AMARE

HER ŞEY AİLEDE BAŞLAR

Merhaba arkadaşlar ,

çok bir şey demeden beğeni ve yorum isteyip yeni bölüme geçiyorum. 

İyi okumalar...

MAYIS 2015

 Annesi kulaklarından tutmuş sertçe çekerek bağırıyordu. ''Ben sana demedim mi lan ayak altında dolaşma diye? Sen niye söz dinlemiyorsun lan?'' çocuk ağlayarak korku dolu gözlerle bakıyordu. Ama gözlerinde korkudan daha çok üzüntü vardı. 

 ''Annecim...'' daha fazla bir şey demeye gücü ve küçük yüreği yetememişti. Ağlayarak yutkundu. ''Ne annecim lan ne annecim?'' çocuğun küçük bedeni titriyordu. Kalbinin ağrısını, kalp acısının nasıl bir şey olduğunu daha 4 yaşında keşfetmişti.

 Burnunu çekti ve zar zor konuştu. ''A-annecim, seni özledim. Sarılmak istedim sana o yüzden geldim. Ö-özür dilerim.'' Annesi bir an durdu başını dikleştirdi. Sonra hızla çocuğu itti. Çocuk yere düştü. ''Ne özlemesi lan? Benim senin gibi bir oğlum yok. O çirkin suratını görmekten bıktım. Defol git odana gözüm görmesin seni!..''

 Çocuk ağlayarak yerde duruyordu. Düşünce canı yanmıştı. Sadece biraz ilgi, biraz sarılma, sevgi istemişti. Çok mu şey istemişti? Niye itmişti? Niye vurmuştu?

 Asıl canını yakan şey ise annesinden duyduğu sözlerdi. Hayatta tek merhamet ve ilgi beklediği, annecim dediği annesinin ondan nefret edercesine söylediği sözler...

 Parkta anneleriyle gelen çocukları görmüştü. Düşünce hemen koşuyordu anneleri, itip yere düşürmüyorlardı. Arada yanlarına çağırıp sadece özledikleri için çocuklarını yanaklarından öpüp dikkatli oyna diyerek geri gönderiyorlardı, bazısı sırtını kontrol ediyordu terlemiş mi diye, bazısı kucağına alıp öpüp kokluyordu. Tokat atmıyorlardı. Nefret ederek bakmıyorlardı. Ölmesini dilemiyorlardı. 

 Bazen onlar da kızıyordu ama bağırıp çağırıp, hakaret edip dövmüyorlardı. Anne böyle bir şey miydi? Onun annesi niye öyle değildi. Gerçekten çok kötü bir çocuk muydu? Çok mu çirkindi nefret edilecek kadar.

 Bunları düşünürken annesi yerinden kalkıp çocuğun yanına geldi. Yerdeyken bir tokat attı. ''Lan defol git demedim mi ne yapıyorsun burada hala? Defol git odana sakın çıkma ben izin verene kadar!'' Kolundan tutup sertçe itti!..

''Anne, anne hayır, haayıır...''

 Bir anda yatağından kan ter içinde fırladı. Gözleri yaşlıydı. Hızlı hızlı nefes alırken bu kaçıncı rüya diye düşündü. Yatağından kalkıp aynanın karşısına geçti. Kendisine baktı. ''Şu surata bak. Çirkinsin tabii oğlum. Kim sever ki seni? İyi olan, güzel olan hiç bir şeyin yok ki!..'' Aynada kendisine nefret dolu gözlerle baktı. 

 ''Nefret ediyorum lan senden nefret ediyorum. NEFRET EDİYORUUM!'' bir anda aynaya sert bir yumruk attı. Ayna paramparça oldu. Şoka girmiş gibi durdu. Derin derin nefes alıyordu. Kalbi o kadar acıyordu ki elinin acısını, kanadığını bile fark etmedi. Kırık aynadan kendine bakmaya devam etti.