KIZIL VE KAN

Kalbine İhanet

"Ne demek düğün kuruluş gününde olacak !?"

Odada delirmiş gibi volta atıyordum. Gün ayalı daha bir saat olmuştu ve bu haber benim günümü daha şimdiden mahvetmişti.

"Alina lütfen sakin ol. Bu zaten olacak olan bir şeydi."

Bu evlilikten kaçamayacağımı biliyordum ama en azından biraz daha zamanımın olduğunu düşünmüştüm. Belki Arten buna da bir çözüm bulabilirdi.

Ellerimle yüzümü kapatarak yere çöktüm ve içimde olan tüm duygu karmaşasını dışa vurarak ağlamaya başladım. Daha birkaç gün öncesine kadar gerçekten özgür olduğumu hissetmiştim. Şimdi bu evlilik beni tekrardan bir kuleye hapsedecekti.

Saçımda bir elin varlığını hissetmemle kafamı kaldırıp tam tepemde duran anneme baktım. Gözleri dolmuştu.

"Bu konuyu seninle konuşmuştuk Alina. Bana Edwar'a sevmeye çalışacağına dair söz bile vermiştin. Uzun zamandır bu durumu kabullenmişken şimdi ne değişti ?"

Bilmiyordum. Ciddi anlamda ne değiştiğini bilmiyordum. Eskiden Edwar'la evlenmek istemememin tek sebebi özgürlüğümün tekrar kısıtlanacak olmasıydı ama şimdi tek sebep o değilmiş gibi geliyordu. Edwar yönetimde bana söz hakkı tanıyabilirdi. Bana özgürlüğümü geri verebilirdi.Olaması gerektiğinden daha erken bir zamanda beni kraliçe yapacaktı. Bütün korkularımı silip atabilirdi ama bunlar bile içimdeki hüznü bastırmıyordu. Şu an ağlamanın başka bir sebebi vardı ama bu sebebin ne olduğunu ben de bilmiyordum.

Ellerimle göz yaşlarımı sildim. Kuruluş günü iki gün sonraydı ve o zamana kadar bir şey yapmam gerekiyordu. Biriyle konuşmam gerekiyordu.

"Biraz yalnız kalabilir miyim ? Sindirmek için sessizliğe ihtiyacım var."

Annem saçıma derin bir öpücük kondurduktan sonra ayaklandı ve odadan çıktı. Bir süre bekledikten sonra kızılın bu gece gelmesi için Tanrıya dua ettim. Şu anda dışarı çıkmamın imkanı yoktu. Düğüne iki gün kala ortalarda görünmemem büyük dikkat çekerdi ve bu aile adımıza büyük zarar verirdi. Onu beklemekten başka yapacak bir şeyim yoktu.

Ayağa kalkmış yatağıma yönelirken dışarıdan gelen gürültü dikkatimi çekti.

Terasa çıktığımda saray sınırlarının dışında bekleyen onlarca insanı gördüm. Ve çatılarda olanları.

Büyük ihtimalle düğün kararı kesinleşir kesinleşmez dedikodular bütün krallığa yayılmıştı. Elbette kraliyet ailesi bunu duyurmadığı sürece bilmelerine imkan yoktu ama eğer saraydan bir tanıdığınız varsa bunu öğrenmeniz hiç de zor değildi. Bu haber bütün krallığa çok kısa bir zamanda yayıldığına göre dışarıya kimin haber uçurduğu belliydi. Helen.

İçimden Helen'e binlerce kez teşekkür ettim ardından çatılardan birinde durmuş pür dikkat beni izleyen siluetle göz göze geldim. Burdan bile sinirli olduğu belli oluyordu. Ellerini üstünde bulunduğu kiremite geçirmiş , onu parçalamak ister gibi sıkıyordu. Yine de bana baktığında öfkesinin biraz yumuşadığını hissettim.

Az önce odadan çıkan annem büyük bir telaşla tekrar içeri girdi. Balkon kapısından göz göze geldiğimizde zaman kaybetmeden yanıma geldi.

"Neler oluyor ?"

Annem telaşlı bir şekilde yüzünü ovuşturdu." Düğün haberini almışlar."

Şaşkın görünmeye çalışarak gözlerimi büyüttüm. Ardından kaşlarımı çattım." Daha ben bile evleneceğimden haberdar değilken bunu krallıklara mı duyurdunuz !?"

Annem kafasını olumsuz anlamda salladı. Oldukça endişeli görünüyordu." Biz hiç kimseye bir şey söylemedik. Bir şekilde öğrenmişler."

Annemin sandığımdan daha da endişeli olduğunu anladım. Alnında çok fazla ter damlası vardı ve hızlı hızlı nefes alıp veriyordu. Ses tonu bile uzun bir süre koşmuş gibi cılız çıkıyordu.