-"Ne?"
-"Öyle,hamile olduğunu söylemeseydin."
Sessiz sessiz konuşuyordu.Bunu duyunca çok sinirlendim.
-"Öldürecekti seni!Öldürecekti ya!Söylemesem...Ne saçmalıyorsun sen.Doğurmazdım o bebeği sen ölseydin.Senin acınla nasıl yaşarım ben!"
-"Esin anlamıyosun!En başından hata yaptım,seni hiç bulaştırmamalıydım."
-"Ben istedim,ben istemeseydim eğer,hiçbir yere gelmezdim."
Sesler iyice yükseldi.
-"İzin vermezdim."
-"Bu benim kararımdı!Sürekli benim yerime kararlar veremezsin!"
-"Bundan sonra vermeliymişim demek ki!"
-"Ne saçmalıyosun ya sen?Olanların sorumlusu benim tamam mı!Ama olan da bana oldu."
-"Sadece sana olmadı işte bunu anlamıyosun!Senin canın yandığında benimki de yanıyor!Getirmeseydim seni,bunların hiçbirini yaşamak zorunda kalmayacaktık."
-"Ya o adamlar seni tek başına bulsaydı Gökhan!Farkındaysan buldular bizi.Saklanamadık!Ama ikimiz de hayattayız,sen olmayabilirdin gelmeseydim."
Bunu söylerken ağlamamak için çok zor durdum.İkimiz de hayattayız evet ama...
-"Ama hayatta olmayan biri var!"
Ani bir sessizlik.Sonrasında ağlayarak odadan çıktım.Telefonumu aldım.Durdu birkaç dadika bir şey demeden odada.Ceketimi giydim.
-"Esin öyle demek istemedim."
-"Sus."
Kapıya gittim hızlıca.Kolumu tuttu.
-"Bırak."
-"Gidemezsin."
-"Doğru söyle bir daha hamile kalamayacağım için değil mi bu sinirin?Belki bırakmak istiyorsun beni,ayrılmak istiyorsun!Acıdığın için mi ayrılmıyorsun benden!O günden beri farklısın Gökhan!Herkese her şeye sinirlisin!Belli etmemeye çalışıyorsun,her gece yanımdan kalkıp gidiyorsun camın önüne saatlerce içip dışarıyı izliyorsun.Fark etmiyorum mu sanıyorsun!Bırakmak istiyorsun değil mi beni?Tekrar hamile kalamayacağımı kabullenmek istemiyorsun!"
Daha da sıkıyordu.
-"Geç içeri!"
-"Ya bıraksana kolumu acıtıyorsun!Çekil çıkıcam."
-"Gidemezsin dedim.Geç içeri!"
-"Ya durmak istemiyorum!Ne dediğinin farkında mısın sen ya.Ben de üzüldüm...Gökhan ben de kaybettim bebeği.Doğurmak istememem böyle olması demek değildi.Ya da acısı azalmadı.Sen ne yaşadıysan ben de yaşadım aynısını!Hatta belki daha fazlasını.Sen vicdan azabı çektin mi ha!Çektin mi!Ben çektim!Hata yapan bendim çünkü.Ama senin...Senin beni bu kadar içten içe suçladığını bilmiyordum,şimdi çekil gitmek istiyorum."
-"Gidemezsin."
-"İzin almıyorum."
-"Geç içeri."
-"Gökhan bırak!"
Sesler iyice yükseliyordu.
-"İçeri geç dedim!"
-"Gitmek istiyorum Gökhan çekil!"
Elini vazoya attı ve bana doğru fırlattı,kafamı sıyırıp duvara çarptı ve kırıldı.
-"Diyorum ki,Gidemezsin!"
Şaka gibi.Geçtim içeri oturdum.Ağlamaya başladım.Yanıma oturdu.
-"Uzak dur!"
-"Otur düzgünce konuşalım."
-"Neyi konuşacağız ya konuşacak bir şey mi kaldı."
-"Anlamıyorsun değil mi neye kızdığımı?"
-"Haklısın,çok haklısın bana kızmakta ama kızacağın şey sana bunu öğrendiğim ilk gün söylememem.Seni vuracakken söyledim diye kızamazsın bana."
-"Senden bu şekilde almazlardı söylemeseydin."
-"Gökhan ölecektin!Gözümün önünde ölecektin!Söylemeseydim seni kaybedecektim!Sen bebekten daha önemlisin ben sen olmadan bebeğe de bakamam kendime de...Ben şimdi anlıyorum,sen...Sen doğurmamı istiyordun o bebeği değil mi!Kesinlikle istiyordun."
-"Hayır,bilmiyorum.İstemiyordum ben sana zarar geldiği için sinirliyim.Sinirim sana değil,onlara.Bebeği aldıracaksak ben götürecektim seni iyi bir doktora.Sana böyle kalıcı zarar vermeyeceklerdi,canını yakmayacaklardı!Bunlar,bu şerefsizler,bu şekilde yaparak...İzin vermem ben buna.Bunu yaptıkları için kendilerini bi bok sanamazlar."
-"Senin derdin bebek değil gururun.Kendine yediremedin.İnanamıyorum sana."
Bir şey söylemedi.Haklı olduğumu biliyordu.Kalktım,çıktım kapıdan.Aşağı indim merdivenlerden.Taksi çağırmak için düğmeye bastım.Arkamdan bir kol tuttu beni.
-"Yürü!"
-"Gökhan bırak beni!"
-"Yürü gidemezsin hiçbir yere."
Kolumu sıkmaya başladı.
-"Sen,sen hastasın."
Sürükledi beni,çok direnince kucağına aldı.Ne yaparsam yapayım bırakmadı.
-"Gökhan canımı acıtıyosun."Deli gibi sıkıyordu kolumu.
Eve girdik.Kapıyı kitledi.
-"Sen hastasın hasta!Çocuk değilim ben!Yaptığın şu hareketlerle daha da soğutuyorsun kendinden."
-"Gidemezsin."
Ağladım.Sadece ağladım.Tanıyamıyordum karşımdaki insanı.İlk defa,korkuyordum.İlk defa bana bu kadar bağırdı,döküp kırdı,canımı yaktı.Yanıma yaklaştı ağlamam şiddetlenince.
-"Uzak dur."
Sessizce konuştu.
-"Bırakamazsın beni."
Baktım yüzüne.Sustum.
-"Bırakmak istemedim."
-"Gidemezsin beni burada tek başıma bırakıp."
-"Çok bencilsin."
-"Değilim."
-"Anahtarı ver."
Kafa salladı hayır anlamında tavana bakarak.O da ağlıyordu.İlk defa böyle görüyordum onu.
-"Gökhan ne istiyorsun?"
-"Hiç."
Kalktı ayağa.
-"Anahtarlar ikinci rafta."
Kalkıp yatak odasına gitti,kapıyı kapattı.Anahtarı aldım ve çıktım evden.Yangın merdiveninde oturdum ve ağladım.Beni suçladığını bile bile yanında durmak...Tanrım neler oluyor?Ne yapıyoruz biz?Neden böyle davranıyor?Kalkıp gitmek istedim,ama yapamazdım.Bana bu kadar ihtiyacı varken,şu an çekip gidemezdim.Eve geri döndüm.
Yatak odasına gittim,arkasını dönmüş yatıyordu.Yanına yatıp sarıldım.Hiçbir şey demeden yatıp uyuduk.