AMARE

MELİSA

Yine mi bir kız dediğinizi duyar gibiyim. 

Bakalım bu sefer neler olacak.

 Beğeni ve yorumları unutmayın lütfen. 

Desteğiniz için şimdiden teşekkür ederim.

 İyi okumalar...

13 NİSAN 2023

  Üsküdar'da şirin bir evde iki kardeşin birlikte geçirdiği güzel bir akşam. Melisa, okuldan gelmiş yemek hazırlamıştı. Abisi içeri girer girmez yemek kokusunu duydu. ''Oh! Mis gibi yemek kokuyor. Kurt gibi acıkmışım. Ne yaptın bize bakalım prenses?'' dedi Mert.

 İşten gelmişti. Yorgun ve aç olduğu her halinden belli oluyordu. ''Hadi abi gel. Masada görürsün ne olduğunu. Çok sevdiğin bir şey yaptım bak'' dedi gülümseyerek abisine ve içeriye doğru yürüdü. Mert'in gözleri iştahla açılıp parladı ve hemen peşinden  gitti. Sofrayı görür görmez mutlu oldu. ''Oo mis gibi karnı yarık, pilav ve cacık. Sen var ya sen bir tanesin bir tane.'' hemen gidip ellerini yıkadı hızla geri dönüp sofraya oturdu.

 Melisa tabaklara yemekleri doldururken Mert ''Bugün çok yoğun ve yorucuydu. Hem çok yoruldum hem de öyle acıkmışım ki anlatamam. Çok iyi oldu bu! Çok teşekkür ederim güzel kardeşim. Hepsi harika duruyor ellerine sağlık.'' diyerek ellerini ovuşturup büyük bir iştahla yemeye başladı hemen.

 ''Afiyet olsun abim. Güzel güzel karnını doyur sonra beraber çay içeriz dinlenirsin. Hem çayın yanına en sevdiğin kekten de yaptım.'' dedi gülümseyen mutlu bir yüz ifadesiyle. ''Havuçlu kek miii?'' dedi merakla ve sevinçle bakan gözlerle. ''Evet abilerin bir tanesi, havuçlu kek.'' gülümseyip beraber yemeklerini yediler. 

 Beraber çay içip, kek yerken bol neşeli bir sohbet ettiler. Tam gülme sesleri yükselmişti ki, Melisa'nın gözleri köşedeki fotoğrafa çarptı, duruldu. Bunu fark eden Mert de fotoğrafa baktı ve bir anda sakinleşip yanında oturan biricik kardeşini kollarının arasına alıp sarıldı ve Melisa'nın simsiyah saçlarını okşadı.

 Biraz sessiz kaldıktan sonra Melisa sessizliği bozdu. ''Abi, annemle babam nasıl insanlardı? Biliyorum bu soruyu çok sordum ama onları hiç tanımama rağmen çok özlüyorum abi.''. Mert'in gözleri buğulandı. Zorla yutkunduktan sonra konuşmaya başladı. ''Ben de çok özlüyorum güzel kardeşim. Olsun istediğin kadar sor anlatırım ben sana.'' Melisa daha sıkı sarılıp başını göğsüne yaslayıp dinlemeye başladı ''Canım abim!''.

 ''O kadar iyi insanlardı ki prensesim. Vefat ettiklerinde cenazelerinde yüzlerce kişi vardı. Herkes üzgündü. Kimseye kötülükleri dokunmamış hatta herkese bir iyilikleri bir yardımları dokunmuştu. Herkesin yardımına koşarlardı. Kim dara düşse bizim kapımızı çalardı. Hemen yardımına koşarlardı. Sen hem güzellik olarak, hem karakter olarak anneme çok benziyorsun meleğim. Ben de babama çekmişim ama biraz daha agresifim. O çok halimdi. Hiç kimseyi üzmezdi.''.

 Melisa hafif başını kaldırarak sordu. ''Ben bebekken beni çok seviyorlar mıydı abi?''. Mert derin bir nefes alıp hafif tebessüm etti. ''Çok seviyorlardı bebeğim. Evimizin miniğiydin sen. Herkes senin için pervane olurdu. Benim gibi yaramaz bir erkekten sonra sen eve bir prenses gibi gelmiştin. Huzur ve neşe getirmiştin. Tıpkı şimdi bana olduğun gibi. Seni ilk kucağıma verdiklerinde çok sevmiştim seni. Abi olmuştum, çok mutluydum. İyi ki benim kardeşimsin prensesim.''