Chuuya: NOLMUŞ ERKEKSEM? BENİM MUTLULUĞUM ÖNEMLİ DEĞİL Mİ?
Fuku: Senin gibi bir oğlum olduğu için utanıyorum! NOLDURDU Bİ KIZDAN HOŞLANSAYDIN?!
Chuuya: Bunu ben isteyerek mi seçiyorum?
Tartışma böyle devam etti, hiç bir noktaya varmadı. Sadece devam etti, bende annemin altında kalmamak için cevap verdim.
Eve dönmediler, annem de yine çağırmadı. Ev telefonunun başında bekliyor, telefonun çalmasını telefonun karşısında ki kişinin Dazai olmasını bekliyordum.
Ama ne o telefon çaldı ne de Dazai geri döndü.
Okulda da göremedim, Akutagawa'ya sordum ama bana bilmediğini söyledi, daha doğrusu pek umursamadı.
O sırada Atsushi ile fingirdekleşmekle meşguldü. En azından onlar mutluyu.
୧ ‧₊˚ Dazai'nin Gözünden🎐 ⋅
Evi terk ettikten sonra, Chuuya'nın ev telefonunu aramak istedim, ama ne numarasını biliyordum, nede peder buna izin veriyordu.
Yüzüme çok bakmıyordu, iletişime geçmiyorduk.
Belli ki benim gibi bir oğlu olduğundan utanıyordu, beni evlat olarak istemiyordu. Ama ben ne yapabilirdim ki? Bu hislere engel olabilir miydim?
Okula gitmedim, hafta sonu okuldan naklimi aldırdık, ilk trenle Doğruca Osaka'daydık.
Yeni bir okuldaydım. Her şey çok hızlı gelişti.
Okulda kime baksam onlar aradığım insanlar değildi. Rus şapkalı Fyodor, aptal Atsushi, Nikotin bağımlığı Akutagawa ama en önemlisi bakır saçlı Chııuya...
Okul yılı en sonunda bitti babamın tabiriyle yeni bir okula gitmek "Eşcinsellikten kurtulmak ve giriş sınavlarına daha iyi hazırlanmak" demekti. Aklımda ki Chuuya hayalinden de kurtulamadım, giriş sınavlarına da hazırlanamadım.
Yazıları okuyor, gözümün önüne Chuuya geliyordu.
Nefesim kesiliyor, içimde ki aşk kesilmiyordu.
Bıkmış usanmıştım, bu acı bana reva mıydı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Soukoku
Novela Juvenil𖥻 ✿ Paketten bi dal çıkardım ve dedim ki: Beraber yanalım mı? ⇢˚⋆ Ona doğru eğilerek dedim ki: Biz zaten yanıyoruz.
