Στο Ενδιάμεσο

κεφάλαιο 37

"Φιλιππε άσε το κορίτσι να φάει ήσυχο επιτέλους!" μαλώνει η κυρία Δήμητρα τον Φίλιππο αφού έβλεπε ότι με ενοχλούσε επίτηδες

"Και δεν μου λες κορίτσι μου πως πάει το σχολείο; Διαβάζεις;" αλλάζει κατευθείαν θέμα και με ρωτάει χαμογελαστή

"Ναι ναι τώρα ειδικά τελειώνουμε θα γράψω τις εξετάσεις μου και μετά επιτέλους καλοκαίρι" της λέω και εγώ χαμογελώντας

"Μπράβο μπράβο πρέπει βρε Νεφέλη μου να κάνετε και ένα διάλειμμα και εσείς δεν γίνεται" λέει καθώς τρώω μια μπουκιά από το φαγητό που μας έφτιαξε

Που είναι όπως πάντα υπέροχο

Την λατρεύω την μαμά του Φιλιππου γενικώς

"Και δεν μου λες Νεφέλη μου" αρχίζει να λέει με ένα πιο πονηρό ύφος και ανασηκώνεται από τη θέση της παίρνοντας μια στάση κουτσομπολιου

"Με κανένα αγόρι τίποτα δεν παίζει;" ρωτάει σιγανά και βλέπω τον Φίλιππο δίπλα μου έτοιμο να πνίγει με το φαγητό

Αμέσως γυρνάω προς το μέρος του και τον χτυπάω στην πλάτη ενώ αυτός βήχει

"Αγόρι μου τι έπαθες;" τον ρωτάει ανήσυχη

"Ρε μαμά" λέει και πίνει λίγο νερό "Τι λες στην Νεφέλη;" την ρωτάει

"Τι την ρώτησα ρε Φιλιππε άμα έχει κάποιο αγόρι την ρώτησα γιατί όχι τόσο όμορφη είναι δεν θα έχει κάποιον να μην ξέρω και εγω;" λέει και νοιώθω τα μάγουλα μου να φλεγονται

"Όχι δεν έχει!" Λέει κάπως θυμωμένος αλλά σταματάει κατευθείαν σκέφτοντας τι να πει "δηλαδή...έχει αλλά..." το αλλάζει

"Έχει η δεν έχει;" ρωτάει μη βγάζοντας άκρη μαζί του

Δεν λεει κανένας τίποτα απλώς κοιταζομαστε με τον Φίλιππο

"Εμ έχω βασικά" της απαντάω και βλέπω τον ενθουσιασμό στα μάτια τής

"Αλήθεια; ποιος είναι τον ξέρω; είναι καλό παιδί; όμορφος; και από που είναι;" έπεσαν βροχή οι ερωτήσεις της

"Μαμά σταματα δεν βλεπεις πως νοιώθει άβολα η Νεφέλη" της λέει ο Φίλιππος

"Γιατί αγόρι μου να μην ξέρω και εγω;" παραπονιέται

"Λοιπόν γιατί δεν πάμε σιγά σιγά εμείς; να σε πάω και σπίτι" με ρωτάει ο Φιλιππος και μου πιάνει το χέρι

"εε ναι ναι πάμε" του λέω και σηκώνομαι

"Καλά θα περάσω και εγώ αργότερα να δω και τον πατέρα σου Νεφέλη και τον Ανδρέα" λέει καθώς σηκώνεται και αυτή