AMARE

İLK GÜN

Merhaba arkadaşlar yeni bir bölümle geçmişten devam ediyoruz. 

Bu zamana kadar ki en uzun bölüm oldu. 

Bundan sonra en kısa bölüm bu kadar olacak. 

Sizden tek ricam lütfen bol yorum yapın.

 Yorumları okuyup döneceğim inşallah ve beğenmeden geçmeyin.

 Beğeni bana destek ve yazmaya  bir teşvik oluyor. 

Saatlerimi alıyor bir bölümü yazmam. 

Ne kadar beğeni gelirse yeni bölüm o kadar hızlı gelir. 

Hepinize teşekkür ederim. İyi okumalar...

 2008 ŞUBAT

 Küçük çocuk yatağında uyurken bir anda bağırma sesleri ile uyandı. Yumruk yaptığı elleri ile gözlerini ovuşturdu. Bir bağırma sesi ile gözleri korkudan fal taşı gibi açıldı ve yırtık pijamaları ile yatağından doğruldu.

 Yorganı üzerinden atınca kışın soğuğu üzerine vurdu, titredi bir an ama bağrışmalar o kadar yüksekti ki kalkmak istedi. Çıplak, küçük ayaklarını yere bastı ve ayağa kalkıp odasının kapısına ilerledi.

 Korkuyla yavaş ve sessiz bir şekilde kapısını aralayıp baktı. Bir şey göremedi. Sesler salondan geliyordu. Parmak ucunda yürüyerek yavaş yavaş salonun kapısına doğru ilerledi.

 Kapı açıktı. Kapının kenarındaki duvara yaslandı ve kafasını hafifçe çıkarıp göz ucuyla salona baktı. Gördüğü manzarayı korku dolu gözlerle izlerken küçük bedeni titriyordu. Soğuk da titremesinin dehşetini arttırmıştı. Konuşmalara dikkat kesildi.

 ''HAYIR DOĞURMAYACAĞIM BEN BU ÇOCUĞU! OĞLUNU DOĞURDUĞUM GÜNE LANET OLSUN ZATEN. HAYATIM BİTTİ RESMEN.'' dedi annesi. Çocuğun kalbine bir sürü cam kırıkları saplanmış gibi acıdı. 

 Neler dediklerini tam idrak etmekte zorlansa da duyduğu sözler içine öyle bir acı vermişti ki gözleri sulandı. Ancak korkudan dudaklarını sıkıca birbirine bastırmış sessizce dinlemeye devam etti. ''DOĞURACAKSIN BE KADIN! BIKTIM ARTIK SENİN PARADAN BAŞKA BİR ŞEY İSTEMEMENDEN. YETİŞEMİYORUM SANA.'' ses tonu biraz alçaldı ve ciddi bir tonla devam etti. ''Doğuracaksın ve senin dediğini yapacağız. Bu çocuğu zengin bir aileye satacağım. '' dedi babası sırtını dönerek, yüzü cama bakıyordu. ''Ne? Satacak mısın?'' dedi annesi.

 Şaşkın şaşkın bakıyordu. ''Evet satacağım. Sana para mı dayanıyor kadın! Satıp hayatımızı kurtaracağım. Hem senin fikrindi zaten. Sen demedin mi -Çocuğu olmayan zenginlere yüksek fiyatlara çocuklarını satıyorlarmış. Keşke bizde satsak.- diye? Ben istemiyorum normalde ama bıktım senin dırdırından, isteklerinden. Mecbur tek çaremiz bu!'' dedi babası. 

 Yüzü cama dönük, ellerini arkasında bağlamış kendinden emin ve kararlı bir şekilde duruyordu. ''Bu oğlanı satsana o zaman kurtulalım şu veletten. Ben bundan bahsetmiştim sana zamanında. Ben 9 ay bekleyip o sıkıntıyı mı çekeceğim bunun için. İstemiyorum 9 ay kendimi hapsetmeyi.'' dedi kadın. ''Onun yaşı geçti artık. Hem oğlum benim aslanım okuyup bize bakacak. Onun hakkında bir daha böyle konuştuğunu duymayacağım. O çocuk doğacak o kadar. Tek kelime daha duymak istemiyorum.''